ZAPREZENTOWANA INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
W myśl art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów oświadcza, iż stanowisko osoby wnioskującej, zaprezentowane we wniosku z dnia 27 listopada 2012 r. (data wpływu 30 listopada 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 lutego 2012 r. (data wpływu 20 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu określenia świadczonych usług na paragonach fiskalnych – jest prawidłowe.
PRZEDSTAWIONE UZASADNIENIE
Przedłożony wniosek był uzupełniony pismem z dnia 15 lutego 2013 r. (data wpływu 20 lutego 2012 r.) w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego, postawienia pytania przyporządkowanego do opisu stanu faktycznego, stanowiska osoby wnioskującej jak również brakującej opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.
W przedmiotowym wniosku był zaprezentowany taki stan faktyczny (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku).
Osoba wnioskująca realizuje odpłatne usługi w zakresie stomatologii na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.
Wykonywane usługi stomatologiczne służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Usługi te sklasyfikowane są wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) pod symbolem 86.23Z.
Od początku roku 2012 realizowane usługi osoba wnioskująca ewidencjonuje przez kasy fiskalnej. Na potrzeby fiskalizacji osoba wnioskująca używa nazewnictwa do określenia rodzaju usługi medycznej - usługi stomatologiczne, usługi protetyczne, usługi implantologiczne, rtg, które w żaden sposób nie różnią się z rzeczywistością i odzwierciedlają rodzaj, cenę oraz należność podatkową za usługi wykonane przez osobę wnioskującą.
Dlatego też przedłożona takie zapytanie (końcowo sprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).
Czy usługi z zakresu opieki medycznej realizowane na potrzeby osób fizycznych, a służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia wystarczy określić na paragonie fiskalnym następującymi nazwami usług: „usługi stomatologiczne”, „usługi implantologiczne”, „usługi protetyczne”...
Wg osoby wnioskującej, ujęcie na paragonie fiskalnym usług takich jak: „usługi stomatologiczne”, „usługi protetyczne”, „usługi implantologiczne” pozwalają w sposób definitywny określić czego tyczy się dana usługa oraz umożliwiają właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Nie jest konieczne dalsze uszczegółowienie na paragonie fiskalnym nazwy usługi celem zastosowania zwolnienia.
Za nieprecyzowaniem terminologii wykorzystywanej w kasach fiskalnych przez lekarza przemawiać może fakt, iż osoba wnioskująca zobligowana jest na mocy Ustawy z dnia 05.12.1996 r. o zawodzie lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. 2011.277.1634 ze zmianami) do zachowania tajemnicy informacji związanych z pacjentem, a uzyskanymi w związku z wykonywanym zawodem. Zobowiązanie to wynika jednoznacznie z art. 40 ust. 1 ww. ustawy. Precyzyjne informacje o stosowanym wobec pacjenta leczeniu zawarte na wydruku kasy fiskalnej oraz jej pamięci naruszają prawo pacjenta do zachowania tzw. tajemnicy lekarskiej, czyli informacji związanych z osobą pacjenta, a uzyskanej w związku z wykonywaniem zawodu lekarza oraz informacji o stanie zdrowia pacjenta, w tym o wykonywanych na rzecz pacjenta usługach. Zawód jaki wykonuje lekarz zalicza się do tzw. zawodów zaufania publicznego. Tym samym lekarz będąc zobligowany do posługiwania się w kasach rejestrujących szczegółową terminologią odnoszącą się do danej procedury wykonywanej u pacjenta, może narazić się na zarzut ze strony pacjenta, że narusza tajemnicę lekarską.
Na podstawie aktualnego stanu prawnego stanowisko osoby wnioskującej w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
W myśl art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, płatnicy realizujący sprzedaż osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, jak również rolnikom ryczałtowym są zobligowani do realizowania rejestracji obrotu i kwot podatku należnego przez kasy fiskalne.
Rozporządzenie Ministra Finansów obowiązujące od dnia 1 grudnia 2008 r., z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy fiskalne i drukarki fiskalne, oraz warunków ich użytkowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem, szczegółowo określa m.in. wymogi, co do treści paragonu fiskalnego.
Na mocy § 2 pkt 11 rozporządzenia przez „paragon fiskalny” rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.
Na podstawie § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:
1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP),
3. numer kolejny wydruku,
4. datę i czas (godzinę i minutę) sprzedaży,
5. nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy,
6. cenę jednostkową towaru lub usługi,
7. ilość i wartość sprzedaży,
8. wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek,
9. wartość sprzedaży zwolnionej z podatku,
10. łączną kwotę podatku,
11. łączną kwotę należności,
12. kolejny numer paragonu fiskalnego,
13. kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym,
14. logo fiskalne, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia, oraz numer unikatowy kasy,
15. oznaczenie waluty przynajmniej przy łącznej kwocie należności, o której mowa w lit. k, w której dokonywana jest rejestracja sprzedaży.
Natomiast na podstawie § 5 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia paragon fiskalny musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa w pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji (...).
Z cytowanych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, iż na paragonie fiskalnym ma znajdować się nazwa towaru lub usługi.
Chociaż zapisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia nazwy usługi oraz nie określają źródła stosowania nazw towarów, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć zgodnie ze „Słownikiem Języka Polskiego” PWN nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat. Oznacza to, że stosowana na paragonie fiskalnym nazwa winna być przypisana sprzedawanemu towarowi lub świadczonej usłudze i jednoznacznie je identyfikować. Nazwa towaru lub usługi powinna być tak zbudowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę.
Równocześnie nazwa usługi (towaru) na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie w połączeniu z ceną dokładnie określić jaki został zakupiony towar czy usługa. Dopiero powyższe skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie.
Z zapisu treści jasno wynika, że osoba wnioskująca realizuje odpłatne usługi w zakresie stomatologii na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Realizowane usługi stomatologiczne służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Usługi te sklasyfikowane są wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) pod symbolem 86.23Z.
Zapytania po stronie osoby wnioskującej zaistniały w związku z nazwą usługi jaka powinna być zawarta na paragonie drukowanym przez kasy fiskalne, tj. czy usługi z zakresu opieki medycznej świadczone na rzecz osób fizycznych, a służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia wystarczy określić na paragonie fiskalnym następującymi nazwami usług: „usługi stomatologiczne”, „usługi implantologiczne”, „usługi protetyczne”...
Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia wynika, że warunkiem niezbędnym do stosowania kasy rejestrującej jest określenie sposobu przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług. Konkretnym oznaczeniom literowym służącym użytkownikowi kasy, mają zostać przyporządkowane odpowiednie stawki podatku oraz zwolnienie od podatku. Konieczne jest również ujęcie na paragonie fiskalnym takich informacji, które pozwolą na wyodrębnienie od siebie wartości sprzedaży i kwot podatku według poszczególnych stawek oraz wartości sprzedaży zwolnionej.
Zaznaczyć również należy, iż to sprzedający zobowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru w jednoznaczny sposób definiowała sprzedawane usługi i umożliwiała jej właściwe przyporządkowanie do stawek podatków.
Sposób przyporządkowania stawki określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Zauważyć również należy, że im szerszy jest wybór towarów lub usług w danej grupie, to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy usługi w celu jej prawidłowej identyfikacji.
Równocześnie należy zauważyć, że nie wszystkie usługi medyczne świadczone przez podmiot określony w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 19 podlegają zwolnieniu od podatku VAT, ale jedynie te spośród nich, które służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.
Nazwa usługi proponowana przez osobę wnioskującą na paragonie, tj. „usługi stomatologiczne”, „usługi implantologiczne”, „usługi protetyczne” pozwala na zidentyfikowanie wykonanej usługi oraz jej charakteru.
Dlatego też, przedstawiając zaprezentowany opis stanu faktycznego do obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa wskazać należy, że to osoba wnioskująca realizując usługi w zakresie opieki medycznej posiada wiedzę na temat ich zakresu i powinien dostosować stosowne nazewnictwo w kasie fiskalnej do ich ilości oraz rodzaju w ten sposób, aby odbiorca na podstawie otrzymanego paragonu fiskalnego był ją w stanie zidentyfikować - określić nabytą usługę.
Dlatego też, w wypadku, kiedy świadczone usługi będą służyły wyłącznie profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia to za dopuszczalne należy uznać umieszczenie w treści paragonu fiskalnego nazw: „usługi stomatologiczne”, „usługi implantologiczne”, „usługi protetyczne”. Należy jednak podkreślić, iż w przypadku dokonywania różnych świadczeń, sklasyfikowanych wg PKWiU w odmiennych grupowaniach, a zwłaszcza podlegających opodatkowaniu wg różnych stawek podatkowych, takie oznaczenie usług na paragonie fiskalnym nie będzie spełniało wymogów wynikających z powołanego § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia, gdyż nie pozwoli określić jaka konkretnie usługa została wykonana.
W związku z czym trzeba stwierdzić, że w wypadku usług z zakresu opieki medycznej służących wyłącznie, profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, realizowanych przez osobę wnioskującą, wystarczające jest ich określenie na paragonie fiskalnym nazwami: „usługi stomatologiczne”, „usługi implantologiczne”, „usługi protetyczne”, o ile nazwy te pozwalają na zidentyfikowanie wykonanych usług oraz ich charakteru.
Dlatego też patrząc na powyższe stanowisko osoby wnioskującej należało uznać za prawidłowe.
Równocześnie winno się zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności realizowanego przez osobę wnioskującą zaklasyfikowania świadczonych usług, jako korzystających ze zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 19, ponieważ nie było to przedmiotem wniosku.
Interpretacja tyczy się zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
