USTAWA z dnia 15 marca 2019 r.
o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy
– Prawo o miarach1)

Art. 1. [Ustawa o podatku od towarów i usług]

W ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.2)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 106h w ust. 2 wyrazy „fakturą emitowaną” zastępuje się wyrazami „fakturą wystawianą”;
2) użyte w art. 111 w ust. 1, w ust. 2 w zdaniu pierwszym, w ust. 3, w ust. 3a we wprowadzeniu do wyliczenia, w ust. 7a w pkt 3 i 4 i w ust. 8 w pkt 4 i 5 oraz w art. 127 w ust. 1 w pkt 2 wyrazy „obrót i kwota podatku należnego”, w różnej liczbie i różnym przypadku, zastępuje się użytym w odpowiednim przypadku wyrazem „sprzedaż”;
3) w art. 111:
a) uchyla się ust. 1a,
b) po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu:
„1b. W ewidencji, o której mowa w ust. 1, wykazuje się dane o sprzedaży, zawarte w dokumentach wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym określające przedmiot opodatkowania, wysokość podstawy opodatkowania i podatku należnego oraz dane służące identyfikacji poszczególnych sprzedaży, w tym numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku albo podatku od wartości dodanej.”,
c) w ust. 3a:
– pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) poddawać kasy rejestrujące w terminach określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 7a pkt 4 obowiązkowemu przeglądowi technicznemu przez właściwy podmiot prowadzący serwis kas rejestrujących;”,
– uchyla się pkt 5,
– pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) dokonywać wydruku dokumentów wystawianych przy zastosowaniu kasy rejestrującej;”,
– uchyla się pkt 10,
– w pkt 11 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 12 i 13 w brzmieniu:
„12) zapewnić połączenie umożliwiające przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określone w art. 111a ust. 3;
13) zakończyć używanie kas rejestrujących w przypadku zakończenia działalności gospodarczej lub pracy kas rejestrujących, zapewniając zabezpieczenie danych z kasy rejestrującej.”,
d) po ust. 3a dodaje się ust. 3aa i 3ab w brzmieniu:
„3aa. Wykonanie obowiązku, o którym mowa w ust. 3a pkt 4, stwierdza się na podstawie wpisu wyniku przeglądu technicznego w książce kasy rejestrującej i zapisu daty dokonania tego przeglądu w Centralnym Repozytorium Kas.
3ab. W przypadku gdy z przyczyn niezależnych od podatnika nie jest możliwe zapewnienie połączenia, o którym mowa w art. 111a ust. 3:
1) czasowo – podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję sprzedaży i zapewnić to połączenie niezwłocznie po ustaniu tych przyczyn;
2) trwale – podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję sprzedaży i za zgodą naczelnika urzędu skarbowego zapewnić to połączenie w ustalonych z naczelnikiem urzędu skarbowego odstępach czasowych.”,
e) ust. 3b i 3c otrzymują brzmienie:
„3b. Podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innej umowy o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganej przez nich wysokości podstawy opodatkowania i podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.
3c. Do prowadzenia ewidencji sprzedaży mogą być stosowane wyłącznie kasy rejestrujące, które zostały nabyte w okresie obowiązywania potwierdzenia, o którym mowa w ust. 6b, z uwzględnieniem ust. 3d.”,
f) po ust. 3c dodaje się ust. 3ca w brzmieniu:
„3ca. Podatnicy mogą używać kas rejestrujących, o których mowa w ust. 6a, do prowadzenia ewidencji sprzedaży, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, gdy zostały one nabyte odpowiednio przez wynajmującego, wydzierżawiającego, leasingodawcę lub drugą stronę innej umowy o podobnym charakterze, w okresie obowiązywania potwierdzenia, o którym mowa w ust. 6b, z uwzględnieniem ust. 3d.”,
g) ust. 4–6c otrzymują brzmienie:
„4. Podatnicy, u których:
1) powstał obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży i którzy w obowiązujących terminach rozpoczęli prowadzenie ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, o których mowa w ust. 6a,
2) nie powstał obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży i którzy rozpoczęli prowadzenie ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, o których mowa w ust. 6a, oraz dotychczas nie używali kas rejestrujących lub kas, o których mowa w art. 145a ust. 1, do prowadzenia ewidencji sprzedaży
– mają prawo do odliczenia od podatku należnego kwoty wydanej na zakup każdej z kas rejestrujących, w wysokości 90% jej ceny zakupu (bez podatku), nie więcej jednak niż 700 zł, a w przypadku gdy kwota ta jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, mają prawo do zwrotu ich różnicy na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, lub do odliczenia od podatku należnego tej różnicy za następne okresy rozliczeniowe, pod warunkiem że zakup kas rejestrujących nastąpił nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji.
5. W przypadku gdy podatnicy, o których mowa w ust. 4, wykonują wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub są podatnikami, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, urząd skarbowy dokonuje zwrotu kwoty określonej w ust. 4 na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, w terminie do 25. dnia od dnia złożenia wniosku przez podatnika.
6. Podatnicy są obowiązani do zwrotu odliczonych lub zwróconych im kwot wydanych na zakup kas rejestrujących, w przypadku gdy w okresie 3 lat od dnia rozpoczęcia prowadzenia ewidencji sprzedaży zakończą działalność gospodarczą lub nie poddadzą kas rejestrujących w terminach określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 7a pkt 4 obowiązkowemu przeglądowi technicznemu przez właściwy podmiot prowadzący serwis, a także w innych przypadkach określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 7 pkt 2.
6a. Kasa rejestrująca musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie, przechowywanie i bezpieczne przesyłanie danych z kasy rejestrującej na zewnętrzne nośniki danych oraz umożliwiać połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określone w art. 111a ust. 3. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej musi posiadać numer unikatowy nadawany w drodze czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
6b. Producenci krajowi i podmioty dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu kas rejestrujących w celu wprowadzenia ich na terytorium kraju do obrotu są obowiązani do uzyskania dla danego typu kas rejestrujących potwierdzenia Prezesa Głównego Urzędu Miar, że kasy te spełniają funkcje wymienione w ust. 6a i wymagania techniczne dla kas rejestrujących.
6c. Potwierdzenie, o którym mowa w ust. 6b, wydaje się na czas określony. Potwierdzenie to może być cofnięte w przypadku wprowadzenia do obrotu kas rejestrujących:
1) niespełniających funkcji wymienionych w ust. 6a lub wymagań technicznych dla kas rejestrujących, lub
2) niezgodnych z egzemplarzem wzorcowym kasy rejestrującej lub dokumentami dołączanymi do wniosku o wydanie tego potwierdzenia.”,
h) ust. 6e i 6f otrzymują brzmienie:
„6e. Spełnienie funkcji wymienionych w ust. 6a i wymagań technicznych dla kas rejestrujących stwierdza się na podstawie wyników badań wykonywanych przez Prezesa Głównego Urzędu Miar, potwierdzonych sprawozdaniem.
6f. W przypadku stwierdzenia na podstawie badań, że dany typ kas rejestrujących nie spełnia określonych funkcji wymienionych w ust. 6a lub wymagań technicznych dla kas rejestrujących, Prezes Głównego Urzędu Miar odmawia wydania potwierdzenia, o którym mowa w ust. 6b.”,
i) po ust. 6f dodaje się ust. 6fa w brzmieniu:
„6fa. W przypadku zmiany programu pracy kasy rejestrującej Prezes Głównego Urzędu Miar zmienia, w drodze decyzji, potwierdzenie, o którym mowa w ust. 6b. Przepisy ust. 6b, ust. 6d pkt 2, ust. 6e i 6f stosuje się odpowiednio.”,
j) w ust. 6g pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) zamieszczania w dokumentach obowiązkowo dołączanych do kasy rejestrującej przy wprowadzaniu jej do obrotu deklaracji, według wzoru określonego w przepisach wydanych na podstawie ust. 9 pkt 6, o spełnieniu przez dostarczaną kasę funkcji wymienionych w ust. 6a i wymagań technicznych dla kas rejestrujących oraz zgodności z egzemplarzem wzorcowym kasy, która była podstawą do wydania potwierdzenia, o którym mowa w ust. 6b.”,
k) ust. 6j i 6k otrzymują brzmienie:
„6j. W przypadku gdy do obrotu wprowadzono kasę rejestrującą, która wbrew deklaracji, o której mowa w ust. 6g pkt 2, nie spełnia funkcji wymienionych w ust. 6a lub wymagań technicznych dla kas rejestrujących, lub do której nie dołączono takiej deklaracji, naczelnik urzędu skarbowego nakłada, w drodze decyzji, na producenta krajowego, podmiot dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu kasy rejestrującej albo inny podmiot wprowadzający do obrotu tę kasę karę pieniężną w wysokości 5000 zł.
6k. Podstawą do wydania decyzji, o której mowa w ust. 6j, w zakresie wymaganych funkcji wymienionych w ust. 6a i wymagań technicznych dla kas rejestrujących jest opinia Prezesa Głównego Urzędu Miar, która zawiera opis braków w zakresie spełnienia tych funkcji lub wymagań technicznych.”,
l) po ust. 6k dodaje się ust. 6ka w brzmieniu:
„6ka. W przypadku gdy podatnik nie podda kasy rejestrującej w terminach określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 7a pkt 4 obowiązkowemu przeglądowi technicznemu przez właściwy podmiot prowadzący serwis, naczelnik urzędu skarbowego nakłada, w drodze decyzji, na podatnika karę pieniężną w wysokości 300 zł.”,
m) ust. 6l otrzymuje brzmienie:
„6l. Wpływy z kar pieniężnych, o których mowa w ust. 6j i 6ka, stanowią dochód budżetu państwa. Karę pieniężną uiszcza się, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, na rachunek bankowy właściwego urzędu skarbowego w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji, o której mowa w ust. 6j i 6ka.”,
n) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:
1) określi warunki, sposób i tryb odliczania od podatku należnego lub zwrotu kwot, o których mowa w ust. 4 i 5, uwzględniając obowiązki podatników związane ze składaniem deklaracji podatkowej oraz przeciwdziałanie nadużyciom związanym z odliczeniem albo zwrotem tych kwot;
2) określi warunki i tryb zwrotu przez podatnika kwot, o których mowa w ust. 6, oraz inne przypadki naruszenia warunków związanych z ich odliczeniem albo zwrotem, powodujące konieczność dokonania przez podatnika zwrotu, uwzględniając okres używania kas rejestrujących, przestrzeganie przez podatników obowiązków związanych z używaniem tych kas oraz konieczność zapewnienia kontroli realizacji nałożonego na podatników obowiązku zwrotu odliczonych albo zwróconych im kwot wydanych na zakup kas rejestrujących w przypadku naruszenia warunków związanych z odliczeniem albo zwrotem tych kwot;
3) może podwyższyć wysokość odliczenia lub zwrotu kwoty wydanej na zakup kas rejestrujących, uwzględniając wydatki związane z ich zakupem.”,
o) w ust. 7a:
– pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) sposób prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym kas o zastosowaniu specjalnym dla danego rodzaju czynności, oraz warunki i sposób używania kas rejestrujących, w tym sposób zakończenia używania kas w przypadku zakończenia działalności gospodarczej lub pracy tych kas, szczególne przypadki i sposób wystawiania dokumentów w postaci innej niż wydruk przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz rodzaje dokumentów składanych w związku z używaniem kas rejestrujących, sposób ich składania oraz wzory tych dokumentów, uwzględniając potrzebę właściwego prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu sprzedaży przy zastosowaniu tych kas przez podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku i prawidłowości końcowego rozliczenia pracy kas rejestrujących;”,
– uchyla się pkt 2,
p) w ust. 8:
– w pkt 2 wyraz „obrotu” zastępuje się wyrazem „sprzedaży”,
– w pkt 7 wyraz „obrotu” zastępuje się wyrazem „sprzedaży”,
q) ust. 9 otrzymuje brzmienie:
„9. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) wymagania techniczne dla kas rejestrujących dotyczące:
a) rodzajów kas rejestrujących,
b) konstrukcji kas rejestrujących,
c) zapisu i przechowywania danych w pamięciach kas rejestrujących,
d) dokumentów wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących,
e) pracy kas rejestrujących, w tym połączenia i przesyłania danych między kasami rejestrującymi a Centralnym Repozytorium Kas, określonych w art. 111a ust. 3, oraz fiskalizacji kas rejestrujących,
f) kas rejestrujących o zastosowaniu specjalnym,
2) rodzaje danych zawartych we wniosku o wydanie potwierdzenia, o którym mowa w ust. 6b, oraz rodzaje dokumentów, w tym oświadczeń, i urządzeń, w tym kas rejestrujących wzorcowych do badań, niezbędnych do wydania potwierdzenia, w tym dołączanych do wniosku o wydanie potwierdzenia,
3) okres, na który jest wydawane potwierdzenie, o którym mowa w ust. 6b,
4) zakres badań kasy rejestrującej oraz rodzaje danych zawartych w sprawozdaniu z badań kasy rejestrującej,
5) sposób oznaczania pamięci fiskalnej kas rejestrujących numerami unikatowymi oraz warunki ich przydzielania,
6) rodzaje dokumentów dołączanych do kasy rejestrującej przy wprowadzaniu jej do obrotu oraz wzór deklaracji, o której mowa w ust. 6g pkt 2
– uwzględniając potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu lub nieprawidłowemu prowadzeniu ewidencji sprzedaży przez podatników oraz zabezpieczenia zaewidencjonowanych danych, a także bezpiecznego przesyłania tych danych między kasą a Centralnym Repozytorium Kas, konieczność zapewnienia nabywcy prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów i usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość sprawdzenia przez niego prawidłowości zaewidencjonowania sprzedaży i wystawiania dowodu potwierdzającego jej dokonanie oraz optymalne dla danego rodzaju sprzedaży rozwiązania techniczne dotyczące konstrukcji kas rejestrujących, jak również celowość systematycznej aktualizacji i weryfikacji wydanych potwierdzeń, o których mowa w ust. 6b.”;
4) po art. 111 dodaje się art. 111a i art. 111b w brzmieniu:
„Art. 111a. 1. Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi Centralne Repozytorium Kas, formułuje polecenia do kas rejestrujących i jest administratorem danych w nim zawartych.
2. Centralne Repozytorium Kas jest systemem teleinformatycznym służącym do:
1) odbierania i gromadzenia danych z kas rejestrujących, które obejmują:
a) dane o sprzedaży wykazane w prowadzonej ewidencji, o której mowa w art. 111 ust. 1,
b) dane o zdarzeniach zapisywanych w pamięciach kas rejestrujących, mających znaczenie dla pracy kas rejestrujących, które wystąpiły podczas używania tych kas, w tym o fiskalizacji kasy, zmianach stawek podatku, zmianach adresu punktu sprzedaży i datach dokonania przeglądów technicznych;
2) analizy i kontroli danych z kas rejestrujących;
3) przesyłania poleceń do kas rejestrujących, dotyczących pracy kas.
3. Kasy rejestrujące łączą się z Centralnym Repozytorium Kas za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej w sposób, który zapewnia:
1) przesyłanie danych z kas rejestrujących do Centralnego Repozytorium Kas w sposób bezpośredni, ciągły, zautomatyzowany lub na żądanie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej;
2) przesyłanie poleceń z Centralnego Repozytorium Kas do kas rejestrujących, dotyczących pracy kas, i ich odbiór przez te kasy:
a) związanych z fiskalizacją kasy rejestrującej,
b) obejmujących określenie:
– sposobu i zakresu przesyłania danych z tej kasy,
– sposobu pracy kasy rejestrującej,
c) zapewniających prawidłowość pracy kasy rejestrującej.
4. Szef Krajowej Administracji Skarbowej udostępnia dane z kas rejestrujących zgromadzone w Centralnym Repozytorium Kas ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, dyrektorom izb administracji skarbowej, naczelnikom urzędów skarbowych i naczelnikom urzędów celno-skarbowych, w zakresie niezbędnym do wykonywania obowiązków ustawowych.
Art. 111b. 1. Ewidencja sprzedaży, o której mowa w art. 111 ust. 1, w odniesieniu do niektórych grup podatników lub rodzajów czynności może być prowadzona przy użyciu kas rejestrujących mających postać oprogramowania, spełniających wymagania, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie ust. 3 pkt 2.
2. Do kas rejestrujących, o których mowa w ust. 1, przepisy art. 111 i art. 111a stosuje się odpowiednio.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia:
1) grupy podatników lub rodzaje czynności, w odniesieniu do których możliwe jest używanie kas rejestrujących, o których mowa w ust. 1,
2) wymagania techniczne dla kas rejestrujących, o których mowa w ust. 1, oraz sposób ich używania, w tym sposób prowadzenia ewidencji sprzedaży przy ich użyciu, sposób zakończenia ich używania w przypadku zakończenia działalności gospodarczej lub pracy tych kas oraz szczególne przypadki i sposób wystawiania dokumentów w postaci innej niż wydruk przy zastosowaniu tych kas
– uwzględniając potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu lub nieprawidłowemu prowadzeniu ewidencji sprzedaży przez podatników oraz zabezpieczenia zaewidencjonowanych danych, a także bezpiecznego przesyłania tych danych między kasą a Centralnym Repozytorium Kas, konieczność zapewnienia nabywcy prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów i usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość sprawdzenia przez niego prawidłowości zaewidencjonowania sprzedaży i wystawiania dowodu potwierdzającego jej dokonanie oraz optymalne dla danego rodzaju sprzedaży rozwiązania techniczne dla tych kas.”;
5) w art. 128 w ust. 2 wyrazy „wystawiony przez sprzedawcę paragon z kasy rejestrującej, o której mowa w art. 111 ust. 1” zastępuje się wyrazami „wystawiony przez sprzedawcę paragon z kasy rejestrującej”;
6) tytuł działu XIII otrzymuje brzmienie:
„Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy epizodyczne, przepisy przejściowe i końcowe”;
7) w dziale XIII po rozdziale 1 dodaje się rozdział 1a w brzmieniu:
„Rozdział 1a
Przepisy epizodyczne dotyczące kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii
Art. 145a. 1. Z zastrzeżeniem art. 145b, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, które nie umożliwiają połączenia i przesyłania danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określonych w art. 111a ust. 3.
2. Kasa rejestrująca z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących dokonywanych sprzedaży, w tym wysokości podstawy opodatkowania i podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane, a w przypadku kasy z elektronicznym zapisem kopii – dodatkowo zapewniać bezpieczne ich przesyłanie na zewnętrzne nośniki danych.
3. Podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii są obowiązani dokonać zgłoszenia kasy rejestrującej do naczelnika urzędu skarbowego w celu otrzymania numeru ewidencyjnego kasy.
4. Podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z papierowym zapisem kopii są obowiązani dokonywać wydruku kopii dokumentów wystawianych przy zastosowaniu tych kas.
5. W kasach rejestrujących z papierowym zapisem kopii pamięć fiskalna nie podlega wymianie.
6. Producenci krajowi i podmioty dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w celu wprowadzenia ich na terytorium kraju do obrotu są obowiązani do uzyskania dla danego typu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii potwierdzenia Prezesa Głównego Urzędu Miar, że kasy te spełniają funkcje wymienione w ust. 2 oraz kryteria i warunki techniczne dla tych kas. Potwierdzenie to jest wydawane nie później niż do dnia upływu okresów wskazanych odpowiednio w ust. 7 pkt 1 i 2.
7. Potwierdzenia o spełnieniu funkcji, kryteriów i warunków technicznych dla kas rejestrujących przez:
1) kasy rejestrujące z elektronicznym zapisem kopii – są wydawane na okres do dnia 31 grudnia 2022 r.;
2) kasy rejestrujące z papierowym zapisem kopii – są wydawane na okres do dnia 31 sierpnia 2019 r.
8. W przypadku gdy do obrotu wprowadzono kasę rejestrującą z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, która wbrew deklaracji, o której mowa w art. 111 ust. 6g pkt 2, nie spełnia funkcji, kryteriów lub warunków technicznych dla tych kas, lub do której nie dołączono takiej deklaracji, naczelnik urzędu skarbowego nakłada, w drodze decyzji, na producenta krajowego, podmiot dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu tej kasy albo inny podmiot wprowadzający do obrotu tę kasę karę pieniężną w wysokości 5000 zł.
9. Podstawą do wydania decyzji, o której mowa w ust. 8, w zakresie wymaganych funkcji, kryteriów lub warunków technicznych jest opinia Prezesa Głównego Urzędu Miar, która zawiera opis braków w zakresie spełnienia tych funkcji, kryteriów lub warunków technicznych.
10. W przypadku gdy podatnik nie podda kasy rejestrującej w terminach określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 15 pkt 4 obowiązkowemu przeglądowi technicznemu przez właściwy podmiot prowadzący serwis, naczelnik urzędu skarbowego nakłada na podatnika, w drodze decyzji, karę pieniężną w wysokości 300 zł. Wykonanie obowiązku, o którym mowa w art. 111 ust. 3a pkt 4, stwierdza się na podstawie wpisu wyniku przeglądu technicznego w książce kasy.
11. Wpływy z kar pieniężnych, o których mowa w ust. 8 i 10, stanowią dochód budżetu państwa. Karę pieniężną uiszcza się, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, na rachunek bankowy właściwego urzędu skarbowego w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji o jej wymierzeniu.
12. Przepisy art. 111 ust. 1, 1b–3, ust. 3a pkt 1–4, 6–9, 11 i 13, ust. 3b, 3c, 3d, ust. 6a zdanie drugie, ust. 6c–6f i 6g–6i stosuje się odpowiednio.
13. Podmioty prowadzące serwis kas rejestrujących z elektronicznym i papierowym zapisem kopii są obowiązane składać do właściwego dla podatnika naczelnika urzędu skarbowego wykazy obowiązkowych przeglądów technicznych tych kas w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został dokonany przegląd. Wykaz ten zawiera imię i nazwisko lub nazwę i numer identyfikacji podatkowej podmiotu prowadzącego serwis i podatnika, numer ewidencyjny i numer unikatowy kasy rejestrującej oraz datę dokonania przeglądu.
14. Do serwisu kas rejestrujących z papierowym zapisem kopii oraz kontroli takich kas w zakresie spełniania przez nie funkcji, kryteriów i warunków technicznych stosuje się przepisy określające funkcje, kryteria i warunki techniczne dla takich kas obowiązujące na dzień uzyskania odpowiednio decyzji albo potwierdzenia właściwych organów, że kasy te spełniają odpowiednie funkcje oraz kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać.
15. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, w tym kas o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki i sposób używania przez podatników kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, w tym sposób zakończenia używania tych kas w przypadku zakończenia działalności gospodarczej lub pracy tych kas, oraz szczególne przypadki i sposób wystawiania dokumentów w postaci innej niż wydruk przy zastosowaniu tych kas, uwzględniając potrzebę właściwego prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu tych kas przez podatników oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu sprzedaży przy ich zastosowaniu, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku i prawidłowości końcowego rozliczenia pracy tych kas;
2) termin zgłoszenia kasy rejestrującej z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii do naczelnika urzędu skarbowego w celu otrzymania numeru ewidencyjnego, rodzaje dokumentów, które są składane w związku z używaniem takiej kasy, sposób ich składania oraz wzory tych dokumentów, uwzględniając potrzebę zapewnienia prawidłowego prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu takich kas oraz zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku;
3) warunki zorganizowania i prowadzenia serwisu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii mające znaczenie dla prowadzenia ewidencji sprzedaży, w tym warunki, które powinny spełniać podmioty prowadzące serwis tych kas, uwzględniając potrzebę prawidłowego prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu tych kas oraz dostępność ich serwisu;
4) terminy oraz zakres obowiązkowych przeglądów technicznych, o których mowa w art. 111 ust. 3a pkt 4 i 11, uwzględniając potrzebę sprawdzenia poprawnego działania kasy rejestrującej z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w zakresie prawidłowego prowadzenia ewidencji sprzedaży, przechowywania zarejestrowanych w niej danych, wydawania konsumentowi dowodów nabycia towarów i usług oraz wydawania innych dokumentów fiskalnych.
16. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące z elektronicznym zapisem kopii, oraz sposób oznaczania pamięci fiskalnej takich kas numerami unikatowymi, warunki ich przydzielania oraz dokumenty, które powinny być dołączone do takiej kasy przy wprowadzaniu jej do obrotu,
2) rodzaje danych zawartych we wniosku producenta krajowego albo podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu kas rejestrujących z elektronicznym zapisem kopii o wydanie potwierdzenia, o którym mowa w ust. 6, oraz rodzaje dokumentów, w tym oświadczeń, i urządzeń, w tym kas rejestrujących z elektronicznym zapisem kopii wzorcowych do badań, niezbędnych do wydania potwierdzenia, w tym dołączanych do wniosku o wydanie potwierdzenia,
3) okres, na który jest wydawane potwierdzenie, o którym mowa w ust. 6,
4) zakres badań kasy rejestrującej z elektronicznym zapisem kopii oraz rodzaje danych zawartych w sprawozdaniu z badań tej kasy
– uwzględniając potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu lub nieprawidłowemu prowadzeniu ewidencji sprzedaży przez podatników, zabezpieczenia zaewidencjonowanych danych, konieczność zapewnienia konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów i usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość sprawdzenia przez niego prawidłowego zaewidencjonowania sprzedaży i wystawiania dowodu potwierdzającego jej dokonanie oraz optymalne dla danego rodzaju sprzedaży rozwiązania techniczne dotyczące konstrukcji kas rejestrujących z elektronicznym zapisem kopii, jak również celowość systematycznej aktualizacji i weryfikacji wydanych potwierdzeń, o których mowa w ust. 6.
17. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa. Przy wydawaniu rozporządzenia minister właściwy do spraw finansów publicznych uwzględnia:
1) wielkość i proporcje sprzedaży zwolnionej od podatku w danej grupie podatników;
2) stosowane przez podatników zasady dokumentowania sprzedaży;
3) możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii;
4) konieczność zapewnienia realizacji obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii przy uwzględnieniu korzyści wynikających z prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii oraz zwrotu podatnikom z budżetu państwa części wydatków na zakup tych kas;
5) konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczania podatku, w tym właściwego prowadzenia ewidencji sprzedaży;
6) konieczność zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku;
7) konieczność przeciwdziałania nadużyciom związanym z nieewidencjonowaniem sprzedaży przez podatników.
Art. 145b. 1. Podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie:
1) do dnia 31 grudnia 2019 r. – do:
a) świadczenia usług naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów, w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania, oraz w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
b) sprzedaży benzyny silnikowej, oleju napędowego, gazu przeznaczonego do napędu silników spalinowych;
2) do dnia 30 czerwca 2020 r. – do:
a) świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania,
b) sprzedaży węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych;
3) do dnia 31 grudnia 2020 r. – do świadczenia usług:
a) fryzjerskich,
b) kosmetycznych i kosmetologicznych,
c) budowlanych,
d) w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów,
e) prawniczych,
f) związanych z działalnością obiektów służących poprawie kondycji fizycznej – wyłącznie w zakresie wstępu.
2. Przepis ust. 1 stosuje się tylko do kas rejestrujących, przy zastosowaniu których jest prowadzona ewidencja sprzedaży w zakresie sprzedaży towarów lub świadczenia usług wymienionych w ust. 1.
3. Podatnicy, o których mowa w ust. 1, mogą dokonać odliczenia lub otrzymać zwrot, o których mowa w art. 111 ust. 4 i 5, na zakup kas rejestrujących, o których mowa w art. 111 ust. 6a, przy czym za dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji przyjmuje się dzień:
1) 1 stycznia 2020 r. – dla podatników, o których mowa w ust. 1 pkt 1;
2) 1 lipca 2020 r. – dla podatników, o których mowa w ust. 1 pkt 2;
3) 1 stycznia 2021 r. – dla podatników, o których mowa w ust. 1 pkt 3.
4. Terminy określone w ust. 1 i 3 mogą zostać przedłużone w przypadku niewystarczających możliwości techniczno-organizacyjnych przesyłania danych między kasami rejestrującymi a Centralnym Repozytorium Kas.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, przedłużać terminy określone w ust. 1 i 3, określając rodzaje czynności, dla których termin został przedłużony, oraz dzień upływu przedłużonego terminu, uwzględniając specyfikę prowadzonej działalności gospodarczej oraz możliwości prowadzenia kontroli celno-skarbowej.”.

Art. 2. [Prawo o miarach]

W ustawie z dnia 11 maja 2001 r. – Prawo o miarach (Dz. U. z 2019 r. poz. 541) w art. 24:
1) w ust. 2 pkt 12 otrzymuje brzmienie:
„12) wydanie, zmianę albo odmowę wydania potwierdzenia, o którym mowa odpowiednio w art. 111 ust. 6b i art. 145a ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.3)), oraz umorzenie postępowania wszczętego z wniosku o wydanie potwierdzenia.”;
2) ust. 2b otrzymuje brzmienie:
„2b. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 2 pkt 12, ustala się na podstawie stawki za godzinę pracy pracowników Głównego Urzędu Miar i oblicza się według tej stawki, pomnożonej przez liczbę godzin przeznaczonych na wykonanie czynności związanych z wydaniem, zmianą albo odmową wydania potwierdzenia określonego odpowiednio w art. 111 ust. 6b i art. 145a ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, albo umorzeniem postępowania wszczętego z wniosku o wydanie potwierdzenia.”.

Art. 3. [Centralne Repozytorium Kas]

Tworzy się Centralne Repozytorium Kas.

Art. 4. [Postępowania wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy]

1. Do postępowań podatkowych wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.
2. Do postępowań o wydanie potwierdzeń o spełnieniu funkcji, kryteriów i warunków technicznych przez kasy rejestrujące z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 145a ustawy zmienianej w art. 1.
3. Do postępowań o wydanie potwierdzeń o spełnieniu funkcji, kryteriów i warunków technicznych przez kasy rejestrujące, które umożliwiają połączenie i przesyłanie danych między tymi kasami a Centralnym Repozytorium Kas, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 111 i art. 111a ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 24 ust. 2 pkt 12 i ust. 2b ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Art. 5. [Podatnik użytkujący kasę rejestrującą z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii]

W przypadku podatników użytkujących kasy rejestrujące z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, które zakupili przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 111 ust. 4–6 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym.

Art. 6. [Zaprzestanie używania kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii]

W przypadku zaprzestania używania kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, w związku z zakupem kas rejestrujących, o których mowa w art. 111 ust. 6a ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 145b ust. 1 tej ustawy, nie są obowiązani do zwrotu, o którym mowa w art. 111 ust. 6 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym.

Art. 7. [Wprowadzenie do obrotu kasy rejestrującej niespełniającej funkcji, kryteriów lub warunków technicznych]

Do zdarzeń polegających na wprowadzeniu do obrotu kasy rejestrującej, która wbrew deklaracji, o której mowa w art. 111 ust. 6g pkt 2 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, nie spełnia funkcji, kryteriów lub warunków technicznych dla kas rejestrujących, lub do której nie dołączono takiej deklaracji, zaistniałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepis art. 111 ust. 6j ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym.

Art. 8. [Potwierdzenie spełniania przez kasę rejestrującą funkcji, kryteriów i warunków technicznych]

Potwierdzenia o spełnieniu funkcji, kryteriów i warunków technicznych dla kas rejestrujących przez:
1) kasy rejestrujące z elektronicznym zapisem kopii – zachowują moc przez okres, na który zostały wydane, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2022 r.;
2) kasy rejestrujące z papierowym zapisem kopii – zachowują moc przez okres, na który zostały wydane, nie dłużej jednak niż do dnia 31 sierpnia 2019 r.

Art. 9. [Spełnianie funkcji przez kasę rejestrującą]

W przypadku kasy rejestrującej, która umożliwia połączenie i przesyłanie danych między tą kasą a Centralnym Repozytorium Kas, dla której przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zostało wydane potwierdzenie Prezesa Głównego Urzędu Miar o spełnieniu funkcji, kryteriów i warunków technicznych, uznaje się, że kasa ta spełnia funkcje, o których mowa w art. 111 ust. 6a ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, i wymagania techniczne, o których mowa w art. 111 ust. 6b ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Art. 10. [Dotychczasowe przepisy wykonawcze]

1. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 111 ust. 7, 7a i 9 ustawy zmienianej w art. 1 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 7, 7a i 9 oraz art. 145a ust. 15 i 16 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jednak nie dłużej niż przez 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy i mogą być zmieniane.
2. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 111 ust. 8 ustawy zmienianej w art. 1 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2021 r. i mogą być zmieniane.

Art. 11. [Wejście w życie]

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2019 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Duda

1) Niniejsza ustawa została notyfikowana Komisji Europejskiej w dniu 24 kwietnia 2018 r. pod numerem 2018/185/PL, zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. poz. 2039 oraz z 2004 r. poz. 597), które wdraża dyrektywę (UE) 2015/1535 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 września 2015 r. ustanawiającą procedurę udzielania informacji w dziedzinie przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (ujednolicenie) (Dz. Urz. UE L 241 z 17.09.2015, str. 1).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, 2215, 2244, 2354, 2392 i 2433.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, 2215, 2244, 2354, 2392 i 2433 oraz z 2019 r. poz. 675.

Korekta przy braku paragonu z kasy fiskalnej.

OPIS ZDARZENIA: Osoba wnioskująca realizuje działalność gospodarczą w temacie sprzedaży detalicznej sprzętu sportowego. Operacje sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej każdorazowo rejestruje się poprzez kasy. W odniesieniu do niektórych transakcji klienci z różnych uzasadnionych przyczyn i powodów dokonują zwrotów zakupionych towarów. W zgodzie z regułami obowiązującymi w Firmie Wnioskodawcy podstawą zwrotu towaru jest przedłożenie przez klienta paragonu fiskalnego dokumentującego nabycie towaru. Zwracany towar na podstawie paragonu fiskalnego jest identyfikowany w programie komputerowym obsługującym ruch towaru w firmowym magazynie. W programie magazynowym transakcja przyjęcia na magazyn zwróconego towaru generuje dokument przyjęcia towaru na magazyn. Zwrot paragonu fiskalnego stanowiącego podstawę korekty sprzedaży dzięki zastosowanemu oprogramowaniu pozwala na pełną identyfikację transakcji, której zwrot dotyczy. Występują jednakże sytuacje zwrotu towarów przez klientów, którzy z różnych względów nie są w stanie przedstawić dokumentującego sprzedaż paragonu, natomiast są w stanie uprawdopodobnić zawarcie transakcji poprzez: wskazanie daty nabycia, wskazanie asortymentu nabytego towaru i kwoty paragonu lub daty wysłania zamówienia i daty otrzymania towaru będącego przedmiotem realizacji zamówienia w przypadku, gdy towar wysyłany był do klienta przesyłką kurierską. Obowiązujące w chwili obecnej w Firmie zasady nie zezwalają na korektę - zmniejszenie podatku należnego z tytułu sprzedaży w przypadku zwrotu towaru nie potwierdzonego zwrotem oryginału paragonu fiskalnego.

ZAPREZENTOWANA INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko osoby wnioskującej, zaprezentowane we wniosku z dnia 17 maja 2011r. (data wpływu 23 maja 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korekty podatku należnego od zwróconego towaru, jest prawidłowe.

PRZEDSTAWIONE UZASADNIENIE

23 maja 2011r. przedłożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korekty podatku należnego od zwróconego towaru.

Dlatego też przedłożono poniższe zapytanie:

Czy brak oryginalnego paragonu fiskalnego pozbawia prawa do korekty podatku należnego od zwróconego towaru...

Według osoby wnioskującej, dopuszczalne jest dokonanie stosownej korekty podatku należnego w odniesieniu do zwróconego towaru, nawet w przypadku braku oryginalnego paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż, w sytuacji, gdy możliwe jest, w sposób niebudzący wątpliwości udowodnienie, że dana transakcja została zawarta.

Na podstawie art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Z tonu zaprezentowanego wyżej zapisu wynika, iż możliwe jest skorygowanie podstawy opodatkowania o kwoty odpowiadające wartości zwróconych towarów i uznanych reklamacji, pod warunkiem, że zwrot towaru lub reklamacja jest prawnie dopuszczalna i odpowiednio udokumentowana. Obowiązek udowodnienia, że transakcja nie doszła do skutku w wyniku odstąpienia od umowy sprzedaży lub w następstwie uznania reklamacji ciąży na sprzedającym. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie uzależniają pomniejszenia podstawy opodatkowania o kwoty odpowiadające wartości wróconych towarów, bądź uznanych reklamacji, od posiadania przez sprzedawcę-podatnika oryginału paragonu fiskalnego, potwierdzającego zwrot zakupionego towaru.

Oryginał paragonu fiskalnego w Firmie Wnioskodawcy, jak przedstawiono powyżej nie jest jedynym dokumentem potwierdzającym dokonanie transakcji. Weryfikacja transakcji dokonywana jest również poprzez identyfikację kopii paragonu fiskalnego przechowywanego w firmie wraz kopiami wszystkich paragonów fiskalnych.

Przyjęcie towaru następuje na podstawie odszukanej kopii paragonu fiskalnego, następnie sporządzany zostaje dokument korygujący sprzedaż oraz dowód przyjęcia zwróconego towaru do magazynu co dowodzi faktycznego odstąpienia od zawartej uprzednio umowy sprzedaży.

Na mocy aktualnego stanu prawnego stanowisko osoby wnioskującej w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, płatnicy realizujący sprzedaż osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej oraz rolnikom ryczałtowym, są zobligowani rejestrować obrót i kwoty podatku należnego poprzez kasy fiskalne.
Reguły realizowania rejestracji przez kasy fiskalne opisano w § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy fiskalne, czy też drukarki fiskalne oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.).

Na podstawie § 7 ust. 1 pkt 1 cyt. wyżej rozporządzenia podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Dlatego też w wypadku, gdy sprzedawca jest zobligowany rejestrować obrót i kwoty podatku należnego poprzez kasy fiskalne, dokumentem potwierdzającym fakt sprzedaży jest paragon fiskalny.

Na podstawie § 2 pkt 11 ww. rozporządzenia paragon fiskalny jest to wydrukowany dla nabywcy przez kasę rejestrującą w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Paragon jest specyficznym dokumentem sprzedaży emitowanym przez kasę fiskalną. Do jego otrzymania uprawnione są wyłącznie osoby fizyczne, nieprowadzące działalności gospodarczej oraz rolnicy ryczałtowi.

Zaznaczyć trzeba, iż stosownie do treści § 4 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia kasa fiskalna musi zawierać pamięć fiskalną. Pamięć fiskalna to urządzenie umieszczone w twardej nieprzezroczystej masie, umożliwiające trwały jednokrotny zapis danych pod kontrolą programu pracy kasy bez możliwości ich likwidacji oraz wielokrotny odczyt tych danych, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia (§ 2 pkt 10 rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych).

Cecha ta powoduje brak możliwości zarejestrowania na kasie fiskalnej zwrotu bądź reklamacji towarów. Zdarzenia tego typu winny być objęte odrębną ewidencją korekt, prowadzoną zgodnie z wymogami art. 109 ust. 3 ustawy.

Na mocy art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 ? 22, art. 30 ? 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 29 ust. 4 ustawy o VAT podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, upustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartości zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Z brzmienia ww. przepisu wynika, że możliwość pomniejszenia podstawy opodatkowania m. in.: o kwoty odpowiadające wartości zwróconych towarów i uznanych reklamacji może nastąpić pod warunkiem, że zwrot towaru lub reklamacja są prawnie dopuszczalne i zwroty te zostały udokumentowane. Obowiązkiem podatnika jest więc w rozumieniu tego przepisu odpowiednie udokumentowanie zwrotu wartości towaru w wyniku bądź odstąpienia od umowy sprzedaży, bądź to w wyniku uznania reklamacji (postępowanie w przypadku obniżenia obrotu o kwoty odpowiadające wartości zwróconych towarów w wyniku ich reklamacji bądź też zwrotu winno być takie same).

Zarówno odstąpienie od umowy sprzedaży i w konsekwencji dokonany przez sprzedawcę zwrot wartości towaru, jak i zwrot kwoty wartości towaru dokonany w wyniku realizacji roszczeń nabywcy z tytułu reklamacji, co do zasady są prawnie dopuszczalne i są przedmiotem regulacji prawa cywilnego. Przepisy ustawy o VAT nie wprowadzają na użytek postępowania podatkowego żadnych szczególnych regulacji w odniesieniu do trybu, zasad i dopuszczalności odstąpienia od umowy sprzedaży, jak i dodatkowych szczególnych warunków co do trybu realizacji roszczeń z tytułu reklamacji.

Podsumowując trzeba zaznaczyć, że zapisy ustawy o VAT nie uzależniają pomniejszenia obrotu o kwoty odpowiadające wartości zwróconych towarów i kwot zwróconych z tytułu uznanych reklamacji, od posiadania przez podatnika oryginału paragonu fiskalnego, potwierdzającego zakup towaru lub usługi.

Paragon fiskalny stanowi dla nabywcy dowód dokonania zakupu (z którym wiążą się m. in. uprawnienia rękojmi i gwarancji) natomiast dla sprzedawcy bezsporne potwierdzenie tożsamości towaru w przypadku np.: zwrotu towaru. Regułą jest więc dokonywanie korekty obrotu i podatku należnego przy jednoczesnym zwrocie (okazaniu) przez klienta paragonu fiskalnego.

Warunkiem dokonania korekty obrotu i kwoty podatku należnego jest potwierdzenie rozliczenia tej sprzedaży przez podatnika. Potwierdzenie tej okoliczności jest oczywiste w przypadku okazania przez nabywcę oryginału paragonu. Jest dopuszczalne w określonych sporadycznych przypadkach braku oryginału paragonu, oparcie się na innych dowodach (np. dokumencie gwarancji, numerze seryjnym itp.). Taka korekta jest również dopuszczalna w sytuacji, gdy podatnik ma pewność, iż towar został przez niego sprzedany i jest w stanie, w sposób niebudzący wątpliwości fakt ten wykazać.

Z zaprezentowanego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że osoba wnioskująca realizuje działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej sprzętu sportowego. W odniesieniu do niektórych transakcji klienci z różnych uzasadnionych przyczyn i powodów dokonują zwrotów zakupionych towarów. Zwracany towar na podstawie paragonu fiskalnego jest identyfikowany w programie komputerowym obsługującym ruch towaru w firmowym magazynie. Występują jednakże sytuacje zwrotu towarów przez klientów, którzy z różnych względów nie są w stanie przedstawić dokumentującego sprzedaż paragonu, natomiast są w stanie uprawdopodobnić zawarcie transakcji poprzez: wskazanie daty nabycia, wskazanie asortymentu nabytego towaru i kwoty paragonu lub daty wysłania zamówienia i daty otrzymania towaru będącego przedmiotem realizacji zamówienia w przypadku, gdy towar wysyłany był do klienta przesyłką kurierską.

W ocenie tut. organu, w przypadku zaistnienia powyższych zdarzeń, osobie wnioskującej przysługuje prawo do korekty obrotu i podatku należnego, pod warunkiem udokumentowania ich wpisem do ewidencji korekt.

Trzeba tutaj zaznaczyć, że oryginał paragonu nie jest jedynym dokumentem przesądzającym o stanie faktycznym, który znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości.

Dowodzenie odstąpienia od umowy sprzedaży oraz zwrotu zapłaconej ceny, będących podstawą dokonania korekty, na podstawie innych dokumentów aniżeli oryginał paragonu fiskalnego, nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego. W tym przypadku, ciężar dowodu znajduje się po stronie podatnika, który w prowadzonej przez siebie dokumentacji powinien posiadać dowody potwierdzające stan rzeczywisty.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa podatkowego oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku, stwierdzić należy, że zgromadzenie przez osobę wnioskującą  dowodów stanowiących dowód przeciwny do dowodu, jakim jest zapis z kasy rejestrującej, przy uwzględnieniu wyjątkowego charakteru zdarzeń, może stanowić podstawę do skorygowania obrotu i kwot podatku należnego.

Na podstawie wyższego podanego osobie wnioskującej, w związku z opisanymi we wniosku zdarzeniami, przysługuje uprawnienie do korekty sprzedaży i podatku należnego, jednakże pod warunkiem, że zdarzenia te zostały udokumentowane wiarygodnymi dowodami. Zdarzenia powodujące korektę obrotu i podatku należnego, powinny zostać uwidocznione w odrębnej, specjalnie w tym celu prowadzonej ewidencji korekt.

Ponieważ, kasa fiskalna nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu), to korektę danych Wnioskodawca może dokonać za pomocą innych urządzeń księgowych, tzw. ewidencji korekt, z której winna dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkretnego paragonu wraz z określeniem prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego.

Treść artykułu dotyczy stanu prawnego obowiązującego w czasie, kiedy powstała oryginalna publikacja w piśmie.

fiskalne

kasy

DZIENNIK USTAW

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Warszawa, dnia 7 listopada 2014 r.

Poz. 1544

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA FINANSÓW1)

z dnia 4 listopada 2014 r.

w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących

Na podstawie art. 111 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.2)) zarządza się, co następuje:

§1. Rozporządzenie określa zwolnienia na czas określony niektórych grup podatników i niektórych czynności z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, zwanego dalej „ewidencjonowaniem”, oraz warunki korzystania ze zwolnienia.

Agencyjna sprzedaż produktów Firmy B, w systemie wskazanym przez firmę.

OPIS ZDARZENIA: Firma B. zrealizuje produkcję, sprzedaż hurtową i detaliczną odzieży dziecięcej. Firma planuje zacząć sprzedaż własnych produktów przez pośredników, na podstawie umów agencyjnych. Umowa agencyjna będzie stanowiła, że Agent, w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, będzie dokonywał sprzedaży na rzecz spółki B. zwanej Zleceniodawcą, w lokalu, do którego Agent posiada tytuł prawny, w Sklepie pod nazwą B. Sprzedaż będzie dotyczyła tylko i wyłącznie produktów oferowanych przez Zleceniodawcę, których jest jedynym właścicielem, w szczególności produktów marek, do których posiada wszelkie i wyłączne prawa.

Sprzedaż towarów zleceniodawcy będzie ewidencjonowana przez kasy fiskalne Agenta i wykazywana w rejestrach i deklaracjach podatkowych Zleceniodawcy. Zleceniodawca odprowadzi podatek należny od sprzedaży zaewidencjonowanej w kasie Agenta, tym samym Agent nie będzie zamieszczał tejże sprzedaży we własnych rejestrach i deklaracjach.

Agent będzie sprzedawał produkty w imieniu Zleceniodawcy, wykorzystując w tym celu wyłącznie system informatyczny wskazany przez Zleceniodawcę. Cały przychód ze sprzedaży Agent będzie przekazywał na rachunek bankowy zleceniodawcy. Wynagrodzenie Agenta stanowi prowizja, liczona w % od dokonanej sprzedaży. Wynagrodzenie Agenta wypłacane będzie miesięcznie za każdy miesiąc rozliczeniowy, tj. miesiąc kalendarzowy, w którym dokonywano sprzedaży towarów, po uprzednim wystawieniu przez Agenta faktury obciążającej Zleceniodawcę


ZAPREZENTOWANA INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2011r. (data wpływu 7 czerwca 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego tyczącej się podatku od towarów i usług w rejestracji poprzez kasy fiskalne i na kasie fiskalnej agenta czynności realizowanych na podstawie umowy agencyjnej oraz obowiązku zgłoszenia nowego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

PRZEDSTAWIONE UZASADNIENIE

7 czerwca 2011r. przedłożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ewidencjonowania przez kasę fiskalną agenta czynności wykonywanych na podstawie umowy agencyjnej oraz obowiązku zgłoszenia nowego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Dlatego też przedłożono poniższe zapytania:

W wypadku, kiedy Agent dokonuje bezpośredniej sprzedaży produktów Zleceniodawcy, będących własnością Zleceniodawcy i na rzecz Zleceniodawcy, to czy na Zleceniodawcy pozostaje obowiązek umieszczenia sprzedaży dokonanej przez Agenta we własnych rejestrach sprzedaży oraz własnej deklaracji, bez obowiązku rejestrowania tej sprzedaży poprzez własne kasy fiskalne, a Agent już tej ewidencji nie dokonuje...
Ponieważ Agent ewidencjonuje we własnej kasie wyłącznie sprzedaż produktów będących własnością zleceniodawcy i na jego rzecz, to czy na paragonie z kasy fiskalnej dotyczącym tejże sprzedaży ma prawo być zamieszczona nazwa sklepu ?B. ?, adres sklepu i nr NIP Zleceniodawcy, z uwzględnieniem faktu, iż Agent dokona uprzednio we własnym Urzędzie Skarbowym zgłoszenia, że w kasie rejestrującej sprzedaż, której używa w prowadzonej przez siebie działalności, będzie rejestrował sprzedaż wyłącznie na rzecz i w imieniu spółki B....
Czy Zleceniodawca posiada zobowiązanie zgłaszania w Urzędzie Skarbowym w każdym przypadku zawarcia umowy agencyjnej dotyczącej sprzedaży własnych towarów, nowego miejsca prowadzenie działalności...

Według firmy wnioskującej:

Jeżeli Agent dokonuje ewidencjonowania sprzedaży produktów B. przez własną kasę fiskalną, ale na rzecz Zleceniodawcy, to zleceniodawca nie musi prowadzić ponownie tej rejestracji przez własne kasy fiskalne i pozostaje na nim obowiązek podatkowy w zakresie podatku należnego, po uprzednim zamieszczeniu tejże sprzedaży we własnych rejestrach sprzedaży i w deklaracji VAT-7 (§ 7 ust. 7 Rozporządzenia Min. Finansów z 28.11.2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych którym muszą odpowiadać kasy fiskalne, czy też drukarki fiskalne oraz warunków ich stosowania).
Po pisemnym zawiadomieniu właściwego Urzędu Skarbowego o rejestrowaniu we własnej kasie fiskalnej sprzedaży wyłącznie na rzecz B. na paragonach z kasy fiskalnej Agenta dopuszczalne jest zamieszczenie nazwy sklepu ?B.? wraz z adresem sklepu i numerem NIP B. (§ 5 pkt 6 Rozporządzenia Min. Finansów z 28.11.2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy fiskalne oraz warunków ich stosowania).
Agent prowadzi sprzedaż towarów będących własnością Zleceniodawcy i na jego rzecz w sklepie pod nazwą Zleceniodawcy w ramach własnej działalności gospodarczej. Przechowuje towary Zleceniodawcy we własnych magazynach i odpowiada za należytą ochronę tychże produktów, w związku z tym, pytający jest zdania, że nie ma obowiązku zgłaszania nowego miejsca prowadzenia działalności przy każdorazowym zawarciu umowy z Agentem z innej miejscowości (art. 3 Ustawy z 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług).

Na mocy aktualnego stanu prawnego stanowisko firmy wnioskującej w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ?ustawą o VAT? podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla: prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze - kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 3.

Instytucja umowy agencyjnej uregulowana została w art. 758 i nast. ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zwana dalej ?KC?. W myśl art. 758 § 1 KC przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu.

Odnosząc się do art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są zobowiązani realizować rejestrację obrotu i kwot podatku należnego poprzez kasy fiskalne.

Na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy o VAT Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1. szczegółowe kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące,
2. dane, które powinien zawierać wniosek producenta krajowego lub importera kas o wydanie potwierdzenia wymienionego w ust. 6b, jak również rodzaje dokumentów, w tym oświadczeń, oraz urządzeń, które mają być przedstawione wraz z wnioskiem,
3. warunki stosowania kas przez podatników,
4. warunki zorganizowania i prowadzenia serwisu kas, mające znaczenie dla ewidencjonowania,
5. okres, na który wydawane jest potwierdzenie, o którym mowa w ust. 6b,
6. terminy oraz zakres obowiązkowych przeglądów, o których mowa w ust. 6

- uwzględniając potrzebę zabezpieczenia zaewidencjonowanych danych, konieczność zapewnienia konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez niego czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawiania dowodu potwierdzającego jej wykonanie oraz optymalne dla danego typu obrotu rozwiązania techniczne dotyczące konstrukcji kas.

Wykonaniem delegacji ustawowej wymienionej w w/w przepisie stanowi rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.), zwanym dalej ?rozporządzeniem?.

Na podstawie § 7 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są zobowiązani używać kasy fiskalne i drukarki fiskalne wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, bez prawa ich używania przez osoby trzecie, z zastrzeżeniem ust. 7.

Na podstawie § 7 ust. 7 rozporządzenia podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Odnosząc się do § 5 ust. 1 pkt 6 lit. a i b rozporządzenia kasy, z zastrzeżeniem ust. 2-5, muszą odpowiadać następującym warunkom technicznym: paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP),

Dlatego też trzeba podkreślić, że obowiązujące przepisy, statuują zakaz używania kas fiskalnych przez osoby trzecie, tj. inne niż podatnik. W opisanej sytuacji należy bowiem odróżnić obowiązek ewidencjonowania, który ciąży na agencie, od obowiązku ewidencjonowania spoczywającego na Zleceniodawcy. Sprzedaż realizowana przez agenta w imieniu zleceniodawcy powinna być ewidencjonowana przez agenta (o ile ciąży na nim taki obowiązek), stosownie do § 7 ust. 7 rozporządzenia ze wszystkimi tego konsekwencjami, między innymi co do oznaczeń na wydrukach fiskalnych (nazwa, adres, NIP).

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że firma wnioskująca planuje rozpocząć sprzedaż swoich produktów poprzez pośredników, na podstawie umów agencyjnych. Umowa agencyjna będzie stanowiła, że Agent, w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, będzie dokonywał sprzedaży na rzecz spółki B. zwanej Zleceniodawcą, w lokalu, do którego Agent posiada tytuł prawny, w Sklepie pod nazwą B. Sprzedaż będzie dotyczyła tylko i wyłącznie produktów oferowanych przez Zleceniodawcę, których jest jedynym właścicielem, w szczególności produktów marek, do których posiada wszelkie i wyłączne prawa. Sprzedaż towarów zleceniodawcy będzie rejestrowana w kasie fiskalnej Agenta i wykazywana w rejestrach i deklaracjach podatkowych Zleceniodawcy. Zleceniodawca odprowadzi podatek należny od sprzedaży zaewidencjonowanej w kasie Agenta, tym samym Agent nie będzie zamieszczał tejże sprzedaży we własnych rejestrach i deklaracjach. Agent będzie sprzedawał produkty w imieniu Zleceniodawcy, wykorzystując w tym celu wyłącznie system informatyczny wskazany przez Zleceniodawcę. Cały przychód ze sprzedaży Agent będzie przekazywał na rachunek bankowy zleceniodawcy. Wynagrodzenie Agenta stanowi prowizja, liczona w % od dokonanej sprzedaży. Wynagrodzenie Agenta wypłacane będzie miesięcznie za każdy miesiąc rozliczeniowy, tj. miesiąc kalendarzowy, w którym dokonywano sprzedaży towarów, po uprzednim wystawieniu przez Agenta faktury obciążającej Zleceniodawcę.

W opisanym zdarzeniu przyszłym, agent będzie dokonywał wyłącznie sprzedaży towarów Wnioskodawcy, zatem obrotem dla agenta będzie wyłącznie kwota otrzymanej prowizji.

Cytowany powyżej § 7 ust. 7 rozporządzenia wskazuje jednoznacznie, iż podatnicy prowadzący ewidencje przy zastosowaniu kas, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej ewidencjonują całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej w imieniu zleceniodawcy.

W omawianej sprawie agent, który zamierza rozpocząć wykonywanie czynności agencyjnych na rzecz Wnioskodawcy na podstawie zawartej między stronami umowy agencyjnej będzie podatnikiem otrzymującym za świadczone usługi wynagrodzenie w formie prowizji, niemniej jednak w punkcie sprzedaży poza sprzedażą towarów należących do Wnioskodawcy nie będzie prowadzić sprzedaży towarów własnych, w stosunku do których ma obowiązek ich ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej.

W konsekwencji w stosunku do agenta nie znajdzie zastosowania przepis § 7 ust. 7 rozporządzenia, bowiem tyczy się on wyłącznie podatników, którzy dokonują sprzedaży własnej oraz sprzedaży produktów zleceniodawcy na podstawie zawartej umowy agencyjnej.

W związku z czym w przedmiotowej sprawie obligatoryjnym do zastosowania staje się przepis § 7 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia, który stanowi, iż podatnicy są obowiązani stosować kasy wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, bez prawa ich używania przez osoby trzecie.

Biorąc pod uwagę treść przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, iż Agent nie może ewidencjonować sprzedaży produktów Wnioskodawcy na własnej kasie fiskalnej, bowiem, jak wynika z treści wniosku nie jest zobowiązany do jej prowadzenia. Tym samym to na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek zarówno rejestracji sprzedaży na własnej kasie fiskalnej oraz obowiązek zaewidencjonowania tej sprzedaży we własnych rejestrach oraz w deklaracji VAT-7. Implikacją powyższych stwierdzeń jest również brak możliwości umieszczania na paragonach z kasy rejestrującej agenta nazwy sklepu Wnioskodawcy wraz z jego numerem NIP oraz adresem sklepu, bowiem agent nie jest zobowiązany do prowadzenia takiej kasy, na której ewidencjonowałby sprzedaż własną.

Dlatego też stanowisko firmy wnioskującej w stosunku do pytania nr 1 i 2 należało uznać za nieprawidłowe.


Odpowiadając na trzecie z zadanych pytań tut. Organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Na podstawie art. 5 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.), zwanej dalej ?ustawą?, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej.

Zgodnie z art. 5 ust. 4 ustawy zgłoszenie identyfikacyjne podatników wykonujących działalność gospodarczą zawiera również informacje dotyczące tej działalności.

Jednak na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy - podatnicy mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do właściwego naczelnika urzędu skarbowego określonego w art. 4, z zastrzeżeniem ust. 1c wymienieni w art. 6 ust. 1 (tj. podatnicy podatku od towarów i usług) - nie później niż w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych.

Stwierdzić trzeba jednak, iż ani ustawa, ani też ustawa z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 Nr 8, poz. 60 ze zmianami) nie definiują pojęcia 'miejsce prowadzenia działalności'. Jedynie art. 3 pkt 9 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż pod pojęciem 'działalności gospodarczej' rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonujące taką działalność - do przedsiębiorców. Natomiast art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010, Nr 220, poz. 1447 ze zm.), wskazuje jedynie, iż działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Można również posiłkować się pojęciem działalności gospodarczej określonej w ustawie o VAT, która w art. 15 ust. 2 wskazuje, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dlatego też za miejsce prowadzenia działalności, w świetle powyższych regulacji, należałoby uznać miejsce, gdzie zdefiniowana w powyższych przepisach działalność gospodarcza jest wykonywana. Ponadto winna być ona prowadzona w celach zarobkowych, tj. w celu osiągnięcia przychodu (zysku) oraz wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły lub chociażby częstotliwy.

Skoro jednak bezpośrednio z przepisów prawa nie wynika definicja 'miejsca prowadzenia działalności' należy wziąć pod uwagę jego słownikowe brzmienie. Miejsce prowadzenia działalności oznacza zatem miejsce, w którym przedsiębiorca podejmuje czynności w zakresie działalności gospodarczej lub statutowej. Za takie miejsca można przykładowo uznać filie, przedstawicielstwa, oddziały, punkty, w których przedsiębiorca podejmuje czynności, nawet w sytuacji, gdy są one organizacyjnie podporządkowane.

Z treści wniosku wynika, iż firma wnioskująca planuje rozpocząć sprzedaż swoich produktów poprzez pośredników, na podstawie umów agencyjnych. Umowa agencyjna będzie stanowiła, że Agent, w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, będzie dokonywał sprzedaży na rzecz spółki B. zwanej Zleceniodawcą, w lokalu, do którego Agent posiada tytuł prawny, w Sklepie pod nazwą B. Sprzedaż będzie dotyczyła tylko i wyłącznie produktów oferowanych przez Zleceniodawcę, których jest jedynym właścicielem, w szczególności produktów marek, do których posiada wszelkie i wyłączne prawa. Sprzedaż towarów zleceniodawcy będzie rejestrowana w kasie fiskalnej Agenta i wykazywana w rejestrach i deklaracjach podatkowych Zleceniodawcy. Zleceniodawca odprowadzi podatek należny od sprzedaży zaewidencjonowanej w kasie Agenta, tym samym Agent nic będzie zamieszczał tej że sprzedaży we własnych rejestrach i deklaracjach. Agent będzie sprzedawał produkty w imieniu Zleceniodawcy, wykorzystując w tym celu wyłącznie system informatyczny wskazany przez Zleceniodawcę. Cały przychód ze sprzedaży Agent będzie przekazywał na rachunek bankowy zleceniodawcy. Wynagrodzenie Agenta stanowi prowizja, liczona w % od dokonanej sprzedaży. Wynagrodzenie Agenta wypłacane będzie miesięcznie za każdy miesiąc rozliczeniowy, tj. miesiąc kalendarzowy, w którym dokonywano sprzedaży towarów, po uprzednim wystawieniu przez Agenta faktury obciążającej Zleceniodawcę.

Biorąc pod uwagę rozwiązania prawne uregulowane w przepisach ustawy o ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz fakt, iż Wnioskodawca będzie zobowiązany do ewidencjonowania obrotu sprzedaży w ramach zawartej umowy agencyjnej za pomocą własnej kasy rejestrującej tut. Organ podatkowy stwierdza, iż Zainteresowany będzie miał obowiązek zgłosić właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowemu nowe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej jako aktualizację danych odnośnie adresu prowadzenia tej działalności poprzez fakt, iż agent w ramach wykonywania czynności objętych umową agencyjną będzie dokonywał w imieniu i na rzecz Zainteresowanego sprzedaży wyłącznie jego produktów, co będzie się kwalifikowało jako nowy punkt sprzedaży towarów (nowe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej).

Dlatego też stanowisko firmy wnioskującej w odniesieniu do pytania nr 3 należało uznać za nieprawidłowe.

Treść artykułu dotyczy stanu prawnego obowiązującego w czasie, kiedy powstała oryginalna publikacja w piśmie.

kasy fiskalne

fiskalne