Kasy fiskalne, a długość nazwy towaru

ZAPREZENTOWANA INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

W myśl art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, zaprezentowane we wniosku z dnia 24 grudnia 2013 r. (data wpływu) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego tyczącego się podatku od towarów i usług w temacie rejestracji obrotu poprzez kasy fiskalne i drukarki fiskalne, jest nieprawidłowe.

PRZEDSTAWIONE UZASADNIENIE

We wniosku przedłożona taki aktualny stan.

Osoba wnioskująca ma zamontowaną kasę fiskalną poprzez, którą ewidencjonuje obrót dotyczący się osób fizycznych. Użytkowana kasa fiskalna nie umożliwia wpisania pełnej nazwy sprzedawanego towaru, ale na wpisanie jego skrótu. Bardzo często nie jest możliwa pełna identyfikacja sprzedawanego towaru, jednak umożliwia stosować prawidłowe stawki podatku od towarów i usług.

Dlatego też przedłożona takie zapytanie:

Czy w zaprezentowanym aktualnym stanie, mając na uwadze bieżące tyczące się kas fiskalnych, osoba wnioskująca zobowiązana jest do wymiany kasy fiskalnej...

Wg osoby wnioskującej w zaprezentowanym aktualnym stanie, jak również mając na uwadze wyjaśnienia Ministra Finansów, nie istnieje obowiązek wymiany kasy fiskalnej, która nie spełnia wymogów bieżącego  rozporządzenia, a w szczególności § 10 ust. 1. Użytkowana kasa fiskalna umożliwia prawidłowo stosować stawki od podatku od towarów i usług.

Na mocy aktualnego stanu prawnego stanowisko osoby wnioskującej w temacie oceny prawnej zaprezentowanego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zobowiązanie rejestracji sprzedaży przez kasy fiskalne i drukarki fiskalne wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Nr 177 z 2011 r., poz. 1054 ze zm.).

Na mocy tego zapisu, płatnicy realizujący sprzedaż osobom fizycznym nieprowadzącym działalność gospodarczą, jak również rolnikom ryczałtowym są zobligowani do rejestracji obrotu i kwot podatku należnego przez kasy fiskalne i drukarki fiskalne.

Na bazie art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, płatnicy realizujący rejestrację obrotu i kwot podatku należnego poprzez kasy fiskalne i drukarki fiskalne są zobligowani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Na podstawie art. 111 ust. 3a pkt 2 i pkt 9 ustawy, płatnicy realizujący rejestrację obrotu i kwot podatku należnego przez kasy fiskalne są zobligowani dokonywać niezwłocznie zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas fiskalnych wszelkiej nieprawidłowości w pracy kasy oraz prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy fiskalnej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1.

Na mocy art. 111 ust. 6a ustawy trzeba zaznaczyć, iż kasa fiskalna, czy drukarka fiskalna służąca do rejestracji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać poprawne zarejestrowanie zasadniczych danych tyczących się zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy fiskalnej winna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Jednak odnosząc się do przepisu art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia sposób realizowania rejestracji obrotu i kwot podatku należnego przez kasy fiskalne, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki użytkowania kas przez płatników, uwzględniając potrzebę właściwego rejestrowania obrotu i kwot podatku należnego przez kasy fiskalne, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku.

Wyżej podane kwestie w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363).

Na podstawie § 2 pkt 12 ww. rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym – rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

W myśl § 6 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy, prowadząc ewidencję m.in. wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Jednak trzeba pokazać, że z § 6 ust. 1 pkt 5 ww. rozporządzenia wynika, że płatnik jest zobligowany do określenia sposobu przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług. Jednak sposób ten określa sam płatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług.

Na podstawie § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny zawiera co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
3. numer kolejny wydruku;
4. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
5. oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
6. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi;
8. ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
9. wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
10. wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
11. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
12. łączną kwotę podatku;
13. łączną kwotę sprzedaży brutto;
14. oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
15. kolejny numer paragonu fiskalnego;
16. numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
17. numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) - na żądanie nabywcy;
18. logo fiskalne i numer unikatowy kasy.

W myśl § 8 ust. 2 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwić nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Na bazie § 14 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia wskazuje, iż płatnicy użytkujący kasy fiskalne dokonują weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem poprawnego zaprogramowania nazw towarów i usług, wartości stawek podatkowych, waluty ewidencyjnej wraz z jej symbolem i wartością przelicznika, wskazań daty i czasu oraz właściwego przyporządkowania nazw towarów do stawek podatku.

Dodatkowo trzeba pokazać, iż wymogi co do sposobu rejestracji sprzedaży przez płatników wynikające z powołanego wyżej przepisu § 8 ust. 1 są odzwierciedleniem § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 sierpnia 2013 r. w temacie kryteriów i warunków technicznych, pod które winny podlegać kasy fiskalne (Dz. U. z 2013 r. poz. 1076). Zgodnie z takim zapisem, kasa fiskalna, czy drukarka fiskalna winna  umożliwiać wydruk paragonu fiskalnego zawierającego dane wymienione w wyżej cytowanym § 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Przywołane zapisy pokazują, iż na paragonie fiskalnym musi znajdować się nazwa towaru lub usługi. Oprócz nazwy, może znajdować się ewentualnie opis stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Zapisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia nazwy towaru lub usługi oraz nie określają źródła stosowania nazw towarów lub usług, wobec czego należy sięgnąć do definicji słownikowych. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) „nazwa” oznacza „wyraz albo połączenie wyrazowe oznaczające kogoś lub coś”, zaś nazwa jednostkowa – nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobligowany do rejestrowania obrotu. Płatnik jest zobligowany na paragonie opisać wykonane świadczenie, podać jego nazwę, tak aby do użytej nazwy możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i by użyta nazwa była co do istoty zgodna z będącym przedmiotem obrotu świadczeniem. Równocześnie nazwa świadczenia na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie w połączeniu z ceną dokładnie określić jakie świadczenie zostało zakupione. Dopiero taki sposób rejestrowania sprzedaży skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności, dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie. Płatnik winien więc wystawiać paragony zawierające nazwy towarów na tyle szczegółowe, żeby – z jednej strony – pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowości rozliczenia podatku, a z drugiej – zapewniały konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów.

Paragon fiskalny spełnia bowiem określone funkcje (kontrolną, ochronną, informacyjną – co jest szczególnie istotne z punktu widzenia nabywcy będącego konsumentem), których realizacja jest możliwa jedynie wtedy, gdy zawiera on wprowadzone w sposób prawidłowy dane wymienione w § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie kas fiskalnych.

Nazwy, uwzględniające „jednoznaczne” identyfikowanie oferowanych towarów i usług (oraz sposób przyporządkowania stawki podatku do nazwy towarów i usług), określa sam płatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towaru lub usługi jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, przy czym należy pamiętać, iż przepisy nie wykluczają stosowania skrótów.

W myśl § 35 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r., podatnicy użytkujący kasy, które zostały nabyte w okresie ważności:

1. decyzji ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanej na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w temacie  kryteriów i warunków technicznych, pod które winny podlegać kasy fiskalne, jak również warunków ich użytkowania,
2. potwierdzenia, o którym mowa w art. 111 ust. 6b ustawy, wydanego po dniu 1 września 2011 r.
– mogą je nadal stosować do realizowania rejestracji po upływie tego okresu, pod warunkiem że kasy te zapewniają poprawność rozliczeń płatnika.

Na podstawie § 36 powołanego rozporządzenia, płatnicy używający kasy fiskalne, o których mowa w § 35 oraz art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), nieposiadające możliwości technicznych spełnienia wymagań określonych w rozdziale 2 (rozdział ten obejmuje m. in. § 8, czyli przepis stanowiący o „jednoznacznej identyfikacji” oraz § 9 tego rozporządzenia) stosują te przepisy odpowiednio.

Odnosząc się do interpretacji § 8 ust. 1 pkt 6 powołanego rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r., stanowiącego o konieczności jednoznacznej identyfikacji towarów i usług, należy mieć na uwadze § 36 tego rozporządzenia, gdyż na mocy tego przepisu, podatnicy użytkujący kasy nieposiadające możliwości technicznych spełnienia wymagań w nim określonych przepis o jednoznacznej identyfikacji towarów i usług stosują odpowiednio, tzn. stosują przepis § 8 ust. 1 pkt 6 z uwzględnieniem możliwości technicznych kasy. Nazwę należy dostosować do możliwości kasy.

Analiza przywołanych powyżej zapisów § 8 ust. 1 w powiązaniu z § 36 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. doprowadza do wniosku, iż użytkowana przez płatnika kasa fiskalna i jej możliwości techniczne, w kontekście realizowanej przez płatnika działalności, w szczególności jej zakresu, mogą mieć istotny wpływ na wymagania, co do sposobu identyfikacji towarów i usług, w tym znaczeniu, że brak możliwości technicznych będzie skutkować mniej szczegółowym prowadzeniem identyfikacji (tj. dostosowanym do możliwości kasy).

Z zaprezentowanego opisu tematy wynika, że osoba wnioskująca realizuje rejestrację sprzedaży przez kasę fiskalną, która nie umożliwia wpisywać pełną nazwę sprzedawanego towaru, lecz na wpisanie jego skrótu. Bardzo często nie pozwala to na pełną identyfikację sprzedawanego towaru, natomiast pozwala na zastosowanie prawidłowej stawki podatku od towarów i usług.

Patrząc na powołane zapisy prawa oraz ich analizę, w odniesieniu do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że skoro przepis § 36 ww. rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. daje płatnikom możliwość stosowania przepisu § 8 ust. 1 odpowiednio, tj. zgodnie z technicznymi możliwościami użytkowanych kas fiskalnych (w kontekście specyfiki prowadzonej działalności gospodarczej), to w sytuacji, gdy nie jest możliwe wprowadzenie do pamięci kasy pełnych nazw oferowanego asortymentu, może Pan stosować odpowiednie skróty tych nazw.

Jednak trzeba zaznaczyć, iż w świetle przywołanych zapisów, paragon fiskalny, stanowiący dla klienta dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży, winien pozwalać na identyfikację sprzedanego towaru, jego wartości oraz stawki opodatkowania. Na podstawie tego, nie można zgodzić się ze stwierdzeniem osoby wnioskującej, sprowadzającym się do tezy, z której wynika, że można prowadzić rejestrację obrotu i kwot podatku przez kasy fiskalne niespełniające wymogów obowiązującego rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy fiskalne i drukarki fiskalne, a zwłaszcza § 10 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia. Tym samym, jeśli w wypadku użytkowania kasy fiskalnej nie jest możliwe wprowadzenie tak dostosowanych skrótów nazw towarów, które umożliwiałyby ich jednoznaczną identyfikację, to winna osoba wnioskująca wymienić stosowane urządzenie fiskalne na takie, które będzie zapewniało spełnienie warunków używania kas rejestrujących zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja tyczy się aktualnego stanu zaprezentowanego poprzez osobę wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

kasy fiskalne

fiskalne

kasy