ZAPREZENTOWANA INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
W zgodzie z art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów oznajmia, iż stanowisko osoby wnioskującej, zaprezentowane we wniosku z dnia 14.11.2012 r. (data wpływu 19.11.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego tyczącej się podatku od towarów i usług w temacie zobowiązania wystawienia faktury klientowi nie posiadającemu oryginału paragonu oraz konieczności ponownej zapłaty podatku VAT - jest prawidłowe.
PRZEDSTAWIONE UZASADNIENIE
W przedmiotowym wniosku przedłożono takie wydarzenie przyszłe:
Firma jest właścicielem sieci sklepów z artykułami do majsterkowania, budowy, remontu, urządzania domu, pielęgnowania ogrodu, etc. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej towarów. Klientami Firmy są zarówno osoby fizyczne, które nie prowadzą działalności gospodarczej, jak i podmioty gospodarcze. Sprzedaż towarów jest przez Firmę rejestrowana poprzez kasy fiskalne. Firma każdorazowo wydaje klientom paragony fiskalne potwierdzające fakt zakupu towaru.
Oryginał paragonu potwierdzający zrealizowanie zakupu towaru stanowi podstawę do wystawienia przez Firmę faktury. Informacja o regułach wystawiania przez Firmę faktur jest zamieszczana w placówkach handlowych prowadzonych przez Firmę. Firma informuje klientów między innymi o tym, że podstawą wystawienia faktury jest przedłożenie przez klienta oryginału paragonu.
Dlatego też patrząc na wyżej podane regułą jest, że klienci Firmy, którzy chcą otrzymać fakturę przedstawiają oryginał paragonu. Na tej podstawie Firma wystawia fakturę. Do kopii faktury Firma dołącza paragon dokumentujący dokonanie transakcji, który otrzymała od klienta. Z uwagi na skalę prowadzonej przez Firmę działalności zdarzają się jednak sytuacje, w której klienci proszą Firmę o wystawienie faktury, mimo że nie są w stanie przedstawić oryginału paragonu dokumentującego zakup towaru. Najczęstszą przyczyną takiego stanu rzeczy jest zgubienie paragonu przez klienta.
Jeżeli klient chce uzyskać fakturę, nie okazując oryginału paragonu, pracownik Firmy dokładnie sprawdza, czy transakcja na jaką powołuje się klient faktycznie miała miejsce. Firma pragnie wyjaśnić, że - dysponując między innymi danymi z systemów oraz kopiami paragonów fiskalnych z rolek znajdujących się w urządzeniach dystrybucyjnych - pracownik Firmy jest w stanie dokonać jednoznacznej weryfikacji i identyfikacji zgłaszanej przez klienta transakcji. Niezależnie od takiej weryfikacji, klient jest zobowiązany do złożenia specjalnego, pisemnego oświadczenia, że faktycznie dokonał zakupu towaru w placówce należącej do Firmy, a niemożność przedłożenia dowodu zakupu (paragonu) wynika z jego zagubienia (ewentualnie innej przyczyny). W oświadczeniu tym wskazywane są dane osobowe klienta - imię, nazwisko, seria i nr dowodu osobistego, nr PESEL. Oświadczenie jest podpisywane własnoręcznie przez klienta w obecności pracownika Firmy.
Pracownik Firmy ma prawo również poprosić klienta o przedstawienie innych niż oryginał paragonu dowodów potwierdzających fakt dokonania zakupu towaru w placówce handlowej należącej do Firmy. Do dowodów takich należy między innymi potwierdzenia bankowe dokonania płatności kartą płatniczą/kredytową za zakupiony towar (jeśli klient płaci za kupiony towar przy użyciu karty).
Firma chce także wyjaśnić, iż jeżeli dojdzie do wystawienia faktury do transakcji potwierdzonej paragonem o konkretnym numerze identyfikacyjnym ponowne wystawienie faktury dotyczącej tego samego paragonu nie jest możliwe. Można jedynie wystawić duplikat faktury.
Firma jest zarejestrowanym i czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług.
Dlatego też przedłożono takie zapytanie:
Czy Firma winna wystawić fakturę w sytuacji, kiedy klient nie jest w stanie przedstawić oryginału paragonu, jeżeli Firma może zidentyfikować dokonaną transakcję zaewidencjonowaną wcześniej przez kasy fiskalne za pomocą innych niż paragon dowodów...
Jeśli Firma uzyska pozytywną odpowiedź na pierwsze pytanie, to prosi o odpowiedź na niżej podane zapytanie:
Czy wydrukowanie faktury na żądanie klienta, który nie przedstawia Firmie oryginału paragonu, w wypadku kiedy operacja była zarejestrowana uprzednio poprzez kasy fiskalne i została ujęta na podstawie raportów fiskalnych w deklaracji VAT Spółki, powoduje konieczność ponownej zapłaty podatku VAT od tej samej transakcji...
Wg wnioskodawcy:
Ad.1. Firma winna wydrukować fakturę także w wypadku, kiedy klient nie jest w stanie przedstawić oryginału paragonu, jeśli może zidentyfikować zrealizowanie operacji sprzedaży poprzez kasy fiskalne za pomocą innych niż paragon dowodów.
Na podstawie art. 111 ust. 1 oraz ust. 3a pkt 1 Ustawy płatnicy wykonujący sprzedaż osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej są zobligowani prowadzić rejestrację obrotu i kwot podatku należnego przez kasy fiskalne oraz dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.
Na podstawie art. 111 ust. 6a Ustawy stwierdza się, że kasa fiskalna służąca do rejestrowania sprzedaży musi zapewniać poprawne zarejestrowania podstawowych danych tyczących się zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy fiskalnej winna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
Wykonując sprzedaż osobom fizycznym, które nie prowadzą działalności, Firma - co do reguły - nie ma zobowiązania wystawiania faktur. Zgodnie z art. 106 ust. 4 Ustawy obowiązek wystawienia faktury powstaje dopiero w momencie zgłoszenia takiego wniosku przez klienta. Innymi słowy, jeśli klient Firmy będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej zażąda wystawienia faktury również i w tym wypadku Firmy ma obowiązek taką fakturę wystawić.
Firma posiada zobowiązanie wystawienia faktur dokumentujących dokonanie sprzedaży na rzecz podmiotów gospodarczych. W przypadku klientów prowadzących działalność gospodarczą faktura powinna zostać wystawiona najpóźniej w terminie 7 dni od dnia wydania towaru. Ponieważ dzień wydania towaru jest, co do zasady, dniem zarejestrowania sprzedaży towaru przy użyciu kasy rejestrującej faktura powinna zostać wystawiona w terminie do 7 dni od dnia zaewidencjonowania transakcji przy użyciu kasy.
Reguły wg których płatnicy są zobligowani wystawiać faktury VAT zostały zawarte w przepisach Rozporządzenia. W § 7 ust. 3 Rozporządzenia wskazano, że w przypadku, gdy faktura tyczy się sprzedaży zaewidencjonowane przez kasy fiskalne, do kopii faktury podatnik obowiązany jest dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż.
Co istotne, zacytowany przepis nie uchyla - ani wprost, ani w sposób dorozumiany - zobowiązania wystawienia faktury i co równie ważne - nie może tego zrobić. Każde rozporządzenie, zgodnie z Konstytucją RP, wydawane jest na podstawie tzw. normy kompetencji prawodawczej, czyli upoważnienia zawartego w danej ustawie. Rozporządzenie jest bowiem aktem niższego rzędu w stosunku do ustawy i ma jedynie zawierać przepisy wykonawcze. Innymi słowy, przepisy rozporządzenia nigdy nie mogą modyfikować treści przepisów rangi ustawowej.
Bardzo dobrze ujmuje to P. Radziejewicz w glosie do postanowienia TK z dnia 24 marca 2009 r., U 6/07 (Przegląd Sejmowy 6/2011, s. 160) pisząc, że „treść rozporządzenia <...> nie może być przecież sprzeczna z prawem wyższego rzędu”. W ocenie Firmy należy więc jasno podkreślić, że „rozporządzenia do ustaw podatkowych mnogą zawierać jedynie takie uregulowania, które stanowią dopełnienie regulacji zastrzeżonej dla materii ustawowej” - tak I. Nowak oraz A. Nowak, Podstawa konstytucyjna do nakładania podatków, Kwartalnik Prawa Publicznego nr 1-2/2008, s. 207.
Dlatego też Firma stwierdza, iż jeżeli klient zgłasza się z prośbą o wystawienie faktury - w terminie przewidzianym na jej wystawienie - nie posiadając oryginału paragonu, Spółka powinna taką fakturę wystawić, o ile posiada możliwość weryfikacji i identyfikacji zgłaszanej przez klienta transakcji. Wg Firmy, pozbawienie klienta możliwości otrzymania faktury byłoby niezasadne, ponieważ Firma posiada możliwość sprawdzenia, czy transakcja na jaką powołuje się klient faktycznie miała miejsce i czy została zarejestrowana przez kasy fiskalne.
Pogląd ten potwierdza interpretacja tut. organu - Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie - z dnia 11 maja 2011 r. o znaku IPPP2/443-430/11-2/KAN, w której organ stwierdza:
„dysponując danymi ze swoich systemów oraz kopiami paragonów fiskalnych z rolek znajdujących się w urządzeniach dystrybucyjnych jest możliwość dokonania jednoznacznej weryfikacji i identyfikacji zgłaszanej przez Klienta transakcji, zatem w sytuacjach, w których Klient zgłasza żądanie wystawienia faktury bez przedstawienia oryginału paragonu fiskalnego wykazując jednak zawarcie transakcji za pomocą innych niż paragon dowodów, Spółka ma obowiązek wystawienia takiemu podmiotowi fakturę VAT”.
Identyczne stanowisko zostało przedłożone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 23 czerwca 2010 r., znak IPPP2-443-175/10-4/JB/KG. Organ podatkowy odpowiadając na pytanie, czy można wystawić fakturę w sytuacji, gdy klient nie przedstawia oryginału paragonu fiskalnego wyraził następujący pogląd:
„w zaistniałej sprawie należy stwierdzić, iż przepisy podatkowe nie regulują takiej sytuacji. Jednakże w myśl art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług jest zobowiązany wystawić fakturę VAT na rzecz nabywcy prowadzącego działalność gospodarczą w sytuacji, gdy będzie w posiadaniu dokumentów, z których jednoznacznie wynika, iż sprzedaż taka miała miejsce”.
Winno się też zwrócić uwagę na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 stycznia 2010 r., znak ITPP1/443-1067/09/BK. Organ podatkowy dopuścił możliwość wystawienia dwóch faktur do transakcji udokumentowanej jednym paragonem, o ile na fakturach zostanie zamieszczona adnotacja pozwalająca na zidentyfikowanie paragonu pozwalającego zidentyfikować transakcję zarejestrowaną przy użyciu kasy rejestrującej. Tym samym, organ podatkowy dopuścił możliwość wystawienia faktur, mimo że do jednej z nich nie zostanie dołączony oryginał paragonu fiskalnego. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy:
„nie ma przeszkód prawnych do wystawienia dwóch faktur dokumentujących (...) transakcję, bowiem obrót i podatek należny został na kasie zaewidencjonowany w prawidłowej wysokości, przy czym dla celów dowodowych na wystawionych fakturach VAT należałoby umieszczać adnotację zawierającą numer paragonu”.
Ad.2 Wystawienie faktury na żądanie klienta, który nie przedstawia Firmie oryginału paragonu, w przypadku gdy transakcja została zaewidencjonowana uprzednio przy użyciu kasy rejestrującej i została ujęta na podstawie raportów fiskalnych w deklaracji VAT Firmy nie powoduje konieczności ponownej zapłaty podatku VAT przez Firmę.
Na podstawie art. 108 Ustawy, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.
Firma stwierdza, iż w przedmiotowej sprawie zapis ten nie znajdzie jednak zastosowania. Istotne jest więc uwzględnienie ratio legis art. 108 Ustawy. „Powinność zapłaty podatku na podstawie art. 108 ust. 1 <u.p.t.u.> opiera się na przyjętym a priori przez ustawodawcę założeniu, że każda faktura <...> niesie ze sobą realną możliwość dokonania przez jej odbiorcę zaniżenia zobowiązania podatkowego lub zawyżenia kwoty zwrotu różnicy podatku, kwoty zwrotu podatku naliczonego lub kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy.” (M. Słoma, Wystawienie faktury potwierdzającej czynność, której nie dokonano, Prokuratura i Prawo nr 3/2012 s. 132).
Na podstawie art. 108 Ustawy ma zatem przede wszystkim zabezpieczać interesy fiskalne Skarbu Państwa. Potwierdza to również WSA w Bydgoszczy w wyroku z dnia 21 marca 2012 r. sygn. I SA/Bd 91/12: „ <...> podstawowym elementem, który decyduje o zapłacie VAT wykazanego na fakturze jest istnienie ryzyka jakichkolwiek strat wpływów dla budżetu państwa, wynikającego z faktu, że podatek, który został wykazany na fakturze wprowadzonej do obrotu gospodarczego może być następnie odliczony przez jej odbiorcę. Ponadto przepis ten ma również na celu zapobieganie oszustwom podatkowym i nakłada konieczność zapłaty podatku na podmioty, które wystawiły fikcyjną fakturę i działały w złej wierze”.
Wg Firmy, w przedmiotowej sprawie nie dojdzie do ryzyka naruszenia interesu fiskalnego Skarbu Państwa. Jak była o tym mowa, Firma rejestruje bowiem transakcje przez kasy fiskalne. W konsekwencji, Firma płaci VAT należny w rozliczeniu za miesiąc, w którym sprzedaż towaru na rzecz klienta została dokonana (zarejestrowana).
Ważne jest także to, iż Firma decydując się na wystawienie faktury na rzecz klienta, który nie przedstawia oryginału paragonu dokładnie sprawdza, czy transakcja została zaewidencjonowana przez kasy fiskalne. Tylko po przeprowadzeniu takiej pozytywnej weryfikacji Firma wystawia fakturę na rzecz klienta. Nie istnieje zatem ryzyko, że Spółka wystawi fakturę dotyczącą transakcji, która nie została zarejestrowana (a w konsekwencji opodatkowana VAT) przez kasy fiskalne.
Przedkładając dalej, trzeba również zaznaczyć, iż w zgodzie z art. 29 ust. 1 Ustawy obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku, obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy. Podstawą opodatkowania jest więc kwota należna, jaką klient płaci za zakupiony towar (cena płacona przez klienta). Klient za kupowany towar płaci tylko raz, w momencie gdy dokonuje transakcji, która jest ewidencjonowana przy użyciu kasy rejestrującej.
Firma chce również zaznaczyć, iż w razie uznania, że w wypadku wydania faktury bez paragonu fiskalnego należy zapłacić ponownie podatek VAT - doszłoby do sytuacji, w której ta sama transakcja byłaby opodatkowana VAT dwukrotnie (jak była o tym mowa, podatek VAT został przez Firmę uprzednio zapłacony w oparciu o dane zawarte w raportach fiskalnych). W ocenie Spółki, taka sytuacja nie powinna mieć miejsca. Innymi słowy, w sytuacji opisanej w niniejszym wniosku o interpretację, art. 108 Ustawy nie powinien być stosowany.
Taki pogląd potwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 11 maja 2011 r., znak IPPP2/443-430/l l-2/KAN. Zdaniem organu podatkowego:
„W wypadku, kiedy na żądanie klienta zostanie wystawiona faktura, bez przedstawienia oryginału paragonu, transakcja zostanie zaewidencjonowana w pamięci fiskalnej urządzeń (...) nie ma konieczności ponownej zapłaty podatku VAT od tej samej transakcji, gdyż podatek VAT został już przez Spółkę zapłacony (...)”.
Na mocy aktualnego stanu prawnego stanowisko osoby wnioskującej w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju .
Natomiast Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).
Przez sprzedaż natomiast rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).
Na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).
Dlatego z wyżej podanych uregulowań wynika, iż faktura VAT jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie określonej transakcji sprzedaży, a ustawodawca określił w jakich okolicznościach należy ją wystawić. Przede wszystkim wystawiane przez podatników podatku od towarów i usług faktury VAT muszą dokumentować wykonanie przez nich czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. dostawy towarów lub świadczenia usług.
Odnosząc się do art. 106 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.
Konkretne reguły wystawiania faktur zawiera rozporządzenie z dnia 28.03.2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm. ), wydane na podstawie upoważnienia przewidzianego w art. 106 ust. 8 ustawy i obowiązujące od dnia 1.01.2013 r.
Na podstawie § 4 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia (w brzmieniu nadanym rozporządzeniem Ministra Finansów z 11 grudnia 2012 r. zmieniającym powyższe rozporządzenie - Dz.U. poz. 1428), faktury wystawia zarejestrowany podatnik VAT czynny.
Wyżej podany zapis pokazuje zatem, że prawo do wystawiania faktur VAT ma czynny podatnik podatku VAT, a dokument ten potwierdza zaistnienie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. m. in. dostawy towarów lub świadczenia usług.
Na podstawie § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura powinna zawierać:
1. datę jej wystawienia;
2. kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich rabatów, w tym za wcześniejsze otrzymanie należności, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem.
Na podstawie § 7 ust. 1 rozporządzenia (w brzmieniu obowiązującym od 1.01.2013 r.), w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.
W myśl art. 111 ust.1 ustawy, podatnicy realizujący sprzedaż osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, jak również rolnikom ryczałtowym, są zobligowani rejestrować obrót i kwoty podatku należnego przez kasy fiskalne.
Reguły rejestracji poprzez kasy fiskalne określono w § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy fiskalne i drukarki fiskalne oraz warunków ich użytkowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.).
Na podstawie § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia płatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są zobligowani rejestrować każdą sprzedaż oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.
Dlatego też, gdy sprzedający jest zobligowany do rejestracji sprzedaży przez kasy fiskalne, dokumentem potwierdzającym fakt sprzedaży jest paragon fiskalny.
Na podstawie § 2 pkt 11 rozporządzenia paragon fiskalny jest to wydrukowany dla nabywcy przez kasę fiskalną w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.
Paragon jest specyficznym dokumentem sprzedaży emitowanym przez kasę rejestrującą. Do jego otrzymania uprawnione są wyłącznie osoby fizyczne, nieprowadzące działalności gospodarczej oraz rolnicy ryczałtowi.
Zaznaczyć trzeba, iż odnosząc się do § 4 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia kasa fiskalna musi zawierać pamięć fiskalną. Pamięć fiskalna to urządzenie umieszczone w twardej nieprzezroczystej masie, umożliwiające trwały jednokrotny zapis danych pod kontrolą programu pracy kasy bez możliwości ich likwidacji oraz wielokrotny odczyt tych danych, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia (§ 2 pkt 10 rozporządzenia).
Trzeba stwierdzić również, że paragon fiskalny stanowi dla nabywcy dowód dokonania zakupu (z którym wiążą się m.in. uprawnienia rękojmi i gwarancji), natomiast dla sprzedawcy bezsporne potwierdzenie tożsamości towaru w przypadku np. jego zwrotu. Jednocześnie podkreślić należy, iż paragon nie jest jedynym dokumentem przesądzającym o stanie faktycznym, który znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Dowodzenie zakupu danego towaru na podstawie innych dokumentów aniżeli paragon fiskalny (w przypadku np. jego zagubienia) nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego.
Z zaprezentowanego we wniosku opisu wynika, iż osoba wnioskująca, która jest zarejestrowanym i czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi sprzedaż poprzez sieci sklepów artykułów do majsterkowania, budowy, remontu, urządzania domu, pielęgnowania ogrodu, etc. Firma prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej towarów. Klientami Spółki są zarówno osoby fizyczne, które nie prowadzą działalności gospodarczej, jak i podmioty gospodarcze. Sprzedaż towarów jest przez Firmę rejestruje przez kasy fiskalne. Firms każdorazowo wydaje klientom paragony fiskalne potwierdzające fakt zakupu towaru. W związku z powyższym regułą jest, że klienci Firmy, którzy chcą otrzymać fakturę przedstawiają oryginał paragonu. Na tej podstawie Firma wystawia fakturę. Do kopii faktury Firms dołącza paragon dokumentujący dokonanie transakcji, który otrzymała od klienta. Z uwagi na skalę prowadzonej przez Firma działalności zdarzają się jednak sytuacje, w której klienci proszą Firmę o wystawienie faktury, mimo że nie są w stanie przedstawić oryginału paragonu dokumentującego zakup towaru. Najczęstszą przyczyną takiego stanu rzeczy jest zgubienie paragonu przez klienta.
Jeśli klient chce otrzymać fakturę, nie okazując oryginału paragonu, pracownik Firmy dokładnie sprawdza, czy transakcja na jaką powołuje się klient faktycznie miała miejsce. Firma pragnie wyjaśnić, że - dysponując między innymi danymi z systemów oraz kopiami paragonów fiskalnych z rolek znajdujących się w urządzeniach dystrybucyjnych - pracownik Firmy jest w stanie dokonać jednoznacznej weryfikacji i identyfikacji zgłaszanej przez klienta transakcji. Niezależnie od takiej weryfikacji, klient jest zobowiązany do złożenia specjalnego, pisemnego oświadczenia, że faktycznie dokonał zakupu towaru w placówce należącej do Firmy, a niemożność przedłożenia dowodu zakupu (paragonu) wynika z jego zagubienia (ewentualnie innej przyczyny). W oświadczeniu tym wskazywane są dane osobowe klienta - imię, nazwisko, seria i nr dowodu osobistego, nr PESEL. Oświadczenie jest podpisywane własnoręcznie przez klienta w obecności pracownika Firmy.
Pracownik Firmy może też poprosić klienta o przedstawienie innych niż oryginał paragonu dowodów potwierdzających fakt dokonania zakupu towaru w placówce handlowej należącej do Firmy. Do dowodów takich należy między innymi potwierdzenia bankowe dokonania płatności kartą płatniczą/kredytową za zakupiony towar (jeśli klient płaci za kupiony towar przy użyciu karty).
Z wyżej zaprezentowanego wynika więc, iż osoba wnioskująca dysponując danymi ze swoich systemów oraz kopiami paragonów fiskalnych z rolek znajdujących się w urządzeniach dystrybucyjnych ma możliwość dokonania jednoznacznej weryfikacji i identyfikacji zgłaszanej przez Klienta transakcji sprzedaży danego towaru, zatem w sytuacjach, w których Klient zgłasza żądanie wystawienia faktury bez przedstawienia oryginału paragonu fiskalnego wykazując jednak zawarcie transakcji za pomocą innych niż paragon dowodów np. okazując potwierdzenie bankowe dokonania płatności kartą płatniczą/kredytową, czy składając odpowiednie oświadczenie, Spółka ma obowiązek wystawienia takiemu podmiotowi fakturę VAT.
Z powyżej przytoczonego wynika, iż operacja sprzedaży osobo fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej wymaga udokumentowania paragonem fiskalnym. Niezależnie od zaewidencjonowania tej sprzedaży poprzez kasy fiskalne klient może wystąpić o wystawienie faktury VAT. Spełnienie żądania wystawienia faktury VAT nie zwalnia jednak sprzedawcy z obowiązku ewidencji sprzedaży w kasie fiskalnej. Sprzedaż udokumentowaną jednocześnie paragonem fiskalnym i wystawioną fakturą VAT należy ująć w ewidencji sprzedaży tylko raz. Jeżeli podatnik wystawił fakturę VAT, która dokumentuje sprzedaż zaewidencjonowaną wcześniej w kasie fiskalnej, to wystawionej faktury nie ujmuje ponownie w ewidencji sprzedaży VAT. Kwoty, które wynikają z faktury, znajdą się bowiem odpowiednio w dobowym oraz miesięcznym raporcie fiskalnym, które stanowią podstawę ujęcia dokonanej transakcji w ewidencji sprzedaży VAT.
W wypadku wykonania przez klienta osoby wnioskującej zakupu określonego asortymentu w jednym ze sklepów należących do sieci, zakup taki jest poprzedzony płatnością. Wydanie towaru następuje zawsze po uiszczeniu całej należności. Podstawą opodatkowania jest zatem kwota należna, jaką klient płaci za towar. W przypadku, gdy na żądanie klienta zostanie wystawiona faktura, bez przedstawienia oryginału paragonu, który uległ np. zagubieniu, transakcja zostanie zaewidencjonowana w pamięci fiskalnej urządzeń znajdujących się w sklepach, nie ma konieczności ponownej zapłaty podatku VAT od tej samej transakcji, gdyż podatek VAT został już przez Spółkę zapłacony w oparciu o dane zawarte w raportach fiskalnych, które można potwierdzić przez potwierdzenie bankowe dokonania w sklepie o określonej godzinie płatności kartą płatniczą/kredytową czy pisemnym oświadczeniem Klienta z podaniem czasu i innych parametrów identyfikujących daną transakcję.
Biorąc zatem pod uwagę przytoczone powyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis sprawy, tut. Organ stwierdza, że w sytuacji, gdy zgłosi się do Niego klient po fakturę bez przedstawienia paragonu fiskalnego, który uległ np. zagubieniu, Wnioskodawca ma obowiązek wystawienia takiemu klientowi fakturę VAT i nie powoduje to obowiązku ponownej zapłaty podatku VAT od tej samej transakcji.
Stanowisko Wnioskodawcy w temacie pytania nr 1 i 2 należy uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
