ZAPREZENTOWANA INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
W myśl art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2011 r. (data wpływu do BKIP w Piotrkowie Trybunalskim 29 czerwca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 września 2011 r. (data wpływu 16 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie poprawności rejestrowania obrotu poprzez kasy fiskalne - jest nieprawidłowe.
PRZEDSTAWIONE UZASADNIENIE
20 czerwca 2011 r. do Ministerstwa Finansów w Warszawie przedłożono o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie poprawności rejestrowania obrotu poprzez kasy fiskalne.
Natomiast, Departament Administracji Podatkowej Ministerstwa Finansów, w związku z § 5a ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, przesłał ww. wniosek Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 29 czerwca 2011 r.), celem załatwienia zgodnie z właściwością miejscową.
Patrząc na powyższe przedłożono określone zapytanie (sformułowane ostatecznie w piśmie z dnia 13 września 2011 r.):
Czy firma wnioskująca poprawnie realizuje rejestrację sprzedaży dla osób nieubezpieczonych, oryginał faktury otrzymuje pacjent a kopia faktury wraz z podpiętym paragonem (tytuł zapłaty ? przelew) w wypadku braku wpłaty gotówkowej przez osobę nieubezpieczoną zostaje u firmy wnioskującej...
Według firmy wnioskującej (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 13 września 2011 r.), poprawnie wystawia paragon fiskalny podpinając go pod kopię faktury, a w momencie korekty faktury ewidencjonuje anulowanie paragonu w zeszycie korekt opisując dokładnie zaistniałe zdarzenie. Paragon fiskalny za leczenie szpitalne dla osoby nieubezpieczonej oraz fakturę VAT wystawia w momencie wpłaty do kasy należnej gotówki. W wypadku, kiedy osoba nieubezpieczona nie wpłaca do kasy należności wystawiana jest faktura VAT ? przelew i faktury, a pacjent otrzymuje oryginał faktury. W podanym wypadku pracownik socjalny występuje do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej o wydanie decyzji w sprawie potwierdzenia prawa do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych. Po uzyskaniu pozytywnej decyzji Wnioskodawca wystawia fakturę korygującą i anuluje paragon fiskalny rejestruje go w zeszycie korekt z dokładnym opisem zaistniałej sytuacji.
Na podstawie aktualnego stanu prawnego stanowisko firmy wnioskującej w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Zobowiązanie w temacie realizowania rejestracji obrotu i kwot podatku należnego przez kasy fiskalne wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004r. podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą.
Na podstawie art. 111 ust. 1 ustawy, płatnicy realizujący sprzedaż osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, jak również rolnikom ryczałtowym są zobligowani do rejestrowania obrotu poprzez kasy fiskalne.
W myśl art. 111 ust. 9 powołanej ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określił w drodze rozporządzenia między innymi szczegółowe kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy fiskalne.
Na podstawie § 5 ust. 1 pkt 6 lit. d rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy fiskalne oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338), paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać między innymi datę i czas (godzinę) sprzedaży.
Dodatkowo odnosząc się do § 7 ust. 1 pkt 1 i 2 cyt. rozporządzenia, płatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani, między innymi:
1. realizować rejestrację każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy;
2. wykonywać raport fiskalny dobowy po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym oraz sporządzać raport fiskalny za okres miesięczny po zakończeniu sprzedaży w ostatnim dniu miesiąca, nie później jednak niż przed rozpoczęciem sprzedaży w następnym miesiącu (...)
Odnosząc się do treści art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, płatnicy, z wyjątkiem płatników realizujących tylko czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są zobowiązani realizować rejestrację posiadającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.
Opisana regulacja nakłada na płatników zobowiązanie realizowania rejestracji służącej poprawnemu sporządzeniu deklaracji podatkowej, pokazując równocześnie jakie elementy winna ona zawierać.
Kasa fiskalna prowadzi szczególnego rodzaju formę ewidencji sprzedaży, zaewidencjonowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane zrealizowane przez płatnika. Rejestracja sprzedaży realizowana poprzez kasy fiskalne spełnia wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy, musi jednakże posiadać dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, tj. dane odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.
Z podanych zapisów wynika w tym wypadku, iż rejestrowaniu poprzez kasy fiskalne podlega każda zrealizowana transakcja sprzedaży (towarów i usług) świadczona na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, i powinno się ono odbywać z chwilą dokonania sprzedaży, nie później jednakże niż w momencie powstania zobowiązania podatkowego. Trzeba tutaj zaznaczyć, że rejestrowaniu obrotu w terminie innym niż moment zaistnienia zobowiązania podatkowego prowadziłoby do niezgodności realizowanej rejestracji z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczych oraz mogłoby skutkować nieprawidłowym sporządzeniem deklaracji podatkowej i tym samym błędnym ustaleniem należnego zobowiązania podatkowego za dany okres rozliczeniowy.
Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.
Jeśli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).
Odnosząc się do treści art. 106 ust. 1 ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.
Jak wynika z zapisu art. 106 ust. 4 ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednak na prośbę tych osób płatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.
Dokładne reguły wystawiania faktur reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym płatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) zwane dalej rozporządzeniem.
Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:
1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
Odnosząc się do § 7 ust. 3 cyt. rozporządzenia, w przypadku gdy faktura tyczy się sprzedaży zrealizowanej poprzez kasy fiskalne, do kopii faktury płatnik jest zobligowany dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż.
Na podstawie § 9 ust.1 rozporządzenia fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.
Jednam w zgodzie z § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.
Fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury (§ 14 ust. 1 rozporządzenia).
Powołując się na przytoczone zapisy trzeba zauważyć, że reguły dokumentowania transakcji sprzedaży zarówno paragonami fiskalnymi (w wypadku zobowiązania rejestracji obrotu poprzez kasy fiskalne), jak i fakturami VAT nie wykluczają się wzajemnie. Należy podkreślić, iż udokumentowanie wykonanego świadczenia fakturą, nie zwalnia sprzedawcy z zobowiązania zarejestrowania takiego świadczenia w prawidłowy sposób poprzez kasy fiskalne.
Płatnik, który jest zobligowany do realizowania rejestracji sprzedaży przez kasy fiskalne nie posiada zobowiązania wydania paragonu nabywcy, jeżeli wystawia również fakturę VAT. Nabywca uzyskuje w takim przypadku tylko fakturę, zaś paragon fiskalny pozostaje u sprzedawcy. Wyżej podana reguła zapobiega podwójnemu opodatkowaniu danej czynności, która udokumentowana jest w tej sytuacji dwoma odrębnymi dokumentami, co mogłoby nastąpić w razie jej uwzględnienia bez żadnych dodatkowych informacji zarówno w kasie rejestrującej, jak i w ewidencji VAT.
Dlatego też, gdy firma wnioskująca wystawia paragon fiskalny oraz fakturę VAT, to powinien wydać oryginał faktury nabywcy usługi (osobie nieubezpieczonej) a paragon fiskalny wraz z kopią faktury zachować dla siebie. Zarejestrowanie obrotu winno nastąpić z chwilą wykonania usługi.
W chwili uzyskania decyzji potwierdzającej prawo osoby nieubezpieczonej do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych firma wnioskująca zobligowana jest do wystawienia faktury korygującej oraz anulowania paragonu fiskalnego.
Dodatkowo trzeba stwierdzić, że w temacie możliwości skorygowania sprzedaży i podatku należnego zarejestrowanego poprzez kasy fiskalne (tak jak jest to w wypadku faktur VAT), brak jest regulacji prawnych. Nie może to jednak pozbawić firmy wnioskującej, jeśli możliwe jest wykazanie, że obrót z danej transakcji był inny niż kwota figurująca na paragonie. Zakaz zmiany treści paragonu jest jedynie warunkiem stosowania kas rejestrujących i nie może on zmieniać zasady wynikającej z art. 29 ust. 1 i 4 ustawy, bowiem obrotem jest kwota rzeczywiście należna, a nie kwota figurująca na paragonie fiskalnym.
Ponieważ kasa fiskalna nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu), to korekta taka winna być realizowana przez inne urządzenia księgowe. W tym wypadku firma wnioskująca winien prowadzić tzw. ewidencję korekt, z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkretnego paragonu. Rejestracja ta nie ma określonego wzoru, ale wskazane jest, aby zawierała co najmniej dane niezbędne do ustalenia przyczyn zaistniałej korekty, a zapisy w niej widniejące pozwalały na określenie prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego. Paragony anulowane powinny być opisane w zeszycie korekt z podaniem przyczyny tej korekty, a obrót z nich wynikający powinien być uwzględniony (in minus) w deklaracji VAT za dany okres.
Patrząc całościowo na stanowisko firmy wnioskującej co do zaprezentowanego sposobu rejestrowania obrotu z tytułu sprzedaży usług osobom nieubezpieczonym należy uznać je za nieprawidłowe, ponieważ - jak pokazała firma wnioskująca - wystawia paragon oraz fakturę na rzecz osoby nieubezpieczonej w momencie otrzymania wpłaty, a nie ? z chwilą wykonania usługi.
Treść artykułu dotyczy stanu prawnego obowiązującego w czasie, kiedy powstała oryginalna publikacja w piśmie.
