Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, Sędziowie Sędzia WSA Anna Wesołowska (sprawozdawca), Asesor WSA Aneta Trochim-Tuchorska, Protokolant Ewa Rutkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2009 r. sprawy ze skargi P. S.A. z siedzibą w P. na interpretację indywidualną Ministra Finansów
z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, 2) określa, że uchylona interpretacja indywidualna nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz P. z siedzibą w P. kwotę 200 zł (słownie: dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
Wnioskiem z dnia 9 kwietnia 2008r. P. S.A. (dalej "Spółka" lub "Skarżąca") zwrócił się do Ministra Finansów z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie użytkowania kas rejestrujących.
W uzasadnieniu wniosku Spółka wyjaśniła, że przepisy ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - dalej "ustawa o VAT" oraz rozporządzenia Ministra Finansów z 28 marca 2006 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 51, poz. 375 ze zm.) - nakładają na nią obowiązek stosowania kas rejestrujących do ewidencji obrotu i kwot podatku VAT należnego we wszystkich komórkach organizacyjnych dokonujących sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Spółka wyjaśniła, że na stacjach paliw należących do Koncernu zainstalowanych jest około 3300 kas rejestrujących i w sytuacji, gdy większość stacji paliw pracuje w systemie całodobowym przez siedem dni w tygodniu, a okres używalności kas ograniczony jest ilością (1860) możliwych do zapisania raportów dobowych w ich modułach fiskalnych, po pięcioletnim okresie pracy kasy na stacji paliw musi zostać wymieniony w niej moduł fiskalny. Ponadto spółka wyjaśniła, że w jej przypadku zapełnienie się modułu fiskalnego kasy jest równoznaczne z wycofaniem kasy z dalszego użytkowania, co spowodowane jest przez dwa czynniki - ekonomiczny i techniczny. Po pierwsze, w przypadku użytkowanych przez koncern drukarek fiskalnych wymiana modułu fiskalnego to koszt rzędu 50% wartości nowej drukarki. Po drugie, zużycie techniczne części mechanicznych kasy w znaczący sposób zwiększa jej awaryjność, co powoduje realne zagrożenie, że po wymianie modułu fiskalnego kasy Spółka zmuszona będzie do wycofania jej z eksploatacji z przyczyn technicznych przed kolejnym zapełnieniem modułu fiskalnego. Pięcioletnie i starsze kasy nie spełniają warunków technicznych umożliwiających bezkonfliktową współpracę z najnowszą wersją systemu sprzedaży stosowanego na stacjach paliw Koncernu. Spółka podkreśliła, że warunki rynkowe zmuszają ją do ciągłego wprowadzania nowych rozwiązań zarówno w oprogramowaniu, jak i w urządzeniach współpracujących z systemami sprzedaży.
W dalszej części uzasadnienia Spółka wyjaśniła, że po wycofaniu kasy z eksploatacji zgodnie z zapisem § 5 ust. 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108 poz. 948 ze zm.) - dalej "rozporządzenie MF z dnia 4 lipca 2002r." dokonywany jest odczyt zawartości modułu fiskalnego kasy przez serwisanta, zamykający tym samym pracę kasy w trybie fiskalnym, w obecności pracownika urzędu skarbowego, który z tych czynności sporządza protokół. Tak sporządzony i podpisany przez biorące udział w odczycie strony protokół jest podstawą do wystąpienia do naczelnika właściwego urzędu skarbowego z wnioskiem o wykreślenie kasy z ewidencji urzędu.
Na podstawie powyższego stanu faktycznego Spółka zadała pytanie, czy w sytuacji opisanej powyżej po otrzymaniu decyzji naczelnika właściwego urzędu skarbowego o wykreśleniu kasy z ewidencji urzędu można przekazać ją do utylizacji bez konieczności odesłania jej do serwisu centralnego producenta celem demontażu modułu fiskalnego.
Spółka wskazała, że w jej ocenie nie ma obowiązku odsyłania kasy do producenta celem demontażu modułu fiskalnego. Kasa, która zakończyła pracę w trybie fiskalnym nadal pozostaje własnością Spółki i nie może tu mieć zastosowania przepis § 5 ust 9 rozporządzenia MF z dnia 4 lipca 2002r., gdyż Spółka nie dokonuje wymiany pamięci fiskalnej, a kasa do utylizacji przekazana zostaje dopiero po otrzymaniu decyzji naczelnika urzędu skarbowego o wykreśleniu jej z ewidencji urzędu.
Minister Finansów w indywidualnej interpretacji z dnia [...] lipca 2008r. uznał stanowisko Spółki przedstawione we wniosku za nieprawidłowe. Powołując się na przepis § 5 ust. 8 rozporządzenia MF z dnia 4 lipca 2002r. wyjaśnił, że zakończenie pracy w trybie fiskalnym przez każdą kasę lub wymiana pamięci fiskalnej kasy wymaga sporządzenia protokołu czynności odczytania zawartości pamięci fiskalnej kasy rejestrującej. Na podstawie powyższego protokółu z czynności odczytania zawartości pamięci Naczelnik właściwego Urzędu Skarbowego dokonuje wykreślenia tej kasy z rejestru urządzeń kasowych. Minister Finansów w oparciu o powyższe stwierdził, że pamięć kasy fiskalnej po zapełnieniu staje się bezużyteczna, w związku z tym istnieje konieczność jej likwidacji zgodnie z przepisami rozporządzenia MF z dnia 4 lipca 2002r. Jednocześnie organ wyjaśnił, że ustawodawca nie określił terminu przechowywania ani sposobu likwidacji zużytych kas, a ochroną objął tylko pamięć fiskalną kas rejestrujących. Ponadto podkreślił, że po odczycie kasy, należy rolki paragonów wraz z książką serwisową przechowywać przez okres 5 lat. W związku z powyższym wskazał, iż brak jest regulacji dotyczącej obowiązku przechowywania przez podatników wycofanych z użycia kas rejestrujących. W konsekwencji po ich wycofaniu z użytku i dokonaniu wszelkich formalności określonych przepisami prawa, rozporządzenie kasami pozostaje w gestii Podatnika. Reasumując, mając na względzie przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przywołane powyżej przepisy prawne Minister Finansów podkreślił, iż w sytuacji gdy Spółka zaprzestała używać kasy, po dokonaniu z udziałem pracownika urzędu skarbowego czynności odczytania zawartości pamięci fiskalnej kasy oraz sporządzeniu na tę okoliczność protokołu, a tym samym kończąc pracę kasy w trybie fiskalnym - możliwe jest dokonanie likwidacji przedmiotowej kasy poza pamięcią fiskalną która jest przekazana do producenta lub importera urządzenia fiskalnego, celem komisyjnego zniszczenia. W ocenie organu, unormowania przepisu § 5 ust. 9 rozporządzenia MF z dnia 4 lipca 2002r., znajdują zastosowanie dla wszystkich czynności wymienionych w ust. 8 przepisu tj. odnoszą się do sytuacji związanych z odczytem pamięci kasy fiskalnej, która podlega wymianie, zarówno w warunkach jej wymiany bezpośrednio po dokonaniu tych czynności, jak i w przypadku gdy wymiany dokona inny, potencjalny użytkownik tej kasy.
Pismem z dnia 30 lipca 2008r. Spółka wezwała Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa. W uzasadnieniu podniosła, że wniosek o udzielenie interpretacji indywidualnej dotyczył przypadku zakończenia pracy kasy w trybie fiskalnym. W związku z powyższym, w ocenie Spółki, przepis § 5 ust. 9 nie może odnosić się do opisanego we wniosku stanu faktycznego, a stwierdzenie organu, że przepis ten znajduje zastosowanie we wszystkich czynnościach wymienionych w ust. 8, jest jej zdaniem całkowicie nieuprawnione i bezpodstawne. Reasumując Spółka stwierdziła, że Minister Finansów wydając przedmiotową interpretację dopuścił się rażącego naruszenia przepisu art. 120 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. nr 8, poz. 60 ze zm.) - dalej "Ordynacja", gdyż opowiedział się za nałożeniem na spółkę obowiązku, który jej zdaniem nie wynika z przepisów prawa.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie Minister Finansów stwierdził, że brak jest podstaw do zmiany stanowiska wyrażonego w wydanej wcześniej interpretacji.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Skarżąca wnosząc o uchylenie zaskarżonej interpretacji, zarzuciła organowi naruszenie:
* § 5 ust. 9 rozporządzenia MF z dnia 4 lipca 2002r. poprzez nieuprawnione przyjęcie, że znajduje on zastosowanie do stanu faktycznego opisanego przez Spółkę we wniosku,
* art. 120 ustawy ordynacja podatkowa poprzez uznanie, iż w opisanym we wniosku stanie faktycznym na Spółce ciąży obowiązek przekazania pamięci fiskalnej producentowi lub importerowi urządzenia fiskalnego celem jej komisyjnego zniszczenia, mimo że obowiązek taki nie wynika z przepisów prawa,
* art. 121 § 1 ustawy ordynacja podatkowa. poprzez zajęcie przez Ministra Finansów w interpretacji stanowiska sprzecznego z zamieszczonym na jego ogólnodostępnej stronie internetowej.
W uzasadnieniu Spółka powtórzyła argumenty uzasadniające, jej zdaniem, zarzut naruszenia przez organ przepisu § 5 ustęp 9 rozporządzenia MF z dnia 4 lipca 2002r..
Uzasadniając zarzut naruszenia art. 120 ustawy ordynacja podatkowa. Spółka podniosła, że Minister Finansów wydając interpretację indywidualna nie mógł orzec, iż ciąży na niej jakikolwiek obowiązek, jeśli nie jest on zawarty w konkretnym przepisie prawa. Powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych wskazała, że przypisywanie sobie uprawnień przez organ administracji publicznej, bez wskazania podstawy prawnej, jest niedopuszczalne. Podkreśliła, że nie istnieje żaden przepis prawa, który nakazywałby Spółce dokonywać demontażu pamięci fiskalnej z kasy wycofanej z użytku, co uzasadnia w ocenie Spółki, zarzut naruszenia art. 120 ustawy ordynacja podatkowa.
W odpowiedzi na skargę Minister Finansów podtrzymując zaprezentowane wcześniej stanowisko wniósł o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje
Skarga zasługiwała na uwzględnienie.
W niniejszej sprawie skarżący postawił zarzut naruszenia art. 120 ustawy ordynacja podatkowa. Przypomnieć należy tutaj, że zarzut naruszenia art. 120 ustawy oordynacja podatkowa. nie może odnieść pożądanego przez stronę skutku, jeżeli oderwany jest od skonkretyzowanych i skutecznych na gruncie danej sprawy zarzutów naruszenia stosownych przepisów procesowych (względnie materialnoprawnych). Naruszenie zasad ogólnych postępowania podatkowego ma bowiem charakter wtórny względem ewentualnych naruszeń przepisów, z których wynikają dla organów podatkowych lub podatników konkretne prawa i obowiązki - innymi słowy następuje w efekcie naruszenia tych norm (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 listopada 2006 roku II FSK 1419/05, Lex nr 263875).
Z treści skargi wynika, że strona skarżąca wiąże naruszenie art. 120 ustawy ordynacja podatkowa, z błędną interpretacją przepisów paragrafu par. 5 ust. 8 i 9 rozporządzenia ministra finansów z dnia 4 lipca 2002 roku w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym odpowiadać muszą kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. nr 108 poz. 948 ze zmianami). W tej sytuacji, sąd orzekający w niniejszej sprawie ustosunkować się musi w pierwszym rzędzie do kwestii wykładni powyższych przepisów. Dopiero bowiem wykładnia treści powyższych przepisów pozwala w ocenie Sądu na ustalenie, czy organ orzekł o obowiązku nie mającym podstawy prawnej.
Dokonując wykładni powołanych przepisów rozpocząć należy od ich wykładni językowej. Sąd podziela tutaj argumentację skarżącej, że wykładnia językowa paragrafu 5 ust. 8 rozporządzenia MF z dnia 4 lipca 2002r. pozwala na przyjęcie, że jego hipotezą objęte są dwa stany faktyczne : zakończenie pracy w trybie fiskalnym przez kasę rejestrującą fiskalną oraz wymiana pamięci fiskalnej kasy rejestrującej. W obu stanach faktycznych adresat normy obowiązany jest zachować się w identyczny sposób to jest dokonać z udziałem pracownika urzędu skarbowego czynności określonych w załączniku nr 4 do rozporządzenia, czyli sporządzić protokół z czynności odczytania zawartości pamięci fiskalnej kasy.
Analizując zapis ust. 9 powołanego paragrafu stwierdzić należy, że obejmuje on swoją
hipotezą jeden stan faktyczny : sytuację, w której adresat normy dokonuje wymiany pamięci fiskalnej kasy. Wymiana pamięci fiskalnej kasy wiąże się zgodnie z treścią powyższego ustępu z koniecznością odesłania pamięci podlegającej wymianie do importera lub producenta celem jej przechowywania przez okres trzech miesięcy po którym to okresie nastąpi zniszczenie pamięci fiskalnej kasy.
Powyższa analiza językowa powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że obowiązek o którym mowa w ust. 9 paragrafu 5 powołanego rozporządzenia dotyczy wyłącznie odesłania pamięci fiskalnej kasy podlegającej wymianie.
Analizując przepisy powołanego rozporządzenia jako całości sąd nie znalazł podstaw aby znaczeniem pojęciem "pamięć fiskalna kasy rejestrującej" użytym w paragrafie 5 ustęp 9 rozporządzenia objąć również kasę rejestrującą kończącą pracę w trybie fiskalnym. Tego typu zabieg interpretacyjny nie jest możliwy z uwagi na fakt, że w paragrafie 1 powołanego rozporządzenia, zawierającym wyjaśnienie, w jaki sposób rozumieć należy definicje użyte w jego treści brak jest jakiegokolwiek zapisu pozwalającego na dokonanie powyższego zabiegu interpretacyjnego. Podkreślić również należy, że przepisy art. 111 i 112 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług również nie pozwalają na utożsamienie pojęcia "kasa rejestrująca" z pojęciem "pamięć fiskalna kasy", Dodatkowo podnieść należy, że przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28 ze zmianami), na podstawie których wydane było przedmiotowe rozporządzenie również nie pozwalają na przeprowadzenie powyższego zabiegu interpretacyjnego.
Sąd wskazuje w tym miejscu, że sądowi znany jest wyrażany w piśmiennictwie pogląd, zgodnie z którym nawet w odniesieniu do ustaw podatkowych możliwe jest stosowanie analogii (B. Brzeziński, O potrzebie sformułowania sądowej strategii interpretacji ustaw podatkowych, w : Sądownictwo Administracyjne gwarantem wolności i praw obywatelskich 1980-2005, NSA 2005, str.44 i nast.). Tego typu postępowanie wymagałoby jednak przeprowadzenia szczególnie precyzyjnego wywodu pozwalającego na ustalenie dlaczego w tym właśnie przypadku dopuszczalne jest zastosowanie analogii.
W zaskarżonej interpretacji wywodu takiego zabrakło. Minister Finansów, działający poprzez Dyrektora Izby Skarbowej w P. ograniczył się w uzasadnieniu interpretacji do przytoczenia przepisów art. 111 i 112 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług jak również brzmienia par. 1 punkt 8 oraz paragrafu 5 ust. 8 i 9 analizowanego rozporządzenia i wskazania, że przepis par. 5 ust. 9 rozporządzenia odnosi się do wszystkich sytuacji unormowanych w par. 5 ust. 8 rozporządzenia.
W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszeń, Minister Finansów uzupełnił dotychczasową argumentację wskazując, że "ustawodawca szczególną ochroną objął pamięć kasy rejestrującej jako elementu, w którym trwale zapisane zostały dotyczące obrotu kwot podatku należnego bez możliwości ich likwidacji (zgodnie z paragrafem 1 punkt 9 rozporządzenia)".
Sąd podziela co do zasady powyższe stwierdzenie, wskazuje jednak, że dotyczy to innej sytuacji niż przedstawiona przez podatnika. Faktycznie, regulując kwestie związane z warunkami technicznymi kas rejestrujących ustawodawca dążył do zapobieżenia sytuacjom, w których ich pamięć mogłaby ulec modyfikacjom. Celem wprowadzenia powyższej regulacji było zapewnienia prawidłowego ustalenia wysokości podatku należnego. We wniosku o interpretację przedstawionym przez podatnika chodzi jednak o sytuację, w której kasa rejestrująca zostaje wycofana z użycia, co więcej, sporządzony zostaje z udziałem pracownika urzędu skarbowego protokół odczytania zawartości pamięci fiskalnej kasy rejestrującej w którym wyszczególniona jest między innymi wysokość sprzedaży zarejestrowanej przez kasę ze wskazaniem stawek opodatkowania, danych kasy, jak również data zakończenia przez nią działalności. Przypomnieć należy również, że podatnicy obowiązani są do dokonywania wydruków wszystkich emitowanych przez kasę dokumentów i ich kopii na taśmie papierowej z rolki i przechowywania kopii dokumentów kasowych przez okres wymagany w ustawie.
W konsekwencji, po zakończeniu pracy przez kasę rejestrującą w trybie fiskalnym i po przeprowadzeniu czynności opisanych w załączniku nr 4 do powołanego rozporządzenia, przy jednoczesnym obowiązku przestrzegania pozostałych przepisów rozporządzenia w tym dotyczących przechowywania wydruków z kasy rejestrującej nie zachodzi w ocenie sądu konieczność dalszej ochrony pamięci fiskalnej kasy rejestrującej, która zakończyła pracę w trybie fiskalnym.
Oznacza to, w ocenie Sądu, że nie zachodzą przesłanki pozwalające, nawet w drodze analogii, na przyjęcie, że par. 5 ustęp 9 rozporządzenia winien być rozumiany jako nakładający na podatnika obowiązek przekazania pamięci fiskalnej kasy rejestrującej, która zakończyła pracę w trybie fiskalnym i w stosunku do której przeprowadzone zostały czynności o których mowa w załączniku 4 do rozporządzenia do producenta lub importera celem jej przechowywania przez okres trzech miesięcy po którym to okresie zostanie ona zniszczona.
W tej sytuacji uznać należy za uzasadniony postawiony przez skarżącą zarzut naruszenia przez organ art. 120 ustawy ordynacja podatkowa poprzez nałożenie na podatnika obowiązku nie wynikającego z przepisów prawa.
Strona skarżąca zarzuciła również Ministrowi Finansów naruszenie przepisu art. 121 par 1 ustawy ordynacja podatkowa poprzez zajęcie przez Ministra Finansów w zaskarżonej interpretacji stanowiska sprzecznego ze stanowiskiem zamieszczonym na jego ogólnodostępnej stronie internetowej. Minister Finansów nie podzielił stanowiska strony w tym zakresie wskazując, że z uwagi na unormowanie art. 14a ustawy ordynacja podatkowa zobowiązany jest do zapewnienia jednolitości stosowania prawa co w przedmiotowej sprawie zostanie wypełnione z chwilą gdy rzeczowa interpretacja stanie się ostateczna.
Ustosunkowując się do powyższego zarzutu sąd wskazuje, że zgodnie z poglądem wyrażonym w orzecznictwie jak również w piśmiennictwie, narusza zasadę wyrażoną w art. 121 par. 1 ustawy ordynacja podatkowa, zmienność poglądów prawnych wyrażonych w decyzjach organów administracji w odniesieniu do tego samego adresata, wydanych na tle takich samych stanów faktycznych ze wskazaniem tej samej podstawy prawnej decyzji i bez bliższego uzasadnienia takiej zmiany (B. Brzeziński, M. Kalinowski, M. Masternak, A. Olesińska, Ordynacja podatkowa, komentarz, Toruń 2002, str. 422 i powołane tam orzecznictwo).
W niniejszej sprawie skarżąca naruszenia upatruje jednak w okoliczności, że ten sam stan faktyczny, przedstawiony przez odmienne podmioty został odmienne oceniony przez różne organy podatkowe (w przypadku skarżącej, przez Ministra Finansów, a w przypadku interpretacji na którą powołuje się strona, przez Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w R.).
Wobec tak postawionego zarzutu, sąd orzekający w niniejszej sprawie pragnie przywołać pogląd wyrażony w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 maja 2006 roku (sygn. akt II FKS 723/05 LEX nr 274881) zgodnie z którym "jakkolwiek zmienność rozstrzygnięć podejmowanych przez organy podatkowe, przy tym samym stanie faktycznym i prawnym, narusza zasadę wyrażoną w art. 121 Ordynacji podatkowej, to jednak nie zawsze uzasadnia uchylenie zaskarżonej decyzji. Bowiem zasada prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych nie może być rozumiana jako bezwzględna konieczność wydawania decyzji sprzecznych z obowiązującym prawem i powielających poprzednio popełnione błędy". Jednak podzielić należy również wyrażony w uzasadnieniu powyższego wyroku pogląd, zgodnie z którym nawet razie zmiany stanowiska organu podatkowego nie dojdzie do uchybienia art. 121 par. 1 ustawy ordynacja podatkowa o ile w uzasadnieniu rozstrzygnięcia zostanie dokładnie wyjaśnione dlaczego doszło do zmiany stanowiska.
W niniejszej sprawie takiego dokładnego wyjaśnienia przez organ zmiany stanowiska zabrakło - Minister Finansów nie ustosunkował się do powyższego zarzutu w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszeń oraz poprzestał jedynie na ogólnym powołaniu się na art. 14a ustawy ordynacja podatkowa w odpowiedzi na skargę złożoną do tutejszego Sądu. Tymczasem z uwagi na fakt, że jak wskazywała Skarżąca, stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego w R. z dnia [...] czerwca 2006 roku nr [...] zamieszczone było na internetowej, ogólnodostępnej stronie Ministerstwa Finansów, strona mogła liczyć, że interpretacja przedstawiona przez organ w jej sprawie będzie tożsama z wcześniejszą interpretacją. Uznać więc należy, że Minister Finansów nie wyjaśniając stronie przyczyn dla których zmianie uległo jego stanowisko co do interpretacji par. 5 ustęp 8 i 9 rozporządzenia, do czego był zobowiązany zwłaszcza brzmieniem przepisu art., 14c par.2 ustawy ordynacja podatkowa, naruszył przepisy postępowania, to jest art. 121 par. 1 ustawy ordynacja podatkowa.
Odnosząc powyższe rozważania do niniejszej sprawy należy uznać, że interpretacja przepisów prawa podatkowego dokonana przez Ministra Finansów jest nieprawidłowa. Udzielając ponownie interpretacji organ powinien wziąć pod uwagę wskazania wynikające z treści niniejszego wyroku.
W tych okolicznościach, Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie art. 146 §1 w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i lit. c oraz w związku z art. 152 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 oraz 205 par. 1 powyższej ustawy (źródło: podatki.pl/)
Treść artykułu dotyczy stanu prawnego obowiązującego w czasie, kiedy powstała oryginalna publikacja w piśmie.
