Płatności

INTERPRETACJE PRAWNE

Korekta przy braku paragonu z kasy fiskalnej.

OPIS ZDARZENIA: Osoba wnioskująca realizuje działalność gospodarczą w temacie sprzedaży detalicznej sprzętu sportowego. Operacje sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej każdorazowo rejestruje się poprzez kasy. W odniesieniu do niektórych transakcji klienci z różnych uzasadnionych przyczyn i powodów dokonują zwrotów zakupionych towarów. W zgodzie z regułami obowiązującymi w Firmie Wnioskodawcy podstawą zwrotu towaru jest przedłożenie przez klienta paragonu fiskalnego dokumentującego nabycie towaru. Zwracany towar na podstawie paragonu fiskalnego jest identyfikowany w programie komputerowym obsługującym ruch towaru w firmowym magazynie. W programie magazynowym transakcja przyjęcia na magazyn zwróconego towaru generuje dokument przyjęcia towaru na magazyn. Zwrot paragonu fiskalnego stanowiącego podstawę korekty sprzedaży dzięki zastosowanemu oprogramowaniu pozwala na pełną identyfikację transakcji, której zwrot dotyczy. Występują jednakże sytuacje zwrotu towarów przez klientów, którzy z różnych względów nie są w stanie przedstawić dokumentującego sprzedaż paragonu, natomiast są w stanie uprawdopodobnić zawarcie transakcji poprzez: wskazanie daty nabycia, wskazanie asortymentu nabytego towaru i kwoty paragonu lub daty wysłania zamówienia i daty otrzymania towaru będącego przedmiotem realizacji zamówienia w przypadku, gdy towar wysyłany był do klienta przesyłką kurierską. Obowiązujące w chwili obecnej w Firmie zasady nie zezwalają na korektę - zmniejszenie podatku należnego z tytułu sprzedaży w przypadku zwrotu towaru nie potwierdzonego zwrotem oryginału paragonu fiskalnego.

ZAPREZENTOWANA INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko osoby wnioskującej, zaprezentowane we wniosku z dnia 17 maja 2011r. (data wpływu 23 maja 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korekty podatku należnego od zwróconego towaru, jest prawidłowe.

PRZEDSTAWIONE UZASADNIENIE

23 maja 2011r. przedłożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korekty podatku należnego od zwróconego towaru.

Dlatego też przedłożono poniższe zapytanie:

Czy brak oryginalnego paragonu fiskalnego pozbawia prawa do korekty podatku należnego od zwróconego towaru...

Według osoby wnioskującej, dopuszczalne jest dokonanie stosownej korekty podatku należnego w odniesieniu do zwróconego towaru, nawet w przypadku braku oryginalnego paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż, w sytuacji, gdy możliwe jest, w sposób niebudzący wątpliwości udowodnienie, że dana transakcja została zawarta.

Na podstawie art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Z tonu zaprezentowanego wyżej zapisu wynika, iż możliwe jest skorygowanie podstawy opodatkowania o kwoty odpowiadające wartości zwróconych towarów i uznanych reklamacji, pod warunkiem, że zwrot towaru lub reklamacja jest prawnie dopuszczalna i odpowiednio udokumentowana. Obowiązek udowodnienia, że transakcja nie doszła do skutku w wyniku odstąpienia od umowy sprzedaży lub w następstwie uznania reklamacji ciąży na sprzedającym. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie uzależniają pomniejszenia podstawy opodatkowania o kwoty odpowiadające wartości wróconych towarów, bądź uznanych reklamacji, od posiadania przez sprzedawcę-podatnika oryginału paragonu fiskalnego, potwierdzającego zwrot zakupionego towaru.

Oryginał paragonu fiskalnego w Firmie Wnioskodawcy, jak przedstawiono powyżej nie jest jedynym dokumentem potwierdzającym dokonanie transakcji. Weryfikacja transakcji dokonywana jest również poprzez identyfikację kopii paragonu fiskalnego przechowywanego w firmie wraz kopiami wszystkich paragonów fiskalnych.

Przyjęcie towaru następuje na podstawie odszukanej kopii paragonu fiskalnego, następnie sporządzany zostaje dokument korygujący sprzedaż oraz dowód przyjęcia zwróconego towaru do magazynu co dowodzi faktycznego odstąpienia od zawartej uprzednio umowy sprzedaży.

Na mocy aktualnego stanu prawnego stanowisko osoby wnioskującej w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, płatnicy realizujący sprzedaż osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej oraz rolnikom ryczałtowym, są zobligowani rejestrować obrót i kwoty podatku należnego poprzez kasy fiskalne.
Reguły realizowania rejestracji przez kasy fiskalne opisano w § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy fiskalne, czy też drukarki fiskalne oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.).

Na podstawie § 7 ust. 1 pkt 1 cyt. wyżej rozporządzenia podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Dlatego też w wypadku, gdy sprzedawca jest zobligowany rejestrować obrót i kwoty podatku należnego poprzez kasy fiskalne, dokumentem potwierdzającym fakt sprzedaży jest paragon fiskalny.

Na podstawie § 2 pkt 11 ww. rozporządzenia paragon fiskalny jest to wydrukowany dla nabywcy przez kasę rejestrującą w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Paragon jest specyficznym dokumentem sprzedaży emitowanym przez kasę fiskalną. Do jego otrzymania uprawnione są wyłącznie osoby fizyczne, nieprowadzące działalności gospodarczej oraz rolnicy ryczałtowi.

Zaznaczyć trzeba, iż stosownie do treści § 4 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia kasa fiskalna musi zawierać pamięć fiskalną. Pamięć fiskalna to urządzenie umieszczone w twardej nieprzezroczystej masie, umożliwiające trwały jednokrotny zapis danych pod kontrolą programu pracy kasy bez możliwości ich likwidacji oraz wielokrotny odczyt tych danych, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia (§ 2 pkt 10 rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych).

Cecha ta powoduje brak możliwości zarejestrowania na kasie fiskalnej zwrotu bądź reklamacji towarów. Zdarzenia tego typu winny być objęte odrębną ewidencją korekt, prowadzoną zgodnie z wymogami art. 109 ust. 3 ustawy.

Na mocy art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 ? 22, art. 30 ? 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 29 ust. 4 ustawy o VAT podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, upustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartości zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Z brzmienia ww. przepisu wynika, że możliwość pomniejszenia podstawy opodatkowania m. in.: o kwoty odpowiadające wartości zwróconych towarów i uznanych reklamacji może nastąpić pod warunkiem, że zwrot towaru lub reklamacja są prawnie dopuszczalne i zwroty te zostały udokumentowane. Obowiązkiem podatnika jest więc w rozumieniu tego przepisu odpowiednie udokumentowanie zwrotu wartości towaru w wyniku bądź odstąpienia od umowy sprzedaży, bądź to w wyniku uznania reklamacji (postępowanie w przypadku obniżenia obrotu o kwoty odpowiadające wartości zwróconych towarów w wyniku ich reklamacji bądź też zwrotu winno być takie same).

Zarówno odstąpienie od umowy sprzedaży i w konsekwencji dokonany przez sprzedawcę zwrot wartości towaru, jak i zwrot kwoty wartości towaru dokonany w wyniku realizacji roszczeń nabywcy z tytułu reklamacji, co do zasady są prawnie dopuszczalne i są przedmiotem regulacji prawa cywilnego. Przepisy ustawy o VAT nie wprowadzają na użytek postępowania podatkowego żadnych szczególnych regulacji w odniesieniu do trybu, zasad i dopuszczalności odstąpienia od umowy sprzedaży, jak i dodatkowych szczególnych warunków co do trybu realizacji roszczeń z tytułu reklamacji.

Podsumowując trzeba zaznaczyć, że zapisy ustawy o VAT nie uzależniają pomniejszenia obrotu o kwoty odpowiadające wartości zwróconych towarów i kwot zwróconych z tytułu uznanych reklamacji, od posiadania przez podatnika oryginału paragonu fiskalnego, potwierdzającego zakup towaru lub usługi.

Paragon fiskalny stanowi dla nabywcy dowód dokonania zakupu (z którym wiążą się m. in. uprawnienia rękojmi i gwarancji) natomiast dla sprzedawcy bezsporne potwierdzenie tożsamości towaru w przypadku np.: zwrotu towaru. Regułą jest więc dokonywanie korekty obrotu i podatku należnego przy jednoczesnym zwrocie (okazaniu) przez klienta paragonu fiskalnego.

Warunkiem dokonania korekty obrotu i kwoty podatku należnego jest potwierdzenie rozliczenia tej sprzedaży przez podatnika. Potwierdzenie tej okoliczności jest oczywiste w przypadku okazania przez nabywcę oryginału paragonu. Jest dopuszczalne w określonych sporadycznych przypadkach braku oryginału paragonu, oparcie się na innych dowodach (np. dokumencie gwarancji, numerze seryjnym itp.). Taka korekta jest również dopuszczalna w sytuacji, gdy podatnik ma pewność, iż towar został przez niego sprzedany i jest w stanie, w sposób niebudzący wątpliwości fakt ten wykazać.

Z zaprezentowanego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że osoba wnioskująca realizuje działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej sprzętu sportowego. W odniesieniu do niektórych transakcji klienci z różnych uzasadnionych przyczyn i powodów dokonują zwrotów zakupionych towarów. Zwracany towar na podstawie paragonu fiskalnego jest identyfikowany w programie komputerowym obsługującym ruch towaru w firmowym magazynie. Występują jednakże sytuacje zwrotu towarów przez klientów, którzy z różnych względów nie są w stanie przedstawić dokumentującego sprzedaż paragonu, natomiast są w stanie uprawdopodobnić zawarcie transakcji poprzez: wskazanie daty nabycia, wskazanie asortymentu nabytego towaru i kwoty paragonu lub daty wysłania zamówienia i daty otrzymania towaru będącego przedmiotem realizacji zamówienia w przypadku, gdy towar wysyłany był do klienta przesyłką kurierską.

W ocenie tut. organu, w przypadku zaistnienia powyższych zdarzeń, osobie wnioskującej przysługuje prawo do korekty obrotu i podatku należnego, pod warunkiem udokumentowania ich wpisem do ewidencji korekt.

Trzeba tutaj zaznaczyć, że oryginał paragonu nie jest jedynym dokumentem przesądzającym o stanie faktycznym, który znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości.

Dowodzenie odstąpienia od umowy sprzedaży oraz zwrotu zapłaconej ceny, będących podstawą dokonania korekty, na podstawie innych dokumentów aniżeli oryginał paragonu fiskalnego, nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego. W tym przypadku, ciężar dowodu znajduje się po stronie podatnika, który w prowadzonej przez siebie dokumentacji powinien posiadać dowody potwierdzające stan rzeczywisty.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa podatkowego oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku, stwierdzić należy, że zgromadzenie przez osobę wnioskującą  dowodów stanowiących dowód przeciwny do dowodu, jakim jest zapis z kasy rejestrującej, przy uwzględnieniu wyjątkowego charakteru zdarzeń, może stanowić podstawę do skorygowania obrotu i kwot podatku należnego.

Na podstawie wyższego podanego osobie wnioskującej, w związku z opisanymi we wniosku zdarzeniami, przysługuje uprawnienie do korekty sprzedaży i podatku należnego, jednakże pod warunkiem, że zdarzenia te zostały udokumentowane wiarygodnymi dowodami. Zdarzenia powodujące korektę obrotu i podatku należnego, powinny zostać uwidocznione w odrębnej, specjalnie w tym celu prowadzonej ewidencji korekt.

Ponieważ, kasa fiskalna nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu), to korektę danych Wnioskodawca może dokonać za pomocą innych urządzeń księgowych, tzw. ewidencji korekt, z której winna dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkretnego paragonu wraz z określeniem prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego.

Treść artykułu dotyczy stanu prawnego obowiązującego w czasie, kiedy powstała oryginalna publikacja w piśmie.

fiskalne

kasy

Agencyjna sprzedaż produktów Firmy B, w systemie wskazanym przez firmę.

OPIS ZDARZENIA: Firma B. zrealizuje produkcję, sprzedaż hurtową i detaliczną odzieży dziecięcej. Firma planuje zacząć sprzedaż własnych produktów przez pośredników, na podstawie umów agencyjnych. Umowa agencyjna będzie stanowiła, że Agent, w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, będzie dokonywał sprzedaży na rzecz spółki B. zwanej Zleceniodawcą, w lokalu, do którego Agent posiada tytuł prawny, w Sklepie pod nazwą B. Sprzedaż będzie dotyczyła tylko i wyłącznie produktów oferowanych przez Zleceniodawcę, których jest jedynym właścicielem, w szczególności produktów marek, do których posiada wszelkie i wyłączne prawa.


Sprzedaż towarów zleceniodawcy będzie ewidencjonowana przez kasy fiskalne Agenta i wykazywana w rejestrach i deklaracjach podatkowych Zleceniodawcy. Zleceniodawca odprowadzi podatek należny od sprzedaży zaewidencjonowanej w kasie Agenta, tym samym Agent nie będzie zamieszczał tejże sprzedaży we własnych rejestrach i deklaracjach.

Agent będzie sprzedawał produkty w imieniu Zleceniodawcy, wykorzystując w tym celu wyłącznie system informatyczny wskazany przez Zleceniodawcę. Cały przychód ze sprzedaży Agent będzie przekazywał na rachunek bankowy zleceniodawcy. Wynagrodzenie Agenta stanowi prowizja, liczona w % od dokonanej sprzedaży. Wynagrodzenie Agenta wypłacane będzie miesięcznie za każdy miesiąc rozliczeniowy, tj. miesiąc kalendarzowy, w którym dokonywano sprzedaży towarów, po uprzednim wystawieniu przez Agenta faktury obciążającej Zleceniodawcę


ZAPREZENTOWANA INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2011r. (data wpływu 7 czerwca 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego tyczącej się podatku od towarów i usług w rejestracji poprzez kasy fiskalne i na kasie fiskalnej agenta czynności realizowanych na podstawie umowy agencyjnej oraz obowiązku zgłoszenia nowego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

PRZEDSTAWIONE UZASADNIENIE

7 czerwca 2011r. przedłożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ewidencjonowania przez kasę fiskalną agenta czynności wykonywanych na podstawie umowy agencyjnej oraz obowiązku zgłoszenia nowego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Dlatego też przedłożono poniższe zapytania:

W wypadku, kiedy Agent dokonuje bezpośredniej sprzedaży produktów Zleceniodawcy, będących własnością Zleceniodawcy i na rzecz Zleceniodawcy, to czy na Zleceniodawcy pozostaje obowiązek umieszczenia sprzedaży dokonanej przez Agenta we własnych rejestrach sprzedaży oraz własnej deklaracji, bez obowiązku rejestrowania tej sprzedaży poprzez własne kasy fiskalne, a Agent już tej ewidencji nie dokonuje...
Ponieważ Agent ewidencjonuje we własnej kasie wyłącznie sprzedaż produktów będących własnością zleceniodawcy i na jego rzecz, to czy na paragonie z kasy fiskalnej dotyczącym tejże sprzedaży ma prawo być zamieszczona nazwa sklepu ?B. ?, adres sklepu i nr NIP Zleceniodawcy, z uwzględnieniem faktu, iż Agent dokona uprzednio we własnym Urzędzie Skarbowym zgłoszenia, że w kasie rejestrującej sprzedaż, której używa w prowadzonej przez siebie działalności, będzie rejestrował sprzedaż wyłącznie na rzecz i w imieniu spółki B....
Czy Zleceniodawca posiada zobowiązanie zgłaszania w Urzędzie Skarbowym w każdym przypadku zawarcia umowy agencyjnej dotyczącej sprzedaży własnych towarów, nowego miejsca prowadzenie działalności...

Według firmy wnioskującej:

Jeżeli Agent dokonuje ewidencjonowania sprzedaży produktów B. przez własną kasę fiskalną, ale na rzecz Zleceniodawcy, to zleceniodawca nie musi prowadzić ponownie tej rejestracji przez własne kasy fiskalne i pozostaje na nim obowiązek podatkowy w zakresie podatku należnego, po uprzednim zamieszczeniu tejże sprzedaży we własnych rejestrach sprzedaży i w deklaracji VAT-7 (§ 7 ust. 7 Rozporządzenia Min. Finansów z 28.11.2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych którym muszą odpowiadać kasy fiskalne, czy też drukarki fiskalne oraz warunków ich stosowania).
Po pisemnym zawiadomieniu właściwego Urzędu Skarbowego o rejestrowaniu we własnej kasie fiskalnej sprzedaży wyłącznie na rzecz B. na paragonach z kasy fiskalnej Agenta dopuszczalne jest zamieszczenie nazwy sklepu ?B.? wraz z adresem sklepu i numerem NIP B. (§ 5 pkt 6 Rozporządzenia Min. Finansów z 28.11.2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy fiskalne oraz warunków ich stosowania).
Agent prowadzi sprzedaż towarów będących własnością Zleceniodawcy i na jego rzecz w sklepie pod nazwą Zleceniodawcy w ramach własnej działalności gospodarczej. Przechowuje towary Zleceniodawcy we własnych magazynach i odpowiada za należytą ochronę tychże produktów, w związku z tym, pytający jest zdania, że nie ma obowiązku zgłaszania nowego miejsca prowadzenia działalności przy każdorazowym zawarciu umowy z Agentem z innej miejscowości (art. 3 Ustawy z 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług).

Na mocy aktualnego stanu prawnego stanowisko firmy wnioskującej w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ?ustawą o VAT? podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla: prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze - kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 3.

Instytucja umowy agencyjnej uregulowana została w art. 758 i nast. ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zwana dalej ?KC?. W myśl art. 758 § 1 KC przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu.

Odnosząc się do art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są zobowiązani realizować rejestrację obrotu i kwot podatku należnego poprzez kasy fiskalne.

Na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy o VAT Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1. szczegółowe kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące,
2. dane, które powinien zawierać wniosek producenta krajowego lub importera kas o wydanie potwierdzenia wymienionego w ust. 6b, jak również rodzaje dokumentów, w tym oświadczeń, oraz urządzeń, które mają być przedstawione wraz z wnioskiem,
3. warunki stosowania kas przez podatników,
4. warunki zorganizowania i prowadzenia serwisu kas, mające znaczenie dla ewidencjonowania,
5. okres, na który wydawane jest potwierdzenie, o którym mowa w ust. 6b,
6. terminy oraz zakres obowiązkowych przeglądów, o których mowa w ust. 6

- uwzględniając potrzebę zabezpieczenia zaewidencjonowanych danych, konieczność zapewnienia konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez niego czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawiania dowodu potwierdzającego jej wykonanie oraz optymalne dla danego typu obrotu rozwiązania techniczne dotyczące konstrukcji kas.

Wykonaniem delegacji ustawowej wymienionej w w/w przepisie stanowi rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.), zwanym dalej ?rozporządzeniem?.

Na podstawie § 7 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są zobowiązani używać kasy fiskalne i drukarki fiskalne wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, bez prawa ich używania przez osoby trzecie, z zastrzeżeniem ust. 7.

Na podstawie § 7 ust. 7 rozporządzenia podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Odnosząc się do § 5 ust. 1 pkt 6 lit. a i b rozporządzenia kasy, z zastrzeżeniem ust. 2-5, muszą odpowiadać następującym warunkom technicznym: paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP),

Dlatego też trzeba podkreślić, że obowiązujące przepisy, statuują zakaz używania kas fiskalnych przez osoby trzecie, tj. inne niż podatnik. W opisanej sytuacji należy bowiem odróżnić obowiązek ewidencjonowania, który ciąży na agencie, od obowiązku ewidencjonowania spoczywającego na Zleceniodawcy. Sprzedaż realizowana przez agenta w imieniu zleceniodawcy powinna być ewidencjonowana przez agenta (o ile ciąży na nim taki obowiązek), stosownie do § 7 ust. 7 rozporządzenia ze wszystkimi tego konsekwencjami, między innymi co do oznaczeń na wydrukach fiskalnych (nazwa, adres, NIP).

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że firma wnioskująca planuje rozpocząć sprzedaż swoich produktów poprzez pośredników, na podstawie umów agencyjnych. Umowa agencyjna będzie stanowiła, że Agent, w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, będzie dokonywał sprzedaży na rzecz spółki B. zwanej Zleceniodawcą, w lokalu, do którego Agent posiada tytuł prawny, w Sklepie pod nazwą B. Sprzedaż będzie dotyczyła tylko i wyłącznie produktów oferowanych przez Zleceniodawcę, których jest jedynym właścicielem, w szczególności produktów marek, do których posiada wszelkie i wyłączne prawa. Sprzedaż towarów zleceniodawcy będzie rejestrowana w kasie fiskalnej Agenta i wykazywana w rejestrach i deklaracjach podatkowych Zleceniodawcy. Zleceniodawca odprowadzi podatek należny od sprzedaży zaewidencjonowanej w kasie Agenta, tym samym Agent nie będzie zamieszczał tejże sprzedaży we własnych rejestrach i deklaracjach. Agent będzie sprzedawał produkty w imieniu Zleceniodawcy, wykorzystując w tym celu wyłącznie system informatyczny wskazany przez Zleceniodawcę. Cały przychód ze sprzedaży Agent będzie przekazywał na rachunek bankowy zleceniodawcy. Wynagrodzenie Agenta stanowi prowizja, liczona w % od dokonanej sprzedaży. Wynagrodzenie Agenta wypłacane będzie miesięcznie za każdy miesiąc rozliczeniowy, tj. miesiąc kalendarzowy, w którym dokonywano sprzedaży towarów, po uprzednim wystawieniu przez Agenta faktury obciążającej Zleceniodawcę.

W opisanym zdarzeniu przyszłym, agent będzie dokonywał wyłącznie sprzedaży towarów Wnioskodawcy, zatem obrotem dla agenta będzie wyłącznie kwota otrzymanej prowizji.

Cytowany powyżej § 7 ust. 7 rozporządzenia wskazuje jednoznacznie, iż podatnicy prowadzący ewidencje przy zastosowaniu kas, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej ewidencjonują całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej w imieniu zleceniodawcy.

W omawianej sprawie agent, który zamierza rozpocząć wykonywanie czynności agencyjnych na rzecz Wnioskodawcy na podstawie zawartej między stronami umowy agencyjnej będzie podatnikiem otrzymującym za świadczone usługi wynagrodzenie w formie prowizji, niemniej jednak w punkcie sprzedaży poza sprzedażą towarów należących do Wnioskodawcy nie będzie prowadzić sprzedaży towarów własnych, w stosunku do których ma obowiązek ich ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej.

W konsekwencji w stosunku do agenta nie znajdzie zastosowania przepis § 7 ust. 7 rozporządzenia, bowiem tyczy się on wyłącznie podatników, którzy dokonują sprzedaży własnej oraz sprzedaży produktów zleceniodawcy na podstawie zawartej umowy agencyjnej.

W związku z czym w przedmiotowej sprawie obligatoryjnym do zastosowania staje się przepis § 7 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia, który stanowi, iż podatnicy są obowiązani stosować kasy wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, bez prawa ich używania przez osoby trzecie.

Biorąc pod uwagę treść przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, iż Agent nie może ewidencjonować sprzedaży produktów Wnioskodawcy na własnej kasie fiskalnej, bowiem, jak wynika z treści wniosku nie jest zobowiązany do jej prowadzenia. Tym samym to na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek zarówno rejestracji sprzedaży na własnej kasie fiskalnej oraz obowiązek zaewidencjonowania tej sprzedaży we własnych rejestrach oraz w deklaracji VAT-7. Implikacją powyższych stwierdzeń jest również brak możliwości umieszczania na paragonach z kasy rejestrującej agenta nazwy sklepu Wnioskodawcy wraz z jego numerem NIP oraz adresem sklepu, bowiem agent nie jest zobowiązany do prowadzenia takiej kasy, na której ewidencjonowałby sprzedaż własną.

Dlatego też stanowisko firmy wnioskującej w stosunku do pytania nr 1 i 2 należało uznać za nieprawidłowe.


Odpowiadając na trzecie z zadanych pytań tut. Organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Na podstawie art. 5 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.), zwanej dalej ?ustawą?, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej.

Zgodnie z art. 5 ust. 4 ustawy zgłoszenie identyfikacyjne podatników wykonujących działalność gospodarczą zawiera również informacje dotyczące tej działalności.

Jednak na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy - podatnicy mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do właściwego naczelnika urzędu skarbowego określonego w art. 4, z zastrzeżeniem ust. 1c wymienieni w art. 6 ust. 1 (tj. podatnicy podatku od towarów i usług) - nie później niż w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych.

Stwierdzić trzeba jednak, iż ani ustawa, ani też ustawa z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 Nr 8, poz. 60 ze zmianami) nie definiują pojęcia 'miejsce prowadzenia działalności'. Jedynie art. 3 pkt 9 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż pod pojęciem 'działalności gospodarczej' rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonujące taką działalność - do przedsiębiorców. Natomiast art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010, Nr 220, poz. 1447 ze zm.), wskazuje jedynie, iż działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Można również posiłkować się pojęciem działalności gospodarczej określonej w ustawie o VAT, która w art. 15 ust. 2 wskazuje, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dlatego też za miejsce prowadzenia działalności, w świetle powyższych regulacji, należałoby uznać miejsce, gdzie zdefiniowana w powyższych przepisach działalność gospodarcza jest wykonywana. Ponadto winna być ona prowadzona w celach zarobkowych, tj. w celu osiągnięcia przychodu (zysku) oraz wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły lub chociażby częstotliwy.

Skoro jednak bezpośrednio z przepisów prawa nie wynika definicja 'miejsca prowadzenia działalności' należy wziąć pod uwagę jego słownikowe brzmienie. Miejsce prowadzenia działalności oznacza zatem miejsce, w którym przedsiębiorca podejmuje czynności w zakresie działalności gospodarczej lub statutowej. Za takie miejsca można przykładowo uznać filie, przedstawicielstwa, oddziały, punkty, w których przedsiębiorca podejmuje czynności, nawet w sytuacji, gdy są one organizacyjnie podporządkowane.

Z treści wniosku wynika, iż firma wnioskująca planuje rozpocząć sprzedaż swoich produktów poprzez pośredników, na podstawie umów agencyjnych. Umowa agencyjna będzie stanowiła, że Agent, w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, będzie dokonywał sprzedaży na rzecz spółki B. zwanej Zleceniodawcą, w lokalu, do którego Agent posiada tytuł prawny, w Sklepie pod nazwą B. Sprzedaż będzie dotyczyła tylko i wyłącznie produktów oferowanych przez Zleceniodawcę, których jest jedynym właścicielem, w szczególności produktów marek, do których posiada wszelkie i wyłączne prawa. Sprzedaż towarów zleceniodawcy będzie rejestrowana w kasie fiskalnej Agenta i wykazywana w rejestrach i deklaracjach podatkowych Zleceniodawcy. Zleceniodawca odprowadzi podatek należny od sprzedaży zaewidencjonowanej w kasie Agenta, tym samym Agent nic będzie zamieszczał tej że sprzedaży we własnych rejestrach i deklaracjach. Agent będzie sprzedawał produkty w imieniu Zleceniodawcy, wykorzystując w tym celu wyłącznie system informatyczny wskazany przez Zleceniodawcę. Cały przychód ze sprzedaży Agent będzie przekazywał na rachunek bankowy zleceniodawcy. Wynagrodzenie Agenta stanowi prowizja, liczona w % od dokonanej sprzedaży. Wynagrodzenie Agenta wypłacane będzie miesięcznie za każdy miesiąc rozliczeniowy, tj. miesiąc kalendarzowy, w którym dokonywano sprzedaży towarów, po uprzednim wystawieniu przez Agenta faktury obciążającej Zleceniodawcę.

Biorąc pod uwagę rozwiązania prawne uregulowane w przepisach ustawy o ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz fakt, iż Wnioskodawca będzie zobowiązany do ewidencjonowania obrotu sprzedaży w ramach zawartej umowy agencyjnej za pomocą własnej kasy rejestrującej tut. Organ podatkowy stwierdza, iż Zainteresowany będzie miał obowiązek zgłosić właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowemu nowe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej jako aktualizację danych odnośnie adresu prowadzenia tej działalności poprzez fakt, iż agent w ramach wykonywania czynności objętych umową agencyjną będzie dokonywał w imieniu i na rzecz Zainteresowanego sprzedaży wyłącznie jego produktów, co będzie się kwalifikowało jako nowy punkt sprzedaży towarów (nowe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej).

Dlatego też stanowisko firmy wnioskującej w odniesieniu do pytania nr 3 należało uznać za nieprawidłowe.

Treść artykułu dotyczy stanu prawnego obowiązującego w czasie, kiedy powstała oryginalna publikacja w piśmie.

kasy fiskalne

fiskalne

Czy osobie fizycznej mogę wystawić tylko paragon bez faktury?

OPIS ZDARZENIA: Pani Irena realizuje działalność gospodarczą w temacie sprzedaży materiałów budowlanych oraz wykonuje usługi budowlano-remontowe. Zajmuje się głównie sprzedażą oraz montażem okien, drzwi, parapetów, rolet, markiz, itp. Nie jest producentem wyżej wymienionych towarów.

Zawierając umowy z klientami, a będą to umowy ustne lub pisemne głównie z osobami prywatnymi na montaż lub sprzedaż okien, parapetów, rolet, markiz, itp. będzie pobierana kaucja. Kaucja będzie zabezpieczeniem, że klient nie wycofa się z umowy, kaucja będzie zwracana klientowi po wykonaniu usługi lub po odbiorze towaru. Natomiast jeżeli klient wycofa się z umowy kaucja przepadnie na poczet poniesionych kosztów przez firmę Wnioskodawczyni związanych z realizacją danej umowy.

Często klienci którzy zamawiają tylko sam towar czyli VAT 22% przed dostawą decydują się na usługę montażową czyli VAT 8%.

ZAPREZENTOWANA INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

W myśl art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2011 r. (data wpływu 8 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury VAT przy sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności i rolników ryczałtowych, jest prawidłowe.

PRZEDSTAWIONE UZASADNIENIE

8 czerwca 2011 r. przedłożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury VAT przy sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności i rolników ryczałtowych.

Dlatego też przedłożono poniższe zapytanie.

Czy jeśli klientem będzie osoba prywatna, z którą zostanie zawarta umowa ustna na usługę montażową opodatkowaną stawka 8%, to czy Zainteresowana może wystawić tylko paragon fiskalny bez faktury VAT (jeżeli klient nie podał swoich dokładnych danych do faktury)...

Według pani Ireny, można wystawić tylko paragon fiskalny bez faktury VAT (jeżeli klient nie podał swoich dokładnych danych do faktury).

Na podstawie aktualnego stanu prawnego stanowisko osoby wnioskującej w temacie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zobowiązanie w temacie realizowania rejestracji sprzedaży poprzez kasy fiskalne wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054).

Na podstawie ust. 1 tego przepisu, płatnicy realizujący sprzedaż osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej oraz rolnikom ryczałtowym są zobligowani do realizowania rejestracji sprzedaży poprzez kasy fiskalne.

Zobowiązanie rejestracji sprzedaży poprzez kasy fiskalne tyczy się bowiem tych transakcji, w przypadku których nie ma bezwzględnego obowiązku wystawiania faktur je dokumentujących (faktury wystawiane są wyłącznie na żądanie nabywców - osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych).

Jednak obowiązujące od dnia 1 grudnia 2008 r. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy fiskalne oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.) określa m. in. warunki stosowania kas przez podatników.

I tak, § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia stanowi, iż płatnicy realizujący rejestrację poprzez kasy fiskalne, z zastrzeżeniem ust. 2 są obowiązani spełniać następujące warunki przy prowadzeniu rejestracji poprzez kasy fiskalne dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Przez sprzedaż rozumie się, w zgodzie z art. 2 pkt 22 ustawy, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Pojęcie świadczenie usług zostało określone w art. 8 ust. 1 tej ustawy. W zgodzie z tym przepisem przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7(?).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy płatnicy, o których mowa w art. 15, są zobligowani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Odnośnie dokumentowania wszystkich transakcji fakturami VAT należy wskazać, iż stosownie do treści art. 106 ust. 4 podatnicy, o których mowa w ust. 1 ? 3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Dodatkowo na podstawie § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami 'FAKTURA VAT'.

Dlatego, jeśli osoba wnioskująca wykona sprzedaż towaru lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych i będzie miała zobowiązanie zarejestrowania taką sprzedaż przez kasy fiskalne czy też drukarki fiskalne to będzie ona zobowiązana do wydania klientowi paragonu. Fakturę natomiast wystawia się tylko na żądanie osoby fizycznej - art. 106 ust. 4 ustawy.

Dlatego też niezależnie, czy nabywca poda swoje dane czy nie, osoba wnioskująca, o ile powstanie wobec niej zobowiązanie rejestracji sprzedaży poprzez kasy fiskalne, będzie zobowiązana do rejestracji sprzedaży poprzez kasy fiskalne.

Treść artykułu dotyczy stanu prawnego obowiązującego w czasie, kiedy powstała oryginalna publikacja w piśmie.

kasy

kasa fiskalna

Kasa fiskalna uaktywniona przed zgłoszeniem do US, co dalej?

OPIS ZDARZENIA: Osoba wnioskująca realizująca działalność w zakresie ochrony zdrowia (gabinet stomatologiczny) w 2010 roku nie osiągnęła obrotu w wysokości 40.000 zł. Korzysta ze zwolnienia z zobowiązania rejestracji poprzez kasy fiskalne.

W kwietniu 2011 r. przewidując możliwość przekroczenia kwoty obrotu w wysokości 40.000 zł zakupiła w celach szkoleniowych kasę fiskalną nie dokonując zgłoszenia tego faktu do urzędu skarbowego i nie dokonując odliczeń kosztów zakupu. Przez nieporozumienie kasa fiskalna została przez sprzedawcę zafiskalizowana.

W piśmie z dnia 12 sierpnia 2011 r. (data wpływu 16 sierpnia 2011 r.) stanowiącym uzupełnienie wniosku, osoba wnioskująca wyjaśniła, iż przedmiotowej fiskalizacji dokonał pracownik serwisu posiadający stosowne uprawnienia, legitymujący się identyfikatorem. Pracownik ten dokonał zgłoszenia faktu fiskalizacji kasy fiskalnej  naczelnikowi urzędu skarbowego. Dodatkowo, jak pokazała osoba wnioskująca nie dokonano wydruku pierwszego dobowego raportu fiskalnego. Obrót, o którym mowa w art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług na rzecz osób fizycznych etc. w roku 2010 nie przekroczył kwoty 40.000 zł.

ZAPREZENTOWANA INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

W myśl art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2011 r. (data wpływu 25 maja 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 sierpnia 2011 r. (data wpływu 16 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

1. zobowiązania zgłoszenia fiskalizacji kasy rejestrującej do urzędu skarbowego - jest nieprawidłowe, oraz
2. utraty zwolnienia z zobowiązania rejestracji poprzez kasy fiskalne z przypadkową fiskalizacją oraz konieczności powiadomienia urzędu skarbowego ? jest prawidłowe.
UZASADNIENIE


25 maja 2011 r. przedłożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zgłoszenia fiskalizacji kasy fiskalnej do urzędu skarbowego oraz utraty zwolnienia z zobowiązania rejestracji poprzez kasy fiskalne w związku z przypadkową fiskalizacją oraz konieczności powiadomienia urzędu skarbowego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 sierpnia 2011 r. (data wpływu 16 sierpnia 2011 r.) poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Dlatego przedłożono poniższe zapytanie.

1. Czy płatnik ma zobowiązanie zgłoszenia tak sfiskalizowanej kasy do urzędu skarbowego ...
2. Czy płatnik na skutek błędu sprzedawcy utracił zwolnienie z zobowiązania rejestracji poprzez kasy fiskalne ...
3. Czy płatnik winien zwrócić się do właściwego urzędu skarbowego z pisemnym wyjaśnieniem zaistniałej sytuacji ...

Według osoby wnioskującej,

Ad. 1

Na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy fiskalne, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108, poz. 948 z dnia 17 lipca 2002 r.) § 5 ust.1 pkt 10:"Podatnicy realizujący rejestrację poprzez kasy fiskalne są zobligowani do zgłoszenia kasy w terminie 7 dni od dnia jej fiskalizacji do naczelnika urzędu skarbowego w celu otrzymania numeru ewidencyjnego zgodnie z załącznikiem 3 do rozporządzenia."

Zgłoszenia kas dokonują płatnicy prowadzący rejestrację poprzez kasy fiskalne. W rozporządzeniu nie ma mowy o podatnikach objętych zwolnieniem. Zakup kasy nie jest warunkiem wystarczającym do dokonania zgłoszenia.

Ad. 2

Na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z zobowiązania rejestracji poprzez kasy fiskalne (Dz. U. 2010 r. Nr 138 poz. 930) jedynym kryterium utraty zwolnienia w omawianym przypadku jest wysokość obrotu osiągniętego w roku podatkowym. Przesłanka ta nie zachodzi, zatem podatnik nie jest zobligowany do realizowania rejestracji poprzez kasy fiskalne, czy też drukarki fiskalne.

Błędy osób trzecich nie mogą, skutkować utratą praw podatnika.

Ad. 3

Pisemne wyjaśnienie zaistniałej sytuacji pozwoli urzędowi skarbowemu na pełne zorientowanie się w zaistniałej sytuacji i zapobiegnie wszczęciu postępowania w związku z niedopełnieniem zobowiązania zgłoszenia kasy fiskalnej.

Na podstawie aktualnego stanu prawnego stanowisko osoby wnioskującej w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się:

1. za nieprawidłowe w zakresie zobowiązania zgłoszenia fiskalizacji kasy rejestrującej do urzędu skarbowego, oraz
2. za prawidłowe w zakresie utraty zwolnienia z zobowiązania rejestracji poprzez kasy fiskalne w związku z przypadkową fiskalizacją oraz konieczności powiadomienia urzędu skarbowego.

W zgodzie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Zobowiązanie rejestracji poprzez kasy fiskalne wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, iż płatnicy realizujący sprzedaż osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej oraz rolnikom ryczałtowym są zobligowani do rejestracji poprzez kasy fiskalne.

Wyżej podany zapis określa podstawową regułę, z której wynika, iż zobowiązanie rejestracji poprzez kasy fiskalne tyczy się wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o zobowiązaniu rejestracji poprzez kasy fiskalne jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy wynika dodatkowo, że płatnicy, wobec których powstało zobowiązanie w temacie stosowania kas fiskalnych, są zobligowani za pośrednictwem tych urządzeń ewidencjonować obrót i kwoty podatku należnego.

W art. 111 ust. 8 ustawy upoważniono Ministra Finansów do wydania rozporządzenia, w którym może uregulować kwestie zwolnienia określonych grup podatników lub czynności na czas określony z zobowiązania rejestracji poprzez kasy fiskalne, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wysokość obrotu.

Kwestie tyczące się zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia realizowania rejestracji poprzez kasy fiskalne w obecnym stanie prawnym, tj. od dnia 1 stycznia 2011 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z zobowiązania rejestracji poprzez kasy fiskalne (Dz. U. Nr 138, poz. 930).

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z zobowiązania rejestracji poprzez kasy fiskalne ze względu na rodzaj prowadzonej działalności ? zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia oraz wysokość obrotu ? do określonej tym przepisem wysokości obrotów.

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z zobowiązania rejestrowania, do dnia 31 grudnia 2012 r. ? sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

Natomiast na mocy § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia, zwalnia się z zobowiązania rejestrowania do dnia 30 kwietnia 2011 r. czynności objęte do dnia 31 grudnia 2010 r. zwolnieniem od ewidencjonowania wymienione w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z zobowiązania rejestracji poprzez kasy fiskalne (Dz. U. Nr 224, poz. 1797), niewymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Na podstawie zapisów zawartych w § 2 pkt 2 obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z zobowiązania rejestracji poprzez kasy fiskalne (Dz. U. z 2009 r. Nr 224, poz. 1797) zwolniono z zobowiązania rejestracji poprzez kasy fiskalne sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia. W poz. 26 tego załącznika wymieniono świadczenie usług w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej (PKWiU 85).

Na podstawie § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) dla celów podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. obowiązywała Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.), według której usługi w zakresie ochrony zdrowia klasyfikowało się do grupowania 85.

Jak wskazuje analiza grupowania statystycznego oznaczonego symbolem PKWiU 85 (według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obowiązującej dla celów podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r.), zakres przedmiotowy usług w zakresie ochrony zdrowia jest szeroki i obejmuje usługi świadczone przez szpitale, usługi medyczne świadczone przez przychodnie i praktyki lekarskie, usługi stomatologiczne oraz usługi w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego, pozostałe (w tym usługi położnych, pielęgniarek, fizykoterapeutów i innych osób zajmujących się usługami paramedycznymi, usługi pogotowia ratunkowego, usługi świadczone przez laboratoria medyczne oraz usługi w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego pozostałe, gdzie indziej nie sklasyfikowane).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że od dnia 1 maja 2011 r. nie mogą już korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencji za pomocą kasy rejestrującej między innymi usługi w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej ? sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 85 według obowiązującej dla celów podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r.

Na podstawie treści zapisu § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r., również podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 6.

Na podstawie § 3 ust. 6 rozporządzenia, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.

Reguły realizowania ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy fiskalne oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.).

Na podstawie § 7 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ww. rozporządzenia, płatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani spełniać następujące warunki przy prowadzeniu ewidencji poprzez kasy fiskalne: dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy, sporządzać raport fiskalny dobowy po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym oraz sporządzać raport fiskalny za okres miesięczny po zakończeniu sprzedaży w ostatnim dniu miesiąca, nie później jednak niż przed rozpoczęciem sprzedaży w następnym miesiącu (?).

Jednak w zgodzie z § 7 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r., podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani stosować kasy wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, bez prawa ich używania przez osoby trzecie, z zastrzeżeniem ust. 7.

Na podstawie § 7 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r., podatnicy zobowiązani są m.in. dokonać zgłoszenia kasy w terminie 7 dni od dnia jej fiskalizacji do naczelnika urzędu skarbowego w celu otrzymania numeru ewidencyjnego kasy (?).

Przez fiskalizację kasy, o której mowa § 2 pkt 2 ww. rozporządzenia, rozumie się jednokrotną i niepowtarzalną czynność inicjującą pracę modułu fiskalnego kasy z pamięcią fiskalnej kasy, zakończoną wydrukiem dobowego raportu fiskalnego. Fiskalizacji tej dokonuje pracownik prowadzący serwis.

Obowiązek zgłoszenia fiskalizacji kasy spoczywa nie tylko na podatniku ale również na prowadzącym serwis, który fakt ten zobowiązany jest zgłosić naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie ustawowym 7 dni od dnia fiskalizacji kasy (§ 14 ust. 2 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. ).

Z momentem fiskalizacji kasy podatnik, zgodnie z § 7 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r., może prowadzić sprzedaż wyłącznie w trybie fiskalnym i nie może prowadzić sprzedaży w żadnym innym trybie niefiskalnym, w tym również w trybie szkoleniowym.

Oznacza to, iż do momentu rzeczywistej fiskalizacji kasa rejestrująca pracuje w trybie szkoleniowym czyli w tzw. w trybie próbnym, natomiast wykonywane raporty dobowe nie są zapisywane w module fiskalnym.

Z opisu stanu faktycznego sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie ochrony zdrowia (gabinet stomatologiczny). W 2010 roku kwota obrotu na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczyła 40.000 zł i Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia z obowiązku rejestrowania obrotu przy użyciu kasy rejestrującej. W kwietniu 2011 r. przewidując możliwość przekroczenia ww. kwoty obrotu Wnioskodawca nabył w celach szkoleniowych kasę rejestrującą, nie dokonując zgłoszenia tego faktu do urzędu skarbowego i nie dokonując odliczenia kosztów zakupu tej kasy. Na skutek nieporozumienia sprzedawca kasy rejestrującej dokonał jej fiskalizacji. Pracownik serwisu posiadający stosowne uprawnienia i legitymujący się identyfikatorem, dokonał faktu zgłoszenia przedmiotowej fiskalizacji kasy do naczelnika urzędu skarbowego. Nie dokonano wydruku pierwszego dobowego raportu fiskalnego.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane powyżej przepisy prawa stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca świadcząc usługi w zakresie ochrony zdrowia na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w 2010 r. nie przekroczył kwoty obrotu w wysokości 40.000 zł, zatem od dnia 1 maja 2011 r. Zainteresowany może korzystać ze zwolnienia podmiotowego na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 powołanego rozporządzenia. Jednakże w sytuacji gdy obrót Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, przekroczy kwotę 40.000 zł, to Zainteresowany będzie zobowiązany do rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, po upływie dwóch miesięcy od momentu przekroczenia kwoty obrotu 40.000 zł.

Okoliczność przypadkowej fiskalizacji nie przesądza o utracie prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej, pod warunkiem, że po fakcie fiskalizacji, Wnioskodawca nie dokonał zaewidencjonowania na kasie jakiejkolwiek czynności sprzedaży. W zaistniałej sytuacji Wnioskodawca powinien dokonać zgłoszenia kasy w terminie 7 dni od dnia jej fiskalizacji, celem nadania numeru ewidencyjnego oraz jednocześnie poinformować urząd skarbowy, że do czasu przekroczenia ww. limitu nie będzie wykorzystywał zgłoszonej przez pracownika serwisu kasy rejestrującej w działalności gospodarczej.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Treść artykułu dotyczy stanu prawnego obowiązującego w czasie, kiedy powstała oryginalna publikacja w piśmie.

drukarki fiskalne

drukarka fiskalna

Usługa cateringowa z dowozem, a kasy fiskalne

OPIS ZDARZENIA: Osoba wnioskująca realizuje działalność gospodarczą (restauracja ? pizzeria), gdzie dostarcza przygotowywane w lokalu posiłki do klientów zewnętrznych ? catering (klient zamawia posiłki przez telefon). Na kasę fiskalną osoba wnioskująca ?nabija? pozycje: posiłek ze stawką podatkową ? 8% i dowóz ze stawką podatkową - 23% i taki paragon lub fakturę otrzymuje klient. Za usługę, która polega na dowozie dopłaca klient (za dostarczony posiłek), który jest zaznaczony na paragonie fiskalnym oprócz zamawianego posiłku. Wszystko, czyli posiłek osobno i dowóz osobno jest na jednym paragonie fiskalnym.


Osoba wnioskująca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

W zaświadczeniu o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej w pkt 4 ? określenie przedmiotu działalności gospodarczej (zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności ? 2007 r.) jest zawarty jeden z punktów: 56.21 Z ? przygotowywanie i dostarczanie żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering).

ZAPREZENTOWANA INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

W zgodzie z art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów oznajmia, iż stanowisko osoby wnioskującej realizującej działalność, przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2011 r. (data wpływu do BKIP w Piotrkowie Trybunalskim 25 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego tyczącej się podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowego umieszczania nazwy świadczonych usług na paragonie fiskalnym, jest nieprawidłowe.

PRZEDSTAWIONE UZASADNIENIE

8 lipca 2011 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie przedłożono wniosek o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie tyczącej się podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowego umieszczania nazwy świadczonych usług na paragonie fiskalnym.

Na podstawie § 5a ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, pismem z dnia 22 lipca 2011 r. przesłał ww. wniosek Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 25 lipca 2011 r.), celem załatwienia zgodnie z właściwością miejscową.

Dlatego też przedłożono poniższe zapytanie:

Czy osoba wnioskująca ma prawo zastąpić ?nabijane? na kasę pozycje: posiłki ze stawką 8% i dowóz ze stawką podatkową 23%, gdzie posiłek i dowóz są rozbite ze względu na stawki na dwie różne pozycje, jedną pozycją w kasie fiskalnej, na której widniałaby pozycja ?usługa cateringowa? ze stawką 8% - zmiana ta miałaby dotyczyć tylko i wyłącznie zamówień dla odbiorców zewnętrznych (catering)...

Według osoby wnioskującej, można zastąpić ?nabijane? na kasę osobno ze względu na różne stawki - dwie pozycje: posiłek 8% i dowóz 23% jedną pozycją ze stawką 8% na posiłki dostarczane dla odbiorców zewnętrznych (catering), na którym to paragonie fiskalnym lub fakturze będzie widniała pozycja - usługa cateringowa.

Na podstawie aktualnego stanu prawnego stanowisko osoby wnioskującej w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Zobowiązanie w temacie rejestrowania ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przez kasy fiskalne wynika z art. 111 ustawy.

Na podstawie art. 111 ust. 1 ustawy, płatnicy realizujący sprzedaż osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej oraz rolnikom ryczałtowym są  zobligowani do rejestracji obrotu i kwot podatku poprzez kasy fiskalne.

Wyżej podany zapis określa zasadniczą regułę, z której wynika, iż zobligowanie do rejestracji obrotu i kwot podatku poprzez kasy fiskalne tyczy się wszystkich podatników, którzy realizują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Dlatego jednym z głównych kryteriów decydujących o zobowiązaniu stosowania do rejestrowania kas fiskalnych jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.


Wymogi co do treści paragonu fiskalnego zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.).

W zgodzie z § 2 pkt 11 ww. rozporządzenia, przez ?paragon fiskalny? rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Jednak w myśl z § 5 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych ? adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP),
3. numer kolejny wydruku,
4. datę i czas (godzinę i minutę) sprzedaży,
5. nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy,
6. cenę jednostkową towaru lub usługi,
7. ilość i wartość sprzedaży,
8. wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek,
9. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku,
10. łączną kwotę należności,
11. kolejny numer paragonu fiskalnego,
12. kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym,
13. logo fiskalne, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia, oraz numer unikatowy kasy,
14. oznaczenie waluty przynajmniej przy łącznej kwocie należności, o której mowa w lit. k, w której dokonywana jest rejestracja sprzedaży.

Odnosząc się przepisu § 5 ust. 1 pkt 10 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa w pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji (?).

Z wyżej podanych zapisów wynika, iż na paragonie fiskalnym musi znajdować się nazwa towaru lub usługi. Oprócz nazwy, może znajdować się ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia nazwy towaru lub usługi oraz nie określają źródła stosowania nazw towarów lub usług.

Na podstawie internetowego Słownika języka polskiego PWN ?nazwa? oznacza ?wyraz albo połączenie wyrazowe oznaczające kogoś lub coś?, zaś nazwa jednostkowa ? nazwę mającą tylko jeden desygnat. Oznacza to, że stosowana na paragonie fiskalnym nazwa winna być przypisana sprzedawanemu towarowi lub świadczonej usłudze i jednoznacznie je identyfikować. Nazwa towaru lub usługi na paragonie fiskalnym powinna być tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę.

Nazwa towaru ma bowiem spełniać cele, dla jakich podatnik został zobligowania do rejestracji obrotu i kwot podatku poprzez kasy fiskalne. Wyświadczający usługi jest zobowiązany na paragonie opisać wykonane świadczenie, podać jego nazwę, tak aby do użytej nazwy możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i by użyta nazwa była co do istoty zgodna z będącym przedmiotem obrotu świadczeniem.

Równocześnie nazwa towaru lub usługi na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie w połączeniu z ceną dokładnie określić jaki został zakupiony towar czy usługa. Dopiero powyższe skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie.

Trzeba jednak pokazać, że z § 5 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. wynika, że warunkiem niezbędnym do stosowania kasy rejestrującej jest określenie sposobu przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług. Natomiast sposób ten określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług.

Równocześnie trzeba zaznaczyć, iż w myśl § 7 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, płatnicy realizujący rejestrację poprzez kasy fiskalne, czy też drukarki fiskalne są zobligowani  do weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług oraz ich właściwego przyporządkowania do stawek podatku (?).

Ze przedłożonego wniosku wynika, iż osoba wnioskująca prowadzi działalność gospodarczą (restauracja ? pizzeria), w ramach której dostarcza przygotowane w lokalu posiłki do klientów zewnętrznych. Na kasę fiskalną "nabija? dwie pozycje ? posiłek ze stawką podatku 8% i dowóz ze stawką podatku 23%.

Zapytania osoby wnioskującej tyczy się możliwości rejestrowania na kasie fiskalnej pod jedną pozycją określoną przez osobę wnioskującą jako usługa cateringowa z 8% stawką dotychczas ewidencjonowanych osobno w pozycjach: posiłek i dowóz, do których stosuje odpowiednio stawki 8% i 23%.

Trzeba tutaj zaznaczyć, iż w stosowanym bezpośrednio rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, obowiązującym od 1 lipca 2011 r., z uwagi na brak definicji usług cateringowych w przepisach podatkowych, przyjęto definicję określającą te usługi. I tak, zgodnie z brzmieniem art. 6 tego rozporządzenia usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy. Za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu rozporządzenia nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, iż wykonywana przez Wnioskodawcę usługa polegająca na przygotowaniu posiłku i dowozie go do klienta nie mieści się w pojęciu ?usługi cateringowej?. Tym samym nie jest możliwe ewidencjonowanie dostarczania gotowego posiłku i jego dowozu do klienta - jako usługi cateringowej - na kasie rejestrującej pod jedną pozycją z zastosowaniem jednej stawki podatkowej.

Treść artykułu dotyczy stanu prawnego obowiązującego w czasie, kiedy powstała oryginalna publikacja w piśmie.

fiskalne

kasy

Copyright © 2007-2024 Kasy i drukarki fiskalne, sprzedaż, serwis, obsługa. All rights reserved.
Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się!

Zaloguj się do swojego konta