ZAPREZENTOWANA INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
W zgodzie z art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2013 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 19 lutego 2013 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 21 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu oznaczania sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych - jest nieprawidłowe.
PRZEDSTAWIONE UZASADNIENIE
Dnia 19 lutego 2013 r. przedłożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu oznaczania sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych.
W przedmiotowym wniosku zaprezentowano takie zdarzenie przyszłe.
Firmę (sprzedaż detaliczna zniczów, kwiatów) Zainteresowana rozpoczęła dnia 1 lipca 2009 r., od początku prowadzenia działalności jest na ryczałcie.
Asortyment, który Zainteresowana oferuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej charakteryzuje się występowaniem bardzo dużej ilości nazw towarów, np.:
I Grupa – znicze, które występują o różnych wielkościach (małe, średnie, duże), materiale wykonania (plastik, szkło, ceramika), wzorach. Grupa opodatkowana stawką VAT – 23%.
II Grupa – wkłady, charakteryzują się różną wielkością (duże, małe, średnie, wąskie, szerokie, wysokie) oraz wykonaniem (parafinowe, olejowe, zalewane). Grupa opodatkowana stawką VAT – 23%.
III Grupa – kwiaty sztuczne, występują: całe bukiety kwiatów (o różnych kształtach, wielkościach, a także rodzajami występujących w nich kwiatach), korpusy kwiatowe (różne kształty, wielkość), różne gatunki pojedynczych kwiatów sztucznych (materiał, wielkość), kompozycje kwiatowe o różnej wielkości, składające się z różnych rodzajów kwiatów, dodatki dekoracyjne. Grupa opodatkowana stawką VAT – 23%,
IV Grupa – kwiaty żywe cięte, występują: róże, margaretki, goździki, mieczyki itp. Grupa opodatkowana stawką VAT – 8%.
V Grupa – kwiaty żywe doniczkowe, występują: chryzantemy (różne rodzaje: duża doniczka, średnia, mała, różne kolory, gatunek kwiatów), bratki, pelargonie, prymulki, stokrotki, wrzosy, wrzośce (wszystkie o różnych kolorach, odmianach, wielkościach). Grupa opodatkowana stawką VAT – 8%.
VI Grupa – artykuły dekoracyjne – plastikowe, czyli flakony, misy, doniczki, podstawki pod kwiaty i znicze, wkłady do wazonu (wszystkie o różnych kolorach, wzorach, kształtach, wielkościach, sprzedawane jako elementy dekoracyjne). Grupa opodatkowana stawką VAT – 23%; itp. grupy.
Dlatego też przedłożono następujące zapytanie.
Czy na podstawie obowiązujących przepisów podatku VAT następuje konieczność podawania na paragonie nazwy towaru, czy określonej grupy towarów...
Wg osoby wnioskującej, z zgodzie z obowiązującymi przepisami o podatku VAT nie nakładają takiego obowiązku na sprzedawcę. Istota czynności zakupu i sprzedaży przy określaniu na paragonie grupy towarów, czy nazwy jest identyczna – towar został kupiony.
Kwota podatku jest takiej samej wysokości przy grupie, jak i przy nazwie towarów. W związku z czym szczegółowe rozwijanie grup towarowych, dla których ustalane są stawki podatku VAT, kwoty podatku się nie zmieniają. Celem ustawodawcy podatku od towarów i usług jest prawidłowe stosowanie stawek podatkowych, których wysokość jest dla grup. Wg osoby wnioskującej, podawanie grup towarowych przy dużej różnorodności nazw na dokumentach sprzedaży nie podważa podstawowej istoty ustawy o podatku od towarów i usług.
Na mocy obowiązującego stanu prawnego stanowisko osoby wnioskującej w temacie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Poprzez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).
Zobowiązanie używania kasy fiskalnej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, iż podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przez kasy fiskalne.
Podany wyżej zapis określa zasadniczą regułę, z której wynika, iż zobowiązanie realizowania ewidencji sprzedaży poprzez kasy fiskalne tyczy się wszystkich podatników, którzy realizują sprzedaż na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Dlatego zasadniczym kryterium decydującym o zobowiązaniu stosowania ewidencji poprzez kasy fiskalne jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.
Na podstawie art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przez kasy fiskalne są zobligowani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.
Zgodnie z § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy fiskalne i drukarki fiskalne oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.), obowiązującego do dnia 31 marca 2013 r., zwanego dalej rozporządzeniem, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani spełniać następujące warunki przy prowadzeniu ewidencji przy zastosowaniu kas – dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.
Podany powyżej zapis art. 111 ust. 3a pkt 1 wprowadzony został do ustawy o podatku od towarów i usług za pomocą przepisu art. 1 pkt 25 lit. a ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332). Zgodnie z art. 11 pkt 1 tej ustawy, ustawa weszła w życie z dniem 1 kwietnia 2011 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 25, art. 2 i 9, które wchodzą w życie z dniem 1 września 2011 r.
W myśl art. 9 ust. 7 ww. ustawy, dotychczasowe przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 7a i 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Na podstawie § 2 pkt 11 ww. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.
Na podstawie § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:
1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP),
3. numer kolejny wydruku,
4. datę i czas (godzinę i minutę) sprzedaży,
5. nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy,
6. cenę jednostkową towaru lub usługi,
7. ilość i wartość sprzedaży,
8. wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku,
9. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku,
10. łączną kwotę podatku,
11. łączną kwotę należności,
12. kolejny numer paragonu fiskalnego,
13. kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera – przy więcej niż jednym stanowisku kasowym,
14. logo fiskalne, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia, oraz numer unikatowy kasy,
15. oznaczenie waluty przynajmniej przy łącznej kwocie należności, o której mowa w lit. k, w której dokonywana jest rejestracja sprzedaży.
Dodatkowo, w § 5 ust. 1 pkt 10 ww. rozporządzenia wskazano, iż paragon musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa w pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji (...).
W myśl art. 111 ust. 3a pkt 2 i pkt 9 cyt. rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego poprzez kasy fiskalne są zobligowani dokonywać niezwłocznie zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy oraz prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1.
Na podstawie art. 111 ust. 7a pkt 1 powołanego rozporządzenia, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przez kasy fiskalne, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku (...).
W zgodzie z art. 111 ust. 9 pkt 1 cyt. rozporządzenia, minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia szczegółowe kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz sposób oznaczania pamięci fiskalnej kas fiskalnych numerami unikatowymi, warunki ich przydzielania oraz dokumenty, które powinny być dołączone do kasy rejestrującej przy wprowadzaniu jej do obrotu.
W § 7 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia wskazano, iż przedsiębiorcy realizujący rejestrację sprzedaży detalicznej przez kasy fiskalne są zobligowani do weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług oraz ich właściwego przyporządkowania do stawek podatku oraz niezwłocznego zgłaszania prowadzącemu serwis kas każdej nieprawidłowości w jej pracy.
Trzeba pokazać, że od dnia 1 kwietnia 2013 r. obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas fiskalnych (Dz. U. z 2013 r., poz. 363), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kas rejestrujących.
Na podstawie § 2 pkt 12 rozporządzenia w sprawie kas fiskalnych, przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.
Jak wynika z § 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, paragon fiskalny zawiera co najmniej:
1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
3. numer kolejny wydruku;
4. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
5. oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
6. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi;
8. ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
9. wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
10. wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
11. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
12. łączną kwotę podatku;
13. łączną kwotę sprzedaży brutto;
14. oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
15. kolejny numer paragonu fiskalnego;
16. numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
17. numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) - na żądanie nabywcy;
18. logo fiskalne i numer unikatowy kasy.
Paragon fiskalny winien być czytelny i umożliwiać nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy (§ 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).
Dlatego też z zaprezentowanych przepisów wynika, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny. Jednym z nich jest wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Sprzedający zobligowany jest więc do wskazania nazwy towaru lub usługi tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.
Wprawdzie przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „nazwa towaru/usługi” oraz nie określają źródła stosowania tych nazw, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć, zgodnie ze „Słownikiem Języka Polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005) nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat.
Jednak nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich płatnik został zobbligowany do rejestropwania obrotu. Sprzedający jest zobligowany na paragonie opisać każdy towar (usługę), podać jego nazwę, ale też, nie może być to nazwa bardzo ogólna. Zamieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru winna oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru, a nie określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru, tak aby do każdego towaru możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i aby użyta nazwa była, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem, a ponadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedanego towaru.
Jak pokazano wyżej, sposób przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług określa sam sprzedawca uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Przy czym nazwa towaru winna oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru, zatem Wnioskodawczyni zobowiązana jest do szczegółowego określenia nazw towarów na paragonie fiskalnym w celu ich prawidłowej identyfikacji.
Z opisu sprawy wynika, iż asortyment, który osoba wnioskująca oferuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej charakteryzuje się występowaniem bardzo dużej ilości nazw towarów, np.: I Grupa – znicze, które występują o różnych wielkościach (małe, średnie, duże), materiale wykonania (plastik, szkło, ceramika), wzorach.
II Grupa – wkłady, charakteryzują się różną wielkością (duże, małe, średnie, wąskie, szerokie, wysokie) oraz wykonaniem (parafinowe, olejowe, zalewane).
III Grupa – kwiaty sztuczne, występują: całe bukiety kwiatów (o różnych kształtach, wielkościach, a także rodzajami występujących w nich kwiatach), korpusy kwiatowe (różne kształty, wielkość), różne gatunki pojedynczych kwiatów sztucznych (materiał, wielkość), kompozycje kwiatowe o różnej wielkości, składające się z różnych rodzajów kwiatów, dodatki dekoracyjne.
IV Grupa – kwiaty żywe cięte, występują: róże, margaretki, goździki, mieczyki itp.
V Grupa – kwiaty żywe doniczkowe, występują: chryzantemy (różne rodzaje: duża doniczka, średnia, mała, różne kolory, gatunek kwiatów), bratki, pelargonie, prymulki, stokrotki, wrzosy, wrzośce (wszystkie o różnych kolorach, odmianach, wielkościach).
VI Grupa – artykuły dekoracyjne – plastikowe, czyli flakony, misy, doniczki, podstawki pod kwiaty i znicze, wkłady do wazonu (wszystkie o różnych kolorach, wzorach, kształtach, wielkościach, sprzedawane jako elementy dekoracyjne).
Towary znajdujące się w poszczególnych grupach opodatkowane są różnymi stawkami podatku VAT.
Dlatego też zaistniała wątpliwość w sposobie oznaczania sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych, tj. czy występuje konieczność podawania na paragonie nazwy towaru, czy określonej grupy towarów.
Z zaprezentowanego wcześniej art. 111 ust. 3a pkt 2 ustawy wynika, że to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę oraz aby umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Znaczy to, że płatnik winien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów na tyle szczegółowe, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikacje prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Podatnik powinien zadbać o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby konsument otrzymywał paragony z konkretnymi nazwami jednostkowymi towarów lub usług, pozwalającymi na ich jednoznaczną identyfikację.
Dlatego też nieprawidłowe jest uwidocznienie na paragonie fiskalnym nazwy towaru określająca grupę towarowa bez podziału na nazwy poszczególnych podgrup – gatunków towarów, gdyż uniemożliwiała to ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku.
Dlatego podsumowując wskazać należy na przepis § 37 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas fiskalnych (Dz. U. z 2013 r., poz. 363), zgodnie z którym, do dnia 30 września 2013 r. podatnicy mogą prowadzić ewidencję oraz zapewnić spełnienie warunków używania kas zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy obowiązującymi na dzień 31 marca 2013 r.
Dlatego też rozporządzenie to tylko pokazuje, iż z upływem 30 września 2013 r. podatnicy będą zobowiązani w pełni realizować przewidziany w przepisie wymóg wskazywania nazwy, która pozwoli na jednoznaczną identyfikację towaru lub usługi. Nie oznacza to jednak, że obecnie akceptowane było prowadzenie ewidencji i stosowanie nazewnictwa bazującego, np. na grupach towarowych w sposób niepozwalający na jednoznaczną identyfikację sprzedawanych towarów lub świadczonych usług.
Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że nieprawidłowe jest oznakowanie przez Zainteresowaną towarów na paragonie fiskalnym, gdyż ujęte są nazwy towarów w ramach grup towarowych, a nie według nazw jednostkowych, co uniemożliwia ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
