Serwisant przez pomyłkę zaprogramował w kasie stawki podatku VAT w wysokości 22%, 7%, 0% odpowiednio do towaru, zamiast - jak powinno być - zwolniony z VAT.
W momencie wykrycia pomyłki serwisant poprawił ustawienia kasy, ustawiając stawki na poprawne. Dokonano też ogólnej korekty wszystkich paragonów, do właściwej stawki ? zwolniony z VAT. W rejestrze korekt paragonów zawarto: nazwę podatnika, adres, NIP, nr kasy fiskalnej, numery paragonów podlegających korekcie oraz dokładny opis przyczyny korekty, wartość sprzedaży, stawkę podatku oraz kwotę podatku przed i po korekcie ? zgodnie z pismem Ministra Finansów z 10 stycznia 1994 roku (nr PP7-7253/010/94).
W podanym powyżej okresie nie wystawiono żadnej faktury VAT.
ZAPREZENTOWANA INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Zgodnie z art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2011 r. (data wpływu 25 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego tyczącej się podatku od towarów i usług w temacie zobowiązania zapłaty błędnie zaewidencjonowanych na kasie fiskalnej kwot podatku należnego - jest prawidłowe.
PRZEDSTAWIONE UZASADNIENIE
25 lipca 2011 r. przedłożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie tyczącej się podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty błędnie zaewidencjonowanych na kasie fiskalnej kwot podatku należnego.
Dlatego też przedłożono poniższe zapytanie.
Czy osoba wnioskująca, niebędąca płatnikiem podatku VAT, postąpiła poprawnie wykonując korekty podatku VAT w ewidencji korekt paragonów i nie uiszczając błędnie wskazanego w kasie fiskalnej podatku VAT, we właściwym urzędzie ...
Według osoby wnioskującej, postępowanie opisane w stanie faktycznym jest poprawne. Osoba wnioskująca, będąc płatnikiem zwolnionym od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, kierowała się pismem Ministra Finansów z dnia z 10 stycznia 1994 roku nie uiszczając podatku należnego do urzędu skarbowego.
Kasa fiskalna, a w szczególności pamięć fiskalna, zostały skonstruowane tak, aby nie było możliwości ingerencji podatnika. Jednak nie znaczy to zakazu korekty samej transakcji lub kwoty transakcji. Paragon fiskalny nie jest dokumentem przesądzającym o stanie faktycznym, który jest rzeczywisty. Dowodzenie zaistnienia błędu, będącego podstawą dokonania korekty nie jest sprzeczne z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa.
Osoba wnioskująca oznajmia, że nie koryguje sprzedaży, ale podatek od transakcji, który był inny niż kwota widniejąca na paragonie.
Na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o podatku VAT, w wypadku kiedy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty. Paragon fiskalny nie jest fakturą, poza wyjątkami określonymi w § 17 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.
Dlatego też po dokonaniu korekty paragonów nie ma obowiązku zapłaty wykazanego na nich podatku VAT.
Na podstawie aktualnego stanu prawnego stanowisko osoby wnioskującej w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
W świetle art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666), kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł. Natomiast w 2009 r. kwota ta wynosiła 50.000 zł.
Odnosząc się do art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, płatnicy realizujący sprzedaż osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej oraz rolnikom ryczałtowym są zobowiązanie rejestrować obrót poprzez kasy fiskalne.
Zgodnie z § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z zobowiązania rejestrować obrót poprzez kasy fiskalne (Dz. U. Nr 224, poz. 1797 ? obowiązujące od 1 stycznia 2010 r. do 31 grudnia 2010r.) podatnicy, o których mowa w art. 111 ust. 5 ustawy ? tj. podatnicy wykonujący wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub podatnicy zwolnieni od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy ? osiągnięty obrót ewidencjonują jako obrót zwolniony od podatku od towarów i usług.
Reguły realizowania rejestracji obrotu i kwot podatku należnego przez kasy fiskalne opisano w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy fiskalne oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.). Na podstawie § 7 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, płatnice realizujący rejestrację obrotu poprzez kasy fiskalne są zobowiązani rejestrować każdą transakcję poprzez kasy fiskalne i wykonywania wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży oraz wydawania oryginału wydrukowanego dokumentu nabywcy.
Dlatego też, gdy handlujący zobligowany jest do rejestrowania obrót poprzez kasy fiskalne, dokumentem potwierdzającym fakt sprzedaży jest m.in. paragon fiskalny.
Paragonem fiskalnym jest wydrukowany dla kupującego przez kasę fiskalną w chwili sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży (§ 2 pkt 11 ww. rozporządzenia). Zaznaczyć należy, iż stosownie do § 2 pkt 10 cyt. rozporządzenia, istotą kasy rejestrującej jest posiadanie pamięci fiskalnej, tj. urządzenia umożliwiającego trwały jednokrotny zapis danych pod kontrolą programu pracy kasy bez możliwości ich likwidacji oraz wielokrotny odczyt tych danych, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia.
Na podstawie unormowań prawnych, kasa fiskalna, a w szczególności pamięć fiskalna kasy, zostały skonstruowane w sposób uniemożliwiający jakąkolwiek ingerencję podatnika (również podmiotów wykonujących serwis techniczny kas rejestrujących), co oznacza, że dane raz wprowadzone do kasy (transakcja zakończona wydrukowaniem paragonu) nie podlegają już modyfikacji. Korekta danej transakcji (treści paragonu fiskalnego) jest możliwa jedynie przed wydrukowaniem paragonu, czyli zapisaniem danych w pamięci fiskalnej. Jednakże zakaz ingerencji w pamięć fiskalną nie oznacza zakazu korekty samej transakcji sprzedaży, gdyż to dokumentacja kasowa transakcji nie podlega korekcie, a nie sama transakcja sprzedaży (w istocie obowiązuje jedynie zakaz zmiany treści paragonu).
W wypadku popełnienia pomyłki przy rejestrowaniu obrotu przez kasy fiskalne winien zatrzymać paragon fiskalny. Zaznaczyć tutaj trzeba, iż paragon fiskalny nie jest jedynym dokumentem przesądzającym o stanie faktycznym, który znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Dowodzenie zaistnienia błędu, będącego podstawą dokonania korekty, na podstawie innych dokumentów aniżeli paragon fiskalny nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego.
Chociaż aktualne zapisy prawa nie przewidują możliwości skorygowania sprzedaży i podatku należnego zarejestrowanego przez kasy fiskalne (tak jak jest to w wypadku faktur VAT), jednak brak regulacji prawnych w tym zakresie nie może pozbawić podatnika możliwości dokonania korekty, jeżeli możliwe jest wykazanie, że obrót bądź podatek z danej transakcji był inny niż kwota figurująca na paragonie.
Ponieważ kasa fiskalna nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu), to korekta taka powinna być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych. W tym wypadku trzeba prowadzić tzw. ewidencję korekt, z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego. Ewidencja taka nie ma określonego wzoru, ale wskazane jest, aby zawierała co najmniej dane niezbędne do ustalenia przyczyn zaistniałej korekty, a zapisy w niej widniejące pozwalały na określenie prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego.
Patrząc na powołane zapisy oraz zaprezentowany stan rzeczywisty, trzeba zauważyć, iż osobie wnioskującej przysługuje uprawnienie do korekty wszystkich błędnie wystawionych paragonów w specjalnie w tym celu prowadzonej ewidencji korekt, jeżeli podstawą przysługującego uprawnienia do korekty sprzedaży i podatku należnego jest rzeczywisty przebieg transakcji gospodarczych udokumentowany wiarygodnymi dowodami.
Dodatkowo należy dodać, że zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty. Odnosząc się do ust. 2 powołanego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku wyższą od kwoty podatku należnego.
Wyżej podane zapisy posiadają charakter sankcyjny i wykorzystywane są w wypadku wystawienia przez podmiot faktury VAT, mimo że dana czynność była zwolniona lub niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zobowiązanie zapłaty wykazanego podatku tyczy się jednakże jedynie tych wypadków, w których kwota podatku wykazana została na fakturze VAT.
Dlatego też w wypadku wystawienia innego dokumentu sprzedaży niż faktura VAT, w przedmiotowej sprawie paragonu fiskalnego, w którym wykazano kwotę podatku należnego, mimo że sprzedaż podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług, wystawca nie ma obowiązku zapłaty wykazanej na tym dokumencie (tj. paragonie) kwoty podatku VAT.
Zaznaczyć tutaj należy, iż art. 99 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są zobligowani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133. Jednak w zgodzie z art. 99 ust. 7 ustawy przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 oraz podmiotów wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub na podstawie przepisów wydanych w oparciu o art. 82 ust. 3, chyba że przysługuje im zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego zgodnie z art. 87 lub przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 3 albo są zobowiązani do dokonania korekty podatku odliczonego, o której mowa w art. 90a lub art. 91.
Osoba wnioskująca nie jest zobligowana do składania deklaracji podatkowych, gdyż jest podatnikiem zwolnionym od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.
Odwołując się do powyższego, stanowisko osoby wnioskującej należało uznać za prawidłowe.
Treść artykułu dotyczy stanu prawnego obowiązującego w czasie, kiedy powstała oryginalna publikacja w piśmie.
