-kwoty - zawarte w art. 90 ustawy o VAT (dotyczy on m.in. ustalania kwot podatku w drodze proporcji),
-dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania,
wysokość podatku należnego,
-kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz
-kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.
-Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących (art. 111 ust. 1 ustawy o VAT).
WAŻNE
Podatnicy podatku od towarów i usług mają obowiązek prowadzenia ewidencji (sprzedaży, zakupów), które mają służyć prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.
Powyższa regulacja oznacza, iż ewidencja sprzedaży z zastosowaniem kasy fiskalnej jest szczególnego rodzaju ewidencją obrotu i kwot podatku należnego, w gruncie rzeczy przeznaczoną do ewidencjonowania sprzedaży detalicznej.
Funkcją kasy rejestrującej (fiskalnej) jest automatyczne i niezwłoczne rejestrowanie każdej transakcji sprzedaży, dokonanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Natomiast jeśli chodzi o ewidencje, o których mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, to spełniają one głównie funkcję ogólną (systemową), konieczną z punktu widzenia przede wszystkim prawidłowego rozliczenia VAT, w tym sporządzenia stosownych deklaracji podatkowych.
W ewidencjach tych mogą znajdować się przykładowo wszelkiego rodzaju faktury korygujące, wewnętrzne faktury korygujące, np. dotyczące sprzedaży fiskalnej. Ujęcie takich dokumentów (transakcji) na kasie fiskalnej z przyczyn technicznych i prawnych jest niemożliwe. Wnioski Ze względu na inne cele nakreślone przez ustawodawcę dla omawianych ewidencji (sprzedaży i zakupu) nie można ewidencji z kasy fiskalnej i ewidencji VAT traktować zamiennie i alternatywnie.
WARTO WIEDZIEĆ
Raporty fiskalne dobowe bądź łączne raporty okresowe za okresy miesięczne, mogą być jedynie podstawą do dokonania zapisów w ewidencji sprzedaży VAT, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. Nie mogą natomiast stanowić samodzielnej podstawy do sporządzenia deklaracji podatkowych i rozliczenia VAT.
Podstawa prawna
-art. 109 ust. 3, art. 111 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 ze zm.)
WAŻNE
Towary na paragonie mogą być określone ogólnie
Sprzedawca nie musi na paragonie fiskalnym szczegółowo opisywać każdego towaru lub usługi. Wystarczy, że poda nazwę, tak aby można było przypisać mu odpowiednią stawkę VAT. Nie może jednak poprzestać na podaniu ogólnych grup towarów.
Organy skarbowe zarzuciły Ruchowi, jednemu z większych kolporterów prasy w Polsce i dystrybutorowi towarów szybko zbywalnych, że paragony wystawiane przez jego kioskarzy są zbyt ogólnikowe. Wskazują jedynie grupę towarową (np. słodycze, farmaceutyki), a do nich może należeć wiele różnych produktów z różnymi stawkami VAT. Spór trafił ostatecznie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Pełnomocnik Ruch podkreślał, że ustawa o VAT nakazuje szukać nazw towarów w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług i nadmierne ich precyzowanie jest zbędne. Organy podatkowe uważały natomiast, że paragon musi jednak zawierać precyzyjną nazwę towaru lub usługi. WSA uchylił decyzję organu podatkowego.
Sąd stwierdził, że Minister Finansów napisał w § 4 ust. 1 pkt 6 lit. e) rozporządzenia, że paragon powinien zawierać "nazwę towaru lub usługi". Nie sprecyzował, że chodzi o nazwę jednostkową. Zdaniem WSA organy skarbowe nie są uprawnione do nadinterpretacji przepisów. Utożsamianie słownikowej definicji nazwy - "oznaczenie kogoś lub czegoś" z nazwą jednostkową jest zdaniem WSA nieuprawnione.
Wyrok jest ważny dla wielu przedsiębiorców, organy podatkowe nie mogą narzucić podatnikom obowiązku umieszczania na wydrukach z kasy fiskalnej bardzo szczegółowych danych, np. dotyczących wagi, objętości, przeznaczenia czy producenta. Zdaniem sądu handlowcy nie mają obowiązku definiowania w kasie fiskalnej każdego produktu i usługi. Wystarczy wprowadzić nazwę, która pasowałaby do określonej grupy, nie może być to jednak nazwa bardzo ogólna.
(Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 13 marca 2007 r., sygn. akt IIISA/Wa 2772/06)
( autor: Czesław Kaczyński, źródło: e-podatnik.pl)
Treść artykułu dotyczy stanu prawnego obowiązującego w czasie, kiedy powstała oryginalna publikacja w piśmie.
